Μικροπράγματα
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΗ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ
Άβανος είναι ένα μέρος στην Καππαδοκία, αχανές, που δεν έχει τίποτα, που πήγες και ένιωσες μια ατμόσφαιρα που σε μηδένισε, σε διαπέρασε, σε ζόρισε, και μετά ήθελες να κάνεις μια ταινία με το όνομά του ∙είναι μια κωμόπολη με σπηλιές και γύρω της το αχανές ανοιχτό τοπίο που για τον Παναγιώτη Χαραμή, το σκηνοθέτη της ταινίας, είναι κλειστοφοβικό. Κλειστοφοβικό είναι και το Διδυμότειχο-μπλουζ, όπου έγινε τελικά το γύρισμα, εκεί στην άκρη της επαρχίας, στο χωριό Πραγγί, σε μια ταβέρνα που ήταν παλιά ο σταθμός του τρένου! Το τρένο κάνει ακόμα στάση στον «Μπουφέ και το μασάλι», τρως δηλαδή τα μπριζολάκια σου κι επιστρέφεις με το επόμενο. Στον «Μπουφέ και το μασάλι» σύχναζε ο σκηνοθέτης, που όταν έρχεται στην Αθήνα πάει μόνο στην ομόλογή της ταβέρνα, στη Μουριά της Καλλιδρομίου.
Στο πρώτο πλάνο ο ψαρωτικός μπάτσος σταματάει κάθε βράδυ τον ίδιο τύπο και τον ρωτάει τι έχει στο πορτ-μπαγάζ. Κάθε βράδυ ο τύπος του απαντάει, ‘Τίποτα’, αλλά ο μπάτσος τον βγάζει από το αμάξι για άλλη μια φορά. (Και οι μπάτσοι βαριούνται.) Η σκηνή δίνει ρυθμό και το ντεφό της επαρχίας, την εξουθενωτική, διαλυτική επαναληπτικότητά της. Βλέπεις τους ίδιους κάθε μέρα, τον ταβερνιάρη, το μπάτσο, τη σερβιτόρα: υπάρχουν, είναι αληθινοί, δίνουν μια τίμια εικόνα.
Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι θες να είσαι εσύ – κι ας είναι σερβιτόρα, κι ας είναι κατάδικος που έχει αποφυλακιστεί – αυτοί οι δυο αγαπιούνται και στηρίζονται λυσσαλέα με αψηφισιά και γνώση των συνεπειών. (Οι παθιασμένοι Κίμωνας Κουρής και Μαριάνθη Παντελοπούλου.) Ο φίλος τους ονειρεύεται την Αθήνα σαν σωτηρία, σαν φυγή από ‘το βάλτο’. Τα όνειρα, το ‘να κατέβεις στην Αθήνα, να ζήσεις σαν άνθρωπος’, είναι λίγα. Οι ενοχές πολλές καθώς ο Κίμωνας ιδρώνει μέσα σ’ ένα Ντάτσουν: το τεμπέλικο ελληνικό καλοκαίρι είναι εδώ, πολύ διαφορετικό από τον ηδονισμό της Αντιπάρου του “SUNTAN”. «Επαρχία είναι το μέρος όπου οι άνθρωποι ονειρεύονται λιγότερο. Το πόσο προσαρμοστικός είσαι καθορίζει το πώς επιβιώνεις. Η πίεση του χώρου είναι μεγάλη. Η αποσυμπίεση αναγκαία.» Η ταινία πηγάζει και από την ανάγκη των ηρώων – και του σκηνοθέτη -για έκρηξη.
Ο σκύλος βολοδέρνει στον ήλιο δίχως μοίρα – όχι κυριλέ, όχι κανελί, αλλά ο μαύρος ο σκύλος ο ταν ταν ταν, υπενθυμίζει τη ματαιότητα του τόπου, έτσι όπως στριφογυρνάει με πενιές από κιθάρες γκαράζ του Μπάμπη Παπαδόπουλου από τις Τρύπες: τελικά, πρόκειται για γουέστερν.
Οι Καβαλιώτες λένε για κάτι που είναι λίγο μίζερο, λίγο περιορισμένο, ότι είναι «δραμινό». Ως κοντοχωριανοί και προκατειλημμένοι αντίπαλοι θεωρούν τη δράμα στερημένη πόλη, λόγω του ότι δεν έχει θάλασσα και αποκαλεί έναν δρόμο ‘παραλία’. Η ταινία του Δραμινού Παναγιώτη Χαραμή αγγίζει, προβάλλει το ‘δραμινό’. Το στερημένο, το περιορισμένο που σε ρουφάει όπως μια επαρχία μπορεί. Ο Άβανος είναι το ‘πιο επαρχία πεθαίνεις’.
Το Άβανος έχει σούπερ φωτογραφία (βραβείο για τον Κλαούντιο Μπολιβάρ), δικιά του μουσική, δικό του σκύλο με on site ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δικό του ντάτσουν. Αλλά βασικά έχει δικιά του στάση.
Άβανος είναι ένα πράσινο ντάτσουν σε χρώμα πασόκ.
Άβανος είναι να έχεις ένα σιχτίρ βάιμπ που μόνο αν έχεις γεννηθεί στη Δράμα (όχι στην Καβάλα ούτε στην γκλάμορους Σαλονίκη) και παραθέριζες μικρός στην Πέραμο (θέρετρο οικογενειακό με μάπα θάλασσα καθηλωμένο στα έιτις), μπορείς να το αποκτήσεις. Άβανος είναι να φεύγεις πάντα λίγο νωρίς, να εισαι λιγο βαρετός και να το ξέρεις. Να λες μπουγατζατζίδικο, ποτέ μπουγατσάδικο. Να είσαι σαράντα χρονών. Να φοράς ένα παλιό ζακετάκι adibas από τα νάιντις με βερμούδα καρό, να είσαι μονίμως ντυμένος τρεινσπότινγκ 1, να μην περνάς στο τρεινσπότινγκ 2. Να ζεις στην Κωνσταντινούπολη, στη Σαλονίκη, πάντα λίγο στην άκρη.
Ο Άβανος είναι γαλαρία, κάθεται τελευταία σειρά και στην απονομή Φεστιβάλ ταινιών Δράμας κατεβαίνει κάθε φορά να παραλάβει ξεχωριστά κάθε ένα από τα έξι βραβεία του, με αποκορύφωμα τον Χρυσό Διόνυσο. Και επιστρέφει στη Γαλαρία.
Άβανος είναι ο Πάοκ πριν τον πάρει ο Ρώσος. Πάοκ αφού, όπως λένε στη Δράμα. Λίγο χαλαρός, λίγο λούζερ, δεν περιμένει να κερδίσει η ομάδα του – αλλά μια μέρα κερδίζει: ο χαμένος τα παίρνει όλα αφού.
[+]
Το τρέιλερ του φιλμ (που εκτός απ’ τη Δράμα προβλήθηκε την Τρίτη 25/9 και στις Νύχτες Πρεμιέρας).
AVANOS trailer (short film | GREECE | 2018)
AVANOS – Greece 2018, color, 20′ Written & Directed by: Panagiotis Charamis Produced by: Artcut – Greek Film Centre Producer: Konstantinos Baliotis
Αβανος | Σενάριο – Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Χαραμής | Φωτογραφία: Claudio Bolivar GSC | Μοντάζ: Στάμος Δημητρόπουλος | Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος | Σχεδιασμός Ηχου: Τάσος Καραδέδος | Σκηνικά: Χρύσα Σερδάρη | Ερμηνευτές: Κίμων Κουρής, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Νίκος Γεωργάκης, Νίκος Γκέλια, Κωστής Σειραδάκης, Νικολέττα Χαρατζόγλου | Παραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Artcut, Κωνσταντίνος Μπαλιώτης, Παναγιώτης Χαραμής
* Η Εύη Λαμπροπούλου είναι συγγραφέας. Έχει γράψει τα βιβλία Χάπι-Λου, Σχεδόν Σούπερ, Όλα τα μήλα.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Νέα ταλέντα, βροντερές παρουσίες, μεθυσμένες νύχτες: Στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας
Όταν στην Τελετή Έναρξης του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμα εμφανίστηκαν διάφοροι υπουργοί (κανένας απ’ το Υπουργείο Πολιτισμού) συζητήθηκε πολύ πως απουσίαζε η νέα υπουργός Μυρσίνη Ζορμπά. Το Φεστιβάλ έμοιαζε να καπελώνεται από ένα σωρό άλλα υπουργεία -με πρώτο και καλύτερο το Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης- όμως ευτυχώς, η υπουργός παραβρέθηκε στην Τελετή Λήξης, μιλώντας ωραία για τους “πεισματάρηδες, δημιουργικούς, επίμονους και επινοητικούς νέους δημιουργούς που μέσα στην κρίση κάνουν περισσότερες ταινίες”.
