Ευθύμης Κάλφας
Μπορεί η επιστήμη να έχει δώσει σπουδαία δώρα στον άνθρωπο, όπως για παράδειγμα τα φάρμακα, τα αεροπορικά ταξίδια ή το διαδίκτυο, όμως ταυτόχρονα είναι και ο αγγελιοφόρος άσχημων ειδήσεων. Ειδικά όταν πρέπει να δεχτούμε ότι δεν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο.
Ο Sean Carroll, καθηγητής κοσμολογίας και φυσικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο και μάλιστα ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την τωρινή ζωή μας με βάση αυτό.
Σύγκεκριμένα δήλωσε στο Express:
Για να υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο θα πρέπει η συνείδηση να λειτουργεί εντελώς ξεχωριστά από το υπόλοιπο σώμα. Όμως, οι νόμοι της φυσικής που διέπουν την ζωή και τη λειτουργία του σώματος είναι σαφείς: Δεν υπάρχει κανένας τρόπος -στο πλαίσιο αυτών των νόμων- να μπορούν να διατηρηθούν οι πληροφορίες που βρίσκονται αποθηκευμένες στον εγκέφαλό μας αφού αυτός πεθάνει.
Βασική ιδέα της θεωρίας αυτής είναι ότι στο σύμπαν, υπάρχει ένα πεδίο για κάθε τύπο σωματιδίου – ένα για όλα τα φωτόνια, ένα άλλο για τα ηλεκτρόνια. Αν υπήρχε κάποιο είδος μεταθανάτιας ζωής, τα κβαντικά τεστ θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τα «σωματίδια πνεύματος» κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχουν κάνει.
Τι έχουν δείξει όμως τελευταίες έρευνες;
Το 2017 πραγματοποιήθηκε μια έρευνα μεγάλης κλίμακας όπου έλαβαν μέρος περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι. Μέχρι πρότινος, αυτό που γνωρίζαμε ήταν πως ο εγκέφαλος σταματά κάθε του δραστηριότητα 30 δευτερόλεπτα αφότου η καρδιά έχει σταματήσει να αντλεί αίμα σε όλο το σώμα. Ωστόσο, η συγκεκριμένη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον έδειξε ότι οι άνθρωποι έχουν συναίσθηση ακόμη και τρία λεπτά μετά την ανακήρυξή τους ως νεκροί.
Ο επικεφαλής της έρευνας, Δρ. Σαμ Πάρνια, είχε δηλώσει:
Ο θάνατος δεν έγκειται σε μία συγκεκριμένη στιγμή, αλλά αποτελεί μία δυνητικά αναστρέψιμη διαδικασία που συμβαίνει μετά από μία σοβαρή ασθένεια ή ένα δυστύχημα που οδηγεί στην διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς, των πνευμόνων και του εγκεφάλου. Αν γίνουν προσπάθειες για να αντιστραφεί αυτή η διαδικασία, τότε το αποτέλεσμα ορίζεται ως «καρδιακή ανακοπή». Ωστόσο, εάν αυτές οι προσπάθειες δεν πετύχουν τότε το αποτέλεσμα ορίζεται ως «θάνατος».
Από τους 2.060 ασθενείς από την Αυστρία, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο που συμμετείχαν στις συνεντεύξεις ως επιζώντες καρδιακής ανακοπής, σχεδόν το 40% είπαν ότι θυμόνταν πως είχαν κάποια μορφή συναίσθησης όσο ήταν ακόμα κλινικά νεκροί. Από εκείνους που δήλωσαν ότι είχαν συναίσθηση ακόμη και όταν ήταν κλινικά νεκροί, μόλις το 2% περιέγραψε πως βίωσε μία εξωσωματική εμπειρία- κατά την οποία κανείς έχει πλήρη επίγνωση και μπορεί να ακούσει και να δει τι συμβαίνει γύρω του, μετά θάνατον. Εντούτοις, το πιο σημαντικό εύρημα της εν λόγω μελέτης προέκυψε από έναν 57χρονο ο οποίος ίσως είναι ο πρώτος ασθενής με επιβεβαιωμένη εξωσωματική εμπειρία. Ο συγκεκριμένος άνδρας ήταν σε θέση να ανακαλέσει στη μνήμη του οτιδήποτε απόκοσμο συνέβαινε γύρω του, μετά τον προσωρινό του θάνατο.
Ο Στίβεν Χόκινγκ για το αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο
Τις απόψεις του για τη ζωή και τον θάνατο είχε αναπτύξει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Guardian και ο σπουδαίος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, εν όψει διάλεξής του στο Λονδίνο με θέμα «Γιατί βρισκόμαστε εδώ;». Στη συνέντευξή του στον Guardian, ο Χόκινγκ είχε απορρίψει την ιδέα ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο και δίνει έμφαση στην ανάγκη να εκπληρώσουμε την αποστολή μας ο καθένας στη Γη, κάνοντας καλή χρήση της ύπαρξής μας. Συγκεκριμένα είχε πει:
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι σαν υπολογιστής και κάποια στιγμή θα πάψει να λειτουργεί. Αλλά μόλις περάσει η τελευταία αναλαμπή, δεν υπάρχει τίποτε πια πέρα από αυτήν. Ούτε Παράδεισος ούτε μετά θάνατον ζωή. Αυτά είναι παραμύθια για όσους φοβούνται το σκοτάδι.
