Μύρος Ζέκα
Η γαλλική εφημερίδα Le Figaro ζήτησε την άποψη της Olga Ciesco, που ειδικεύεται στη μη-λεκτική επικοινωνία. Η Ciesco υποστηρίζει ότι η στάση του σώματος στον ύπνο δεν αποκαλύπτει τόσο την προσωπικότητα ενός ατόμου, όσο τη συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται πριν κοιμηθεί. Σαφώς, στη διάρκεια της νύχτας το σώμα και το πνεύμα μας συνεχίζουν να βρίσκονται σε διάλογο και να αλληλεπιδρούν. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι κοιμούνται με τα χέρια κάτω από το μαξιλάρι, άλλοι με τα άκρα απλωμένα σαν αστερίες, άλλοι ανάσκελα και ούτω καθ’ εξής;
Η ειδικός απαντά, διευκρινίζοντας πως αναφέρεται σε άτομα που δεν υποφέρουν από κάποια παθολογία που να κατευθύνει τις θέσεις του σώματός του, και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η θερμοκρασία του υπνοδωματίου.
Η εμβρυϊκή στάση
Η ονομασία της στάσης αυτής είναι πραγματικά εύστοχη. Κουλουριασμένοι στο πλάι, με τα μπράτσα διπλωμένα μπροστά μας ή κάτω από το μαξιλάρι, τα γόνατα λυγισμένα επίσης – φαίνεται πως αυτή τη στάση υιοθετούν οι περισσότεροι άνθρωποι, τουλάχιστον στη Βρετανία. Σύμφωνα με τον Chris Idzikowski, Βρετανό ερευνητή με εξειδίκευση σε θέματα ύπνου, περισσότεροι από τους μισούς συμπατριώτες του κοιμούνται στην εμβρυϊκή στάση. Καθώς σε αυτή την περίπτωση το σώμα «διπλώνεται» και αποτραβιέται στον εαυτό του, μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι το άτομο νιώθει ανάγκη για ασφάλεια και προστασία.
Η Olga Ciesco σημειώνει ότι συχνά θεωρείται εσφαλμένα πως η θέση αυτή αντικατοπτρίζει μια ανάγκη για επιστροφή στην αρχή της ζωής μας – είναι, άλλωστε, βέβαιο ότι στην κοιλιά της μητέρας μας νιώθαμε άνετα. Στην πραγματικότητα, όμως, όταν οι αρθρώσεις μας διπλώνονται στο κρεβάτι, αυτό απλώς δείχνει ότι το σώμα μας χρειάζεται ανακούφιση και επιδιώκει την ηρεμία.
Η στάση «διπλωμένη σιδερώστρα»
Απέχει αρκετά (έως πολύ) από τις συνηθέστερες στάσεις ύπνου και είναι εύκολο να καταλάβουμε το γιατί. Τα χέρια εκτείνονται κατά μήκος του σώματος, το κεφάλι είναι σε ευθεία και το σώμα άκαμπτο, λες και κοιμόμαστε κολλημένοι ανάμεσα σε δύο τοίχους με μικρή απόσταση μεταξύ τους. Συχνά η στάση αυτή ερμηνεύεται ως ένδειξη πως η σκέψη μας δεν είναι ήρεμη λόγω κάποιας ανασφάλειας.
Η Ciesco συμφωνεί ότι η συγκεκριμένη στάση πραγματικά δεν είναι η πιο άνετη για το σώμα. Ωστόσο, δεν τη μεταφράζει απαραιτήτως ως έκφραση ανησυχίας, αλλά τουλάχιστον ως μια κατάσταση μη-χαλάρωσης. Όταν ένα άτομο κοιμάται έτσι, παραμένει σε εγρήγορση – σαν να μην μπορεί να κοιμηθεί επειδή, λόγου χάρη, πρέπει να παρακολουθεί ή να επιβλέπει κάποιον.
Η στάση «αστερίας»
Και πάλι σύμφωνα με τον ερευνητή Chris Idzikowski, μόνο 5% των Βρετανών επιλέγουν την εν λόγω στάση ύπνου. Με το σώμα ανάσκελα, τα χέρια ελαφρώς ανεβασμένα και διπλωμένα προς τις πλευρές του προσώπου, τα πόδια σε κάποια απόσταση το ένα από το άλλο, μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι το μυαλό έχει χαλαρώσει εντελώς και το άτομο δεν αισθάνεται να το περιορίζουν εμπόδια.
Η Olga Ciesco επισημαίνει ότι αυτή η στάση ενσαρκώνει έναν κεφαλαιώδη κανόνα στη γλώσσα του σώματος: Τείνουμε να απλωνόμαστε όταν αισθανόμαστε άνετοι και ασφαλείς. Τα μωρά, για παράδειγμα, που δεν φοβούνται τίποτα, τείνουν να κοιμούνται ανάσκελα, με τα χέρια και τα πόδια τους σε απόσταση μεταξύ τους. Επίσης, το να απλώνεται κάποιος όλο και περισσότερο στο κρεβάτι αντικατοπτρίζει ένα αίσθημα κυριαρχίας.
Ανάσκελα
Συχνά λέγεται ότι πρόκειται για την ιδανική στάση ύπνου για να διατηρήσει κανείς την υγεία του. Επιπλέον, καθώς το πρόσωπο δεν περνάει τη νύχτα «τσαλακωμένο» από το μαξιλάρι, η στάση αυτή προτείνεται ακόμη και ως μέσο πρόληψης των ρυτίδων.
Η Ciesco σημειώνει ότι σε αυτή τη θέση το πρόσωπο είναι στραμμένο προς το ταβάνι και το σώμα «αντιμέτωπο» με το περιβάλλον. Αυτό υποδηλώνει ότι το άτομο δεν αισθάνεται επιθετικότητα, δεν φοβάται, δεν κρύβεται. Το σώμα δεν νιώθει την ανάγκη ή την επιθυμία να δημιουργήσει μια προστατευτική «φούσκα» προκειμένου να αντιμετωπίσει ό,τι υπάρχει έξω από αυτό.
Μπρούμυτα
Πλάτη βαθουλωμένη, κεφάλι στραμμένο στο πλάι, αναπνοή μετ’ εμποδίων, ώμοι «στην τσίτα»… Χωρίς να θέλουμε να αγχώσουμε όσους προτιμάτε αυτή τη θέση, το να κοιμάται κανείς μπρούμυτα κάθε βράδυ δεν είναι καλό για την υγεία. Ωστόσο, πολλοί είναι εκείνοι που υιοθετούν αυτή τη στάση, είτε για λόγους χαλάρωσης είτε σε περιπτώσεις μεγάλης κούρασης.
Η Olga Ciesco εξηγεί: Χωρίς να σημαίνει ότι απαρνιόμαστε εντελώς το περιβάλλον, παίρνοντας αυτή τη στάση σίγουρα τού γυρίζουμε την πλάτη. Εστιάζουμε στο κρεβάτι μας και στον ύπνο μας. Τα πιθανά αίτια ποικίλλουν. Τα πιο πρακτικά είναι ότι μπορεί απλώς να προστατευόμαστε από το φως ή τον θόρυβο, ή ότι γυρνάμε προς το στρώμα για να αποκοιμηθούμε πιο γρήγορα όταν δεν κοιμόμαστε στο σπίτι μας και δεν μας αρέσει αυτό.
Με τα χέρια στο μαξιλάρι ή επάνω στην κοιλιά
Ανεξάρτητα από τη θέση του υπόλοιπου σώματος, εδώ τα χέρια δεν ακουμπούν στο στρώμα αλλά επάνω μας, ή πάνω/κάτω από το μαξιλάρι. Όταν τοποθετούνται στην κοιλιά, μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι ο νούς μας βρίσκεται σε κάποια ταραχή και, αργά ή γρήγορα, θα δημιουργηθεί ένας «κόμπος» στο στομάχι μας. Όταν ακουμπάμε τα χέρια επάνω ή κάτω από το μαξιλάρι, το σώμα μπορεί να εκφράζει ανάγκη για επαφή.
Η ειδικός επισημαίνει ότι συχνά τα χέρια μας αγγίζουν κάτι για να αποκτήσουμε άμεσα μια αίσθηση ηρεμίας και να περιορίσουμε το στρες. Για παράδειγμα, όταν στη δουλειά σηκωνόμαστε για να μιλήσουμε μπορεί να κρατάμε ένα στυλό στο χέρι – άλλοι παίζουν με τα κλειδιά τους από άγχος ή νευρικότητα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το αντικείμενο λειτουργεί όπως το «κουβερτάκι ασφαλείας» στα μικρά παιδιά. Η ίδια αρχή ισχύει και όταν κοιμόμαστε με τα χέρια επάνω στο στομάχι ή στο στήθος: με αυτό το άγγιγμα, το σώμα επιδιώκει να ηρεμήσει. Όσο για το μαξιλάρι, μπορεί ασυναίσθητα να παίρνει για εμάς τη θέση ενός ανθρώπου, οπότε η επαφή μαζί του μάς καθησυχάζει.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
ΤΕΣΤ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ: Κοιμάσαι σαν δελφίνι, σαν λιοντάρι, σαν αρκούδα ή σαν λύκος;
