Τι να πεις όταν στα μαγαζιά που πας δεν τηρούν τα μέτρα προστασίας;

Ανήκω στην μειοψηφία (;) που παίρνει στα σοβαρά την πανδημία και προσπαθώ να προστατεύομαι απ’ αυτήν όσο μπορώ αλλά και να προστατεύω τους άλλους. Μπορεί να μην είμαι όντως μειοψηφία αλλά σίγουρα έτσι μου μοιάζει: ακόμα κι όταν οι περισσότεροι τηρούν τα μέτρα, συχνά το κάνουν επιφανειακά, απλά για να μη τους γράψουν. Έχουν κολλήσει κιόλας σ’ αυτό που μας είπαν στην αρχή, ότι «η μάσκα δεν προστατεύει εσένα» (πράγμα που νεότερες έρευνες δείχνουν πως δεν ισχύει απόλυτα, η μάσκα προσφέρει κάποια προστασία *και* σε αυτόν που τη φορά) οπότε η τήρηση των μέτρων έχει γι’ αυτούς απλά τυπική χροιά.

Πόσο στενάχωρο όμως που (πέρα φυσικά απ’ τα φαρμακεία) τα μόνα μαγαζιά στα οποία νιώθεις πραγματικά ασφαλείς είναι τα μεγαθήρια. Και κυρίως τα σούπερ μάρκετ και οι πολυεθνικές. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπει κάποιος χωρίς μάσκα σε σούπερ μάρκετ, με τον ίδιο τρόπο που συχνά δεν υπάρχει περίπτωση να φορούν μάσκα σε μικρά καταστήματα. Με δυσαρεστεί αυτό γιατί ήμουν ανέκαθεν υπέρμαχος των μικρών μαγαζιών, των μαγαζιών της γειτονιάς, κι όχι των απρόσωπων πολυεθνικών ή εμπορικών κέντρων.

Συνεχίζω να είμαι, όμως απογοητεύομαι κάθε φορά που μπαίνω σε μαγαζάκι που οι υπάλληλοι δε φοράνε μάσκες (πράγμα που δείχνει πόσο πολύ θα τηρούν και τους υπόλοιπους κανόνες υγιεινής φυσικά), που αφήνουν πελάτες να μπαίνουν χωρίς μάσκες, που όχι μόνο δεν λένε τίποτα αλλά δίνουν κι οι ίδιοι το κακό παράδειγμα.

Μπήκα σήμερα σ’ ένα κατάστημα κούριερ της Χαλκιδικής. Τέσσερις υπάλληλοι, οι δύο στα ταμεία και δύο διανομείς που απλά κάθονταν, κανένας με μάσκα. Ταυτόχρονα ένας πελάτης μέσα, χωρίς μάσκα κι αυτός. Η ειρωνεία είναι πως στα τζάμια και στους τοίχους υπήρχε υπερβολικός αριθμός ανακοινώσεων για την υποχρεωτικότητα της μάσκας, αυτοκόλλητα που έδειχναν οικογένεια με μάσκα, μεγάλα κατακόκκινα STOP που τόνιζαν ότι θα απαγορευτεί η είσοδος σε όποιον δεν τηρεί τα μέτρα. Και, θυμίζω, μέσα τέσσερις υπάλληλοι χωρίς μάσκα, ένας πελάτης επίσης χωρίς, κι ο μαλάκας της υπόθεσης (εγώ) που περίμενε στην είσοδο, μισός μέσα μισός έξω – ο μόνος που προστάτευε τους άλλους τη στιγμή που κανένας άλλος δεν νοιαζόταν να προστατεύσει αυτόν.

Δεν τους λέω τίποτα. Ούτε στη Θεσσαλονίκη έλεγα. Δεν ξέρω τι να πω. (Για πείτε μου εσείς.) Βλακωδώς φοβάμαι: Αν τσατιστούν μπορεί την επόμενη φορά να «χάσουν» το δέμα μου, μπορεί να φτύσουν στο φαγητό μου, να μη διορθώσουν τελείως το λάπτοπ μου. Η μόνη φορά που τα κατάφερα, αλλά εμμέσως, ήταν σε ένα (καλό μάλιστα) εστιατόριο χτες: Μιλούσαμε με φίλους κι ερχόταν συνέχεια ο σερβιτόρος με μια μάσκα που δεν άφηνε ακάλυπτη μόνο τη μύτη αλλά και τα χείλια και λέγαμε πόσο δεν τηρούν τα μέτρα κάποιοι, και καθώς έσκυβε πάνω μου κι εγώ μισοκρατούσα την αναπνοή μου, σχολίασα πόσο εκνευριστικοί είναι αυτοί που δεν φορούν τις μάσκες σωστά κι αφήνουν απέξω μύτες κλπ. Δεν ίδρωσε το αυτί του. Συνέχισε με τον ίδιο τρόπο, σα να μην το άκουσε. (Η πλάκα είναι πως αυτός ήταν ο «ευσυνείδητος» της υπόθεσης, ο έτερος σερβιτόρος δεν φορούσε *καν* μάσκα.)

Υπενθυμίζω πως δεν είναι μόνο αντικοινωνική συμπεριφορά και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία. Είναι και παράνομη.

Συνεχίζω να ψωνίζω από μικρά μαγαζια, και κάποια (ελάχιστα) με βγάζουν ασπροπρόσωπο. Δεν έχουν όμως βλέπεις το Μεγάλο Αφεντικό από πάνω τους, όπως τα σούπερ μάρκετ, για να επιβάλλει την προστασία μας. Αυτοσχεδιάζουν. Πιστεύουν στον κορωνοϊό; Κάτι ψιλοκάνουν. Δεν πιστεύουν; Βάζουν μάσκα μόνο αν δουν αστυνομία. Οι απερίσκεπτοι χασάπηδες της περιοχής, οι συνωμοσιολόγοι ηλεκτρολόγοι, οι ψιλικατζήδες, ζαχαροπλάστες ή ανθοπώλες που δεν τολμούν ή δε νοιάζονται να επιβάλλουν στους πελάτες τους τα μέτρα (για να μη τους χάσουν) κοντεύουν να χάσουν εμένα. Πηγαίνω μόνο σε όσα τηρούν τη νομιμότητα. Δεν θέλω στο τέλος να κάνω όλες τις αγορές μου μόνο από κάποιο υπερκατάστημα, αλλά είμαι πλέον κοντά σ’ αυτό.

ΥΓ. Αυτή τη στιγμή είμαι σε περιοχή που δεν είναι στο κόκκινο, οπότε περιγράφω ανάλογες εμπειρίες κι ελπίζω πως τα πράγματα έχουν αλλάξει τις τελευταίες μέρες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Όμως θυμάμαι τι γινόταν κι όταν η Χαλκιδική ήταν στο κόκκινο, πριν καναδυό μήνες. Είχε υπάρξει κάποια προσπάθεια, με το που βελτιώθηκαν τα πράγματα, ξανά YOLO.  Προφανώς θα περιμένουμε να ξαναμπούμε στο κόκκινο για να προσέξουμε – δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο γρήγορα κι απότομα γίνονται οι αλλαγές και πόσο πετυχημένα θα μπορούσαμε να τις αποτρέψουμε με απλή πρόληψη.

(Τα σχόλια είναι ανοιχτά για τις δικές σας εμπειρίες και ίσως προτάσεις για το τι να λέμε σε τέτοιες φάσεις.)

*Επίσης:

Ρώτα Με Ό,τι Θες: Ο Ηλίας Μόσιαλος απαντά σε 10 ερωτήσεις για τον κορωνοϊό