Άρης Δημοκίδης
Η φύση, τα κτίρια, οι άνθρωποι λείπουν εντελώς. Όλα αυτά που συνήθως φωτογραφίζουμε για να θυμόμαστε έναν τόπο απουσιάζουν απ’ τις εικόνες μου.
Το δικό μου κόλλημα είναι οι ταμπέλες. Όχι τόσο οι ανορθόγραφες (δεν πολυβάζω τέτοιες σ’ αυτό το άρθρο) αλλά αυτές που διηγούνται ιστορίες.
Οι τίτλοι, οι γραμματοσειρές, το ντιζάιν, τα χρώματα, τα ονόματα, και η γλώσσα είναι πράγματα που με βοηθούν να καταλάβω, έστω και λειψά, την ψυχολογία ενός τόπου.
Στα υπέραγαπημένα μου Λουτρά Αιδηψού, στην Εύβοια, η αρχαιότητα (εμφανής στη συχνή χρήση της αρχαιοελληνικής γραμματοσειράς) συναντά την υγεία και το νερό. Όλα μπλέκονται μ’ έναν τρόπο ρετρό και παλιομοδίτικο, σ’ ένα μέρος που μοιάζει ξεχασμένο απ’ το χρόνο και την ‘πρόοδο’.
Φωτογράφησα εκατοντάδες ταμπέλες. Να μερικές απ’ τις πιο ενδεικτικές.
