Μύρος Ζέκα
Το να είσαι ξεχασιάρης στις περισσότερες περιπτώσεις συνεπάγεται με έλλειψη ευφυίας. Αυτό τουλάχιστον προσπαθούν να μας πουν οι ταινίες και η τηλεόραση.
Ωστόσο, μια έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο υποστηρίζει ότι το να έχεις ισχυρή μνήμη είναι σίγουρα ένα υπερεκτιμημένο προσόν και συμπεραίνει πως το να είσαι ξεχασιάρης ίσως τελικά μπορεί να ωφελεί την νοημοσύνη σου.
Ένας από τους συγγραφείς της έρευνας, ο καθηγητής Blake Richland, είπε:
«Είναι σημαντικό ο εγκέφαλος να ξεχνάει άσχετες λεπτομέρειες και αντ’ αυτού να επικεντρώνεται σε πράγματα που πράγματι θα τον βοηθήσουν να πάρει σωστές αποφάσεις. Γνωρίζουμε ότι η άθληση βοηθάει την αύξηση των νευρώνων στον ιππόκαμπο, αλλά είναι αυτές οι λεπτομέρειες από τη ζωή σου που δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία και μπορεί να σε αποτρέπουν από το να πάρεις σωστές αποφάσεις».
Σύμφωνα με τον Independent, Ο καθηγητής Richards και ο Paul Frankland συνέστησαν ότι η μνήμη χρησιμεύει με το να γίνεται καλύτερα η λήψη αποφάσεων με το να κρατάμε τις χρήσιμες πληροφορίες και να ξεχνάμε τα αχρείαστα πράγματα, έτσι ώστε να δοθεί χώρος για τα πράγματα που έχουν σημασία.
Υποστηρίζουν ότι αυτή η διάσταση του να ξεχνάς είναι στην πραγματικότητα θείο δώρο αντί για εμπόδιο.
Έτσι, πείτε ότι ο εγκέφαλός μας ξεχνάει συγκεκριμένες λεπτομέρειες για ένα συμβάν στο παρελθόν , ακόμη όμως θυμάται την μεγάλη εικόνα . Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό μας βοηθάει να γενικεύουμε εμπειρίες του παρελθόντος καλύτερα, σε αντίθεση με κάποιους οι οποίοι θυμούνται ασήμαντες λεπτομέρειες.
Ωστόσο, είναι ξεκάθαροι λέγοντας ότι εάν κάποιος ξεχνάει σημαντικά πράγματα πολύ συχνά, τότε πρέπει αν ανησυχήσει.
Η μελέτη ισχυρίζεται ότι το να ξεχνάμε λεπτομέρειες που και που είναι σημάδι ενός υγιεινού συστήματος μνήμης, το οποίο δουλεύει όπως πρέπει.
To ποιες πληροφορίες «πετάμε» εξαρτάται από την περίσταση, εξηγεί ο καθηγητής Richards:
«Ένα πράγμα που ξεχωρίζει ένα περιβάλλον στο οποίο θέλουμε να θυμόμαστε πληροφορίες και ένα περιβάλλον στο οποίο θέλουμε να ξεχάσουμε πράγματα είναι το ερώτημα του πόση συνέπεια έχει ένα περιβάλλον και εάν τα πράγματα αυτά ενδέχεται να ξανασυμβούν στη ζωή μας».
Ένα καλό παράδειγμα γι’ αυτό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ ο οποίος θα συναντήσει πάρα πολλούς ανθρώπους καθημερινά, ενώ ένας υπάλληλος σε ένα τοπικό καφέ θα θυμάται τους ντόπιους πελάτες.
Υποθετικά, το καλύτερο πράγμα για τη μνήμη δεν είναι να θυμόμαστε τα πάντα, σημειώνει ο Richards. Εάν θέλεις να πάρεις μια απόφαση, θα είναι αδύνατο να το κάνεις εάν ο εγκέφαλός σου βομβαρδίζεται συνεχώς με αχρείαστες πληροφορίες.
«Πάντα θεοποιούμε έναν άνθρωπο που τα σπάει σε ένα παιχνίδι γνώσεων, αλλά ο σκοπός της μνήμης δεν είναι να θυμόμαστε ποιος κέρδισε το Stanley Cup το 1972».
