Την 25 Μαρτίου η Μόνικα έγραψε: «Σήμερα ξύπνησα νωρίς το πρωί για να δω τη παρέλαση μαζί με τη κορούλα μου. Πληθώρα συναισθημάτων ξεδιπλώνονται μέσα μου. Συγκινούμαι. Υπερηφάνεια, ηρωισμός, αυτοθυσία που ρέει στο αίμα των Ελλήνων. Γλυκιά μου Ελλάδα, να ξέρεις πως όχι μόνο σήμερα αλλά και κάθε μέρα νιώθουμε βαθιά ευγνωμοσύνη για τη κάθε μάχη που τα παιδιά σου δίνουν και κερδίζουν… Είσαι μια ευλογημένη χώρα κι εμείς όλοι τυχεροί που βρεθήκαμε στην αγκαλιά σου.
“Με ένα τραγούδι πως να σε τιμήσω, με μία γιορτή δεν είναι αρκετό Την ίδια σημαία εγώ ανεμίζω, κι ευγνώμων ελεύθερος ζω!” Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορώ αληθινά να εκφραστώ… με ένα τραγούδι για την Ελλάδα μου
Χρόνια Πολλά! Μόνικα»
Ακούστε το εδώ
ELLAS 21
Παιδιά Παιδιά Παιδιά του ουρανού και της δόξας
Παιδιά του ουρανού και της δόξας
Παιδιά με αγγέλων φτερά
Μέσα στης μάχης την κρίσιμη ώρα
Στιγμή ιερή των ηρώων η ματιά Που κρύβει τις πράξεις παράλογης όψης Και αρχίζει να γράφει αιώνια πια
Με ένα τραγούδι πώς να σε τιμήσω Με μία γιορτή δεν είναι αρκετό
Την ίδια σημαία εγώ ανεμίζω Και ευγνώμων ελεύθερος ζω
Και τώρα και πάντα και τώρα και πάντα Και τώρα και πάντα και τώρα και πάντα Ελλάς, απ’ του ματιού σου την άκρη Ελλάς, ‘συ μου χάρισες δάκρυ
Πελάγη μες τα κύματα Φαντάζουνε τα όνειρά τους
Μα τόλμησαν και έδωσαν Ζωή στη λευτεριά
Ελλάδα, Ελλάδα Και τώρα και πάντα
Ελλάδα, Ελλάδα Και τώρα και πάντα!
Music: MONIKA, Lyrics: Stavros Xenides, Cover: Eugène Delacroix, Greece on the Ruins of Missolonghi (1826). Label: Royal Music © All Rights Reserved
Να μερικά από τα (500 μέχρι στιγμής) σχόλια στο Youtube
Κάποια αρνητικά
-Εάν το άκουγαν οι Τούρκοι αυτό, θα είχαν φύγει από τα 200 χρόνια, μόνοι τους!!
-Αν το ακούσεις δεύτερη φορά, δεν χρειάζεται να κάνεις το εμβόλιο.
-πως μπορω να ξε-ακουσω κατι
-Μόλις έμαθε κι ο Κολοκοτρώνης μέσα απ’τόν τάφο τι σημαίνει “cringe”.
-Όποιος καταφέρει να το ακούσει όλο είναι ένας Ήρωας του 2021.
-Μου θυμίζει Εθνικό Στάρ στην εκπομπή του Καμπούρη να τραγουδάει Βέμπο και η Κρανιδέλη να του πετάει χαρτοπετσέτες
-Έχω να ακούσω τόσο εμπνευσμένο κομμάτι από την εποχή του “Είμαι ένα τσιπάκι τόσο δα” των παπαροκάδων….
-Στην αρχή νόμιζα ότι τρολάρεις αλλά το έβγαλες σοβαρά. ΛΟΛ.
-Τι σου συνέβη; Τι απέγινε εκείνο το κορίτσι που μας συγκίνησε με το Over the hill, που μας έκανε να χορεύουμε με το Secret in the dark, να ερωτευτούμε με το Yes I do, που το ακούγαμε και δεν πιστεύαμε ότι είναι Ελληνίδα γιατί ο ήχος μας τα έσκαγε κατευθείαν από αγγλική σκηνή; Κρίμα. Πολύ κρίμα. Ελπίζω κι εύχομαι να είσαι καλά και αυτό που σου συμβαίνει τα τελευταία χρόνια να είναι μια κάκιστη παρένθεση στην ζωή σου.
-Σαν να έκαναν παιδί ο Σπανουδάκης με το Βουκεφάλα
-Ευχαριστούμε Μόνικα! Τώρα πια δεν αισθανόμαστε άσχημα που ακούμε τραπ.
-Είμαι ο μάνατζερ των Πατ Κιουτ, θα σας ενδιέφερε μια συνεργασία ;
-Κάτι τέτοιες στιγμές εκτιμώ την ερμηνεία του Εθνικού Σταρ στον εθνικό ύμνο!
-αμα το βαλεις να παιξει αναποδα, εμφανιζεται στον υπνο σου ο αδωνις ντυμενος παπαφλεσσας
Και κάποια θετικά
-Αυτό που μάς δυσκολεύει είναι απλώς ότι είναι Ελληνίδα…. Ότι μάς μοιάζει, δηλαδή… Αν ήταν Αμερικανή με πολύ πιο μέτριο τραγούδι, ούτε πού θα πέρναγε από το μυαλό η κριτική. Όταν επιτιθέμεθα σε ανθρώπους που μάς μοιάζουν, επιτιθέμεθα έμμεσα και ανομολόγητα στον εαυτό μας. Η Μόνικα έχει στο ενεργητικό της ένα από τα καλύτερα μουσικά άλμπουμ όλων των εποχών… Το “Άβαταρ”. Ας αφήσουμε, λοιπόν, όλα τα άλλα και ας σταθούμε σε αυτό.
-Βγηκαν ολοι οι κριτες μουσικης που ακουν καθε μερα τραπ και τριανταφυλλο να πουν την μαλακια τους… Το τραγουδι δεν ειναι αριστουργημα αλλα σε καμια περιπτωση δεν μπορεις να το πεις ασχημο ειναι απλα ιδιαιτερο και μπραβο της… Παραδεχτειτε το οτι κατα βαθος ειναι η θεματολογια που σας χαλαει γιατι εχετε μαθει να μισειτε τον εαυτο σας και οτι εμπεριεχει αυτο
-Βέβαια, όλοι ξέρουμε ότι ο λόγος που κράζετε το κομμάτι δεν είναι μουσικός, απλά πονάει το πατριωτικό ύφος.
-Μπράβο της που το έκανε. Όλοι οι εξυπνάκηδες στα σχόλια αγνοούν ποιό πρέπει να είναι το βασικό χαρακτηριστικό ενός καλλιτέχνη: να ρισκάρει. Το ότι η Μόνικα γράφει κάτι τόσο απρόβλεπτο και έξω από αυτά που την έχουμε συνηθίσει αποδεικνύει μόνο το πόσο δε φοβάται να ρισκάρει, και να κοιτάει μπροστά, κάνοντας αυτό που θέλει η ίδια και όχι αυτό που θέλει ο κόσμος. Ένα έργο τέχνης, ακόμα και το πιο μέτριο, είναι ανώτερο από οποιαδήποτε κριτική θα του ασκηθεί ποτέ. Εξάλλου, εμένα μ’ αρέσει!
-Μόνικα κάνε αυτό που θέλεις να κάνεις πάντα, εκφράσου ελεύθερα και μη δίνεις καμία απολύτως σημασία στα κομπλεξικά ανθρωπάκια που μόνο να βγάζουν χολή μπορούν. Είσαι χαρισματική μουσικός, τραγουδίστρια και τραγουδοποιός! Το έχεις δείξει μ’ όλες τις μουσικές σου ως τώρα. Εμείς που σε εκτιμήσαμε από το πρώτο σου άλμπουμ, ακούμε με πολύ ενδιαφέρον κάθε σου νέα δουλειά. Το Στάλα ήταν εξαιρετικό, κι αυτοί που ξίνισαν για την αλλαγή ύφους το έπαθαν επειδή οι ίδιοι είναι κολλημένοι. Κι αν εμπνέεσαι από την πατρίδα και την ιστορία της και θέλεις να το εκφράσεις να το κάνεις άφοβα. Είσαι αξιέπαινη γι’ αυτό! μη δίνεις την παραμικρή σημασία στα σιχαμερά, εμετικά σχόλια.
-Επιτέλους, μια φρέσκια ψυχή με λυρισμό, που δε διστάζει να πάει κόντρα σε μια θλιβερή μόδα.. Θλίβομαι που το διαφορετικό είναι πια η αγάπη προς την πατρίδα. Μόνικα υπέροχη και δυστυχώς, για λίγους!
-Ο πραγματικός καλλιτέχνης γράφει και παίζει ότι αισθάνεται άσχετα από μόδες τάσεις. Εσύ μου φαίνεται αυτό κάνεις και μαγκιά σου
-Θεϊκό! Δεν πίστευα ποτέ στη ζωή μου ότι θα άκουγα Βέμπο και Αγγελάκα μαζί στο ίδιο track!
-Μπράβο Μόνικα. Από τις καλύτερες δουλειές σου. Τα synths δένουν αρμονικά με τη φωνή σου και δούλεψες πολύ στο stereo. Επικές νότες όπως αρμόζουν στην ιστορία μας. Το ότι είμαστε σχετικά λιγότεροι αυτοί που εκτιμούμε τη δουλειά σου επιβεβαιώνει το επίπεδο σου που είναι για λίγους. Για τους άλλους, υπάρχουν πιο εύκολα πράγματα.
-Κορίτσι μου βλέπεις πως οι ”φίλοι” που έχεις κάνει, θέλουν να τραγουδάς αυτά που θέλουν να ακούσουν. Αν αυτοί που θέλεις να τιμήσεις άκουγαν τούς δικούς τους ”φίλους”, σήμερα άλλη γλώσσα θα μιλούσαμε σ’ αυτό τον τόπο. Μην ακούς κανένα, ούτε και μένα. Την καρδιά σου μόνο.
-Πέρα και πάνω από κόμματα…η Ελλάδα είναι όχι απλά το κοινό μας κράτος αλλά η κοινή μας πατρίδα….δε θα υποδείξω εγώ στη Μονικα τι σημαίνει για αυτήν η πατρίδα και πώς εκφράζει την αγάπη της για αυτήν….είναι απόλυτα προσωπική υπόθεση η έκφραση μέσω της τέχνης….ωστόσο εμένα προσωπικά και οι καμπάνες με άγγιξαν και οι βαρύγδουπες λέξεις όπως δόξα και η λυρικότερα των φωνών που την περιέβαλαν…οι καμπάνες με παρέπεμψαν στο ολοκαύτωμα στο Αρκάδι….και η δόξα και οι αρειες στις παιδικές γιορτές που έζησα στο δημοτικό….γιατί η πατρίδα δεν έχει μόνο παρόν αλλά και παρελθόν…και καλώς ή κακώς χωρίς παρελθόν δεν θα είχε υπάρξει και μέλλον….Μόνικα σε ευχαριστώ για όλη την καλή διάθεση να μοιραστείς την αγάπη σου και την υπερηφάνεια σου για την Ελλάδα μας…σε εμένα τουλάχιστον ο σπόρος που έσπειρες βρήκε γόνιμο έδαφος……
*ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Podcast: Τα ανέκδοτα του Καραϊσκάκη – Ανέκδοτα, περίεργα, παραλειπόμενα
