Άρης Δημοκίδης
Ο Μόουζες Φάροου γεννήθηκε στην Κορέα το 1978. Τον εγκατέλειψαν σ’έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Από εκεί μεταφέρθηκε σε ορφανοτροφείο όπου υιοθετήθηκε από την Φάροου όταν έγινε δύο ετών. Το 1985 η Φάροου υιοθέτησε και τη Ντίλαν. Το 1991 ο Γούντι έγινε και επισήμως κηδεμόνας τους.
Ενώ τα περισσότερα παιδιά της Φάροου δεν τόλμησαν ποτέ να την αμφισβητήσουν και να «αποδράσουν» απ’ την βίαιη αγκαλιά της, αυτός τα κατάφερε και περιέγραψε τι πραγματικά συνέβαινε στο σπιτικό τους.
Σήμερα ο 39χρονος Μόουζες είναι οικογενειακός θεραπευτής και μιλάει για μια παιδική ηλικία στην οποία η μητέρα του -που ζούσε με χάπια και ήταν ασταθής και επιθετικός χαρακτήρας- δημιούργησε μια ατμόσφαιρα τρόμου στην οποία τα παιδιά ένιωθαν τη συνεχή ανάγκη να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την αποδοχή της για να μη φάνε ξύλο
Η Φάροου, λέει, τους έβαζε να λένε ψέματα ώστε να την ικανοποιήσουν, και όταν άκουσε την καταγγελία της Ντίλαν πως ο Άλεν την κακοποίησε, γνώριζε ότι η Ντίλαν έλεγε ψέματα, δασκαλεμένη απ’ τη μητέρα τους και για να την ικανοποιήσει.
Η ικανότητα της Μία να πλάθει εμάς τα παιδιά της όπως ήθελε, εκκινούσε απ’ το συνεχή φόβο της ότι θα αποκαλύψουμε το μυστικό της -ότι μας κακομεταχειριζόταν- και ότι η καλή φήμη που έκτισε ως «αγαπημένη μητέρα-σωτήρας υιοθετημένων παιδιών» θα καταστραφεί.
Πώς ήταν η καθημερινότητα με τη μητέρα τους;
Την αφηγήθηκε στο νέο βιβλίο “Start to Finish” του Eric Lax και σήμερα παρουσιάζουμε αποσπάσματα.
“[Ήμουν πολύ μικρός, πήγαινα νηπιαγωγείο τότε] και ένα βράδυ η Μια με ξύπνησε στη μέση της νύχτας. Είχα κοιμηθεί στο δωμάτιο των κοριτσιών με τις υιοθετημένες αδελφές μου Λάρκ και Ντέζη, στο κάτω κρεβάτι της κουκέτας. Η Μία με τράβηξε έξω. Ήμουν ακόμα μισοκοιμισμένος καθώς ρωτούσε επανειλημμένα με σκληρό τόνο αν είχα πάρει τα χάπια της. Δεν ήταν από ανησυχία μήπως τα είχα καταπιεί, αλλά μάλλον με κατηγορούσε ότι τα έκλεψα. Με πήγε στο μπάνιο της. Έκλαιγα καθώς στεκόταν πάνω μου. Της είπα πολλές φορές ότι δεν τα είχα πάρει, αλλά τελικά της είπα αυτό που ήθελε να ακούσει. Αναγκάστηκα να πω ψέματα. Ωστόσο, αυτό δεν αρκούσε και προέκυψαν περισσότερες ερωτήσεις.
Έπρεπε να συνεχίσω το ψέμα και να της πω ότι είχα πάρει τέσσερα ή πέντε χάπια επειδή νόμιζα ότι ήταν καραμέλες. Με τράβηξε στο νεροχύτη και με ανάγκασε να πλύνω με σαπούνι στο στόμα μου και στη συνέχεια μου έδωσε εντολή να το ξεπλύνω, λέγοντάς μου ότι το ψέμα είναι κακό πράγμα. Μόλις στέγνωσε το στόμα μου, με έβαλε πίσω στο κρεβάτι. Την επόμενη μέρα έψαξα τα χαμένα χάπια και τα βρήκα κάτω από το ντουλάπι ανάμεσα στην τουαλέτα και την μπανιέρα. Ωστόσο, δεν το ανάφερα ποτέ από φόβο να μην βρεθώ και σε άλλους μπελάδες.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα πραγματικά φοβισμένος – ήταν η αρχή της εμφάνισης του φόβου μέσα μου. Τότε ξεκίνησε το πολύ μακρύ και δύσκολο καθήκον να πρέπει να κερδίζω την εμπιστοσύνη της. Μπορώ να θυμηθώ πολλές φορές που μου έλεγε ότι είναι δικό μου πρόβλημα το πως θα κερδίσω την εμπιστοσύνη της…
Το καλοκαίρι μετά την πρώτη δημοτικού, εργάτες είχαν βάλει νέα ταπετσαρία στην κρεβατοκάμαρα που κοιμόμουν, στον δεύτερο όροφο του σπιτιού στο Κονέκτικατ. Ετοιμαζόμουν για ύπνο όταν ήρθε στο κρεβάτι μου. Είχε βρει μια κολλητική ταινία. Δεν ήξερα καν τι ήταν. Ήταν εξαγριωμένη και το βλέμμα της με πανικόβαλε. Ήταν πραγματικά τρομακτική. Ρώτησε αν την είχα πάρει. Χρησιμοποίησε αυτή την οικεία φωνή, που είχα πλέον συνηθίσει, καθώς εξηγούσε ότι την έψαχνε όλη ημέρα.
Στάθηκα μπροστά της παγωμένος. Ρώτησε γιατί ήταν στο κρεβάτι μου. Της είπα ότι δεν ήξερα, ότι ίσως ο εργάτης την άφησε εκεί. Μετά από μερικές ακόμα ερωτήσεις για να πάρει την απάντηση που ήθελε, με χαστούκισε το πρόσωπο, χτυπώντας τα γυαλιά μου. Μου είπε ότι λέω ψέματα. Με έστειλε να πω στους αδελφούς και τις αδερφές μου ότι είχα πάρει την ταινία. Το έκανα.
Μέσα από τα κλάματα μου την άκουγα να εξηγεί ότι θα κάναμε πρόβες για το συμβάν. Μου είπε ότι θα έμπαινα στο δωμάτιο της, και θα της έλεγα ότι λυπάμαι που πήρα την ταινία, ότι την πήρα για να παίξω και ότι δεν θα το ξανακάνω ποτέ ξανά. Κάναμε πρόβα τουλάχιστον έξι φορές. Ήταν αργά, φοβόμουν και είχα κουραστεί. Μόλις ικανοποιήθηκε από τις πρόβες με πήγε στην κουνιστή καρέκλα και με νανούρισε. Μετά από λίγο, με έφερε κάτω και μου έκανε ζεστή σοκολάτα πριν με βάλει στο κρεβάτι. Έτσι ξεκίνησαν τα σενάρια, οι πρόβες και τα θεατρικά μέχρι να λέμε αυτό που ήθελε να ακούσει.
Με κοίταξε με το πιο άγριο βλέμμα και με πήρε στο μπάνιο δίπλα στην αίθουσα προβολών. Με χτύπησε ανεξέλεγκτα σε όλο μου το σώμα. Με χαστούκισε, με έσπρωχνε και με βαρούσε με δύναμη στο στήθος μου.
Τα επόμενα χρόνια, έγινα περισσότερο ανήσυχος και φοβισμένος. Αντί να της πηγαίνω κόντρα φυσικά, παρέλυα και έκανα ό,τι ζητούσε. Για παράδειγμα, όταν έκοψα δυο θήκες από τη ζώνη του τζιν παντελονιού μου, άρχισε να με χτυπάει επανειλημμένα. Έπειτα πήρε όλα τα ρούχα μου λέγοντας: “Δεν αξίζεις κανένα ρούχο!” και με έστησε γυμνό στην γωνία του δωματίου της. Εννοείται ότι το έκανα.
[Η Μόνικα Τόμσον ήταν νταντά στους Φάροου από το 1986 έως το 1993. Στην ένορκη δήλωσή της τον Ιανουάριο του 1993 είπε ότι το 1990 είδε την Φάροου να χαστουκίζει τον Μόουζες επειδή έχασε το λουρί του σκύλου. «Τα άλλα παιδιά τρομοκρατήθηκαν και έλεγαν στη μητέρα τους ότι δεν θα μπορούσε να ήταν ο Μόουζες που έχασε το λουρί. Ο Φάροου τους είπε ότι δεν επιτρέπεται να σχολιάζουν το περιστατικό. Τα παιδιά έτρεμαν τη μητέρα τους και δεν μπορούσαν να την εμπιστευτούν επειδή φοβόταν τις αντιδράσεις της». Η Τόμσον δεν ήταν στο σπίτι την ημέρα του υποτιθέμενου περιστατικού, αλλά στην ένορκη κατάθεση δήλωσε ότι όταν πήγε να δουλέψει την επόμενη μέρα: «Ο 13χρονος τότε Μόουζες ήρθε και μου είπε κατευθείαν ότι πιστεύει ότι η κα Φάροου επινόησε την κατηγορία”].
Ελάχιστες φορές ο Μόουζες είχε τολμήσει να αντιδράσει και να μην πει ψέματα για να ικανοποιήσει τη μητέρα του. Συνεχίζει την αφήγησή του:
Μια καλοκαιρινή μέρα, η μητέρα με κατηγόρησε ότι αφήνω κλειστές τις κουρτίνες στην αίθουσα προβολών. (Στην πραγματικότητα τις είχαν τραβήξει την προηγούμενη μέρα η Ντίλαν και ο Σάτσελ που έβλεπαν μια ταινία.) Επέμενε ότι τις είχα κλείσει εγώ. Ήταν στην κουζίνα με έναν φίλο της που ήρθε για επίσκεψη και επέμενε ότι είχα κλείσει τις κουρτίνες.
Είχα φτάσει σ’ ένα σημείο που δεν μπορούσα να το ανεχτώ άλλο και ξέσπασα. Της φώναξα: «Λες ψέματα». Με κοίταξε με το πιο άγριο βλέμμα και με πήρε στο μπάνιο δίπλα στην αίθουσα προβολών. Με χτύπησε ανεξέλεγκτα σε όλο μου το σώμα. Με χαστούκισε, με έσπρωχνε και με βαρούσε με δύναμη στο στήθος μου. Είπε: «Πώς τολμάς να λες ότι είμαι ψεύτρα μπροστά στον φίλο μου. Εσύ είσαι ο παθολογικός ψεύτης». Ένιωσα ηττημένος. Η Μία με είχε απογυμνώσει από τη φωνή μου και την αίσθηση του εαυτού μου.
Ήταν ξεκάθαρο ότι αν έβγαινα λίγο έξω από την προσεκτικά επεξεργασμένη πραγματικότητα της, δεν θα το ανεχόταν. Ωστόσο, μεγάλωσα πιστός και υπάκουος σε αυτήν, παρόλο που ζούσα με φόβο.
Βάσει της δικής μου εμπειρίας, πιστεύω ότι η Μια έκανε πρόβες με τη Ντίλαν για όσα κατέγραψε στο βίντεο [το οποίο τράβηξε η μητέρα τους για να εκδικηθεί το Άλεν και στο οποίο, με πολλά κόψε-ράψε παρουσιάζεται η μικρή Ντίλαν να λέει πως ο πατέρας της την είχε αγγίξει ανάρμοστα,], όπως είχε κάνει και μαζί μου. Η μητέρα μου ήθελε να φτιάχνει σενάρια και να σκηνοθετεί.
Όταν γινόταν η δίκη για την επιμέλεια το 1993, ένα άτομο που πήγαινε συχνά στο σπίτι των Φάροου βρήκε μια μέρα την Ντίλαν να κλαίει. Η ιστορία έχει επιβεβαιωθεί κι από δεύτερο πρόσωπο. Είπε: “Η Ντίλαν με ρώτησε αν είναι ΟΚ να λέμε ψέματα. Ήξερε ότι δεν πρέπει να λέμε ψέματα και αναρωτιόταν τι θα πει ο Θεός. Μου είπε μετά ότι ήθελε μια κούκλα, αλλά η μητέρα της το απαγόρευε. (Αυτό ήταν λίγο πριν μιλήσει η Ντίλαν στη δίκη.) Μου είπε: “Η μαμά με βάζει να πω κάτι που δεν θέλω”. Την επόμενη εβδομάδα είδα πως είχε αποκτήσει την κούκλα της με το κίτρινο φόρεμα. Τη ρώτησα τι συνέβη και μου είπε: “Έκανα αυτό που ζήτησε η μαμά μου”.
Η ιστορία αυτή δεν με εκπλήσσει καθόλου. Αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά. Η ικανότητα της Μία να πλάθει εμάς τα παιδιά της όπως ήθελε, εκκινούσε απ’ το συνεχή φόβο της ότι θα αποκαλύψουμε το μυστικό της -ότι μας κακομεταχειριζόταν- και ότι η καλή φήμη που έκτισε ως «αγαπημένη μητέρα-σωτήρας υιοθετημένων παιδιών» θα καταστραφεί.
Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν ότι θα απορριφθώ από αυτήν και την οικογένεια. Ήμουν σε μόνιμη απειλή ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Ως υιοθετημένο παιδί, δεν υπάρχει μεγαλύτερος φόβος από το να χάσεις την οικογένειά σου.
Οι ηθοποιοί που ξαφνικά αποκηρύσσουν τη συνεργασία τους με τον Γούντι Άλεν είναι απλά γελοίοι
Τι έγινε μετά
Η Σουν-γι Πρεβίν σχολιάζει στο ίδιο βιβλίο στο οποίο μίλησε ο Μόουζες Φάροου: «Στη Μία απλά άρεσε να διαλέγει τους πιο εύκολους, ευάλωτους στόχους. Έχει έντονη ιδιοσυγκρασία. Μια φορά με κλώτσησε και με χτύπησε με το τηλέφωνο. Ήταν πάντα βίαιη μαζί μας. Εγώ είχα μάθει από νωρίς να μένω μακριά της, αυτός ήταν ο μηχανισμός επιβίωσής μου, αλλά ο Μόουζες σήκωσε όλο το βάρος ως πιο ευάλωτος. Ήταν πολύ αθώος, πολύ γλυκός για να καταλάβει την κατάσταση και να προστατευτεί. Η μητέρα ήταν βίαιη με όλους, αλλά ασκούσε ιδιαίτερη ψυχολογική και σωματική βία πάνω του».
Αφού ο Γούντι Άλεν και η Σουν-γι ξεκίνησαν τη σχέση τους, ο Μοόουζες πέρασε πολλές μέρες και νύχτες φροντίζοντας τη Μία. Μία μέρα μάλιστα βγήκε στην είσοδο του σπιτιού στο Κονέκτικατ και απαρνήθηκε τον Γούντι μπροστά στις κάμερες που είχαν μαζευτεί.
«Ήμουν 13 και πίστευα ότι αυτό ήταν το σωστό», λέει. «Έπρεπε να δείξω ότι πίστευα τη μητέρα μου. Η Μία μας είχε κάνει ήδη σαφές ότι ή θα ήμασταν μαζί της ή εναντίον της. Ήμασταν σε πόλεμο. Έπρεπε να σταθούμε μαζί ως οικογένεια.»
Καθώς η δικαστική διαμάχη συνεχιζόταν, ο Μόουζες διαπίστωσε ότι παρά την τυφλή πίστη του στην Φάροου, συναισθηματικά ήταν διχασμένος. Σε μια συνάντηση με τον δικαστή, ο Μόουζες είπε ότι ο Γούντι του είχε προτείνει να μείνει μαζί του. «Πιστεύω ότι ο Γούντι ήξερε τι είδους μητέρα ήταν η Μία. Προσπάθησε να προστατέψει τα παιδιά του και να προσφέρει μια καλύτερη ζωή με καλοσύνη και αγάπη». Επειδή ήξερε ότι η αφοσίωση που απαιτούσε η Μία ήταν πιο δυνατή, επέλεξε να μείνει μαζί της…
Στο απόγειο της δίκης δέχτηκε να εξεταστεί από ψυχολόγο. «Μοιράστηκα την αλήθεια μου και είπα στον ψυχολόγο ότι αισθάνθηκα ότι ήμουν πιόνι. Ήμουν ανάμεσα στη Μία και τον Γούντι. Μετά την υποβολή της έκθεσής, έλαβα ένα μήνυμα από τη Μία που έλεγε έξαλλη: “Καταστρέφεις την υπόθεση! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είπες πως είσαι διχασμένος. Πρέπει να αλλάξεις τη δήλωσή σου! Κάλεσε τον δικηγόρο σου και κάνε το σωστό!”. Ο Μόουζες έκανε όπως του είπε.
Πιστεύω ότι ο Γούντι ήξερε τι είδους μητέρα ήταν η Μία. Προσπάθησε να προστατέψει τα παιδιά του και να προσφέρει μια καλύτερη ζωή με καλοσύνη και αγάπη
Θυμάται τη σχέση του με τον Γούντι ως το αντίθετο της σχέσης του με τη μητέρα του: «Ερχόταν στο διαμέρισμά μας κάθε πρωί στις 6:30. Μου άρεσε να ξυπνάω πριν από τους άλλους και καθόμασταν μαζί στο τραπέζι της κουζίνας. Έφερνε πάντοτε δύο εφημερίδες και μισή ντουζίνα μάφινς – βατόμουρο, καλαμπόκι, δημητριακά. Άνοιγε τους The New York Times και καθόταν εκεί διαβάζοντας και εγώ έπαιρνα τη New York Post και πήγαινα κατευθείαν στα κόμικς και τα σταυρόλεξα. Διαβάζαμε μαζί πριν ξυπνήσουμε τη Ντίλαν. Έφτιαχνε μερικές φέτες του τοστ με κανέλα και μέλι. Για μένα ήταν στοργικός πατέρας. Με βοήθησε να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου και ένιωσα ότι έκανε ό,τι μπορούσε για να μας συμπεριλάβει στη ζωή του». (Η εταιρεία παραγωγής του Γούντι για πολλά χρόνια ονομαζόταν Moses Productions. Η άλλη του εταιρεία λεγόταν Dylan και Satchel Productions.)
3 πρόσφατα Tweets του
Moses Farrow on Twitter
I’m deeply saddened for my sister. As she stated, this has been her reality since childhood. I have broken my silence of the abuse by our mother and my healing began after getting away from her. I can only hope that my sister can do the same to finally heal.
Moses Farrow on Twitter
What breaks my heart the most is while I know that my sister, Dylan, believes what she says, I also know from my own experience, that it simply never happened. #truthislouder
Moses Farrow on Twitter
So many times I saw my mother try to convince her that she was abused – and it has worked. Some day, I hope Dylan can escape from my mother, confront the truth and begin her own healing. #truthislouder
Ο Μοόυζες δεν πιστεύει σε καμία περίπτωση ότι ο Γούντι κακοποίησε σεξουαλικά τη Ντίλαν: «Η κατηγορία ήταν προκατασκευασμένη. Η Μία βρήκε ένα δικαστή που φάνηκε συμπονετικός για την περίπτωσή της, βρήκε έναν δικηγόρο που τη βοήθησε να κατασκευάσει τα επιχειρήματά της, χρησιμοποίησε την επιρροή της ως μητέρα πάνω στα δικά της παιδιά, και φυσικά χρησιμοποίησε την υπόθεση για να κερδίσει την εύνοια των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Μετά το χωρισμό τους, η Μία απειλούσε πάντα τον Γούντι, κι έλεγε ότι του ετοίμαζε κάτι τρομακτικό (επίσης του είπε «Μου πήρες την κόρη μου, τώρα θα πάρω τη δική σου»), έτσι λειτουργούσε. Απ’ τη μια φερόταν τελείως ανεξέλεγκτα κι απ’ την άλλη έκανε προσεκτικά σχεδιασμένες κινήσεις.
Δημιουργούσε το φόβο. Απαιτούσε υπακοή. Δεν έδινε μόνο μερικά χαστούκια στο μάγουλο αλλά έκανε εξαιρετικά δυσανάλογες, βίαιες ενέργειες. Τώρα που δεν ζω πλέον με το φόβο της απόρριψής της, είμαι ελεύθερος να μοιραστώ πώς με χειραγωγούσε, όπως έκανε και με τον Ρόναν και τη Ντίλαν.
Το 2002, στα 24 μου είπα στη Μία ότι ήθελα να συναντήσω τον Γούντι. [Δεν τον είχε ξαναδεί απ’ το διαζύγιο των γονιών τους]. Η αρχική της απάντηση ήταν μητρική και γεμάτη κατανόηση: “Καταλαβαίνω ότι σου λείπει ο πατέρας σου και θα σε υποστηρίξω”. Ωστόσο, πριν καν περάσουν 24 ώρες μου απαγόρευσε με απόλυτο τρόπο να έρθω σε επαφή μαζί του.»
Ωστόσο ο Μόοουζες τον συνάντησε, κι από τότε η μητέρα του Συναντήθηκαν όμως και από τότε η μητέρα του τον έσπρωξε μακριά της.
Δεν έδινε μόνο μερικά χαστούκια στο μάγουλο αλλά έκανε εξαιρετικά δυσανάλογες, βίαιες ενέργειες. Τώρα που δεν ζω πλέον με το φόβο της απόρριψής της, είμαι ελεύθερος να μοιραστώ πώς χειραγωγούσε εμένα και τα αδέρφια μου
Τον Φεβρουάριο του 2014 οι New York Times δημοσίευσαν μια ανοικτή επιστολή από τη Ντίλαν στην οποία αναλύει την υποτιθέμενη σεξουαλική επίθεση του 1992 από τον Γούντι: “(Ο πατέρας μου) μου είπε να ξαπλώσω μπρούμυτα και να παίξω με το ηλεκτρικό τρενάκι του αδελφού μου. Τότε με κακοποίησε σεξουαλικά . Θυμάμαι να κοιτάζω το τρενάκι, εστιάζοντας σε αυτό καθώς έκανε το γύρο της σοφίτας. Μέχρι και σήμερα μου είναι πολύ δύσκολο να κοιτάω τρενάκια “.
Είναι μια συγκλονιστική επιστολή, επειδή η Ντίλαν φαίνεται να πιστεύει κάθε λέξη της. Αλλά δεν ήταν η σοφίτα η πρώτη τοποθεσία που συνέβη η υποτιθέμενη κακοποίηση (η ιστορία είχε αλλάξει αρκετές φορές το πρώτο διάστημα).
Ο Μόουζες λέει ότι υπάρχει ένα ακόμη πρόβλημα: «Σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπήρχε ηλεκτρικό τρενάκι στη σοφίτα. Δεν υπήρχε τίποτα σ’αυτό το χώρο για να παίζουν παιδιά, ακόμα κι αν θέλαμε. Ήταν μια ημιτελής σοφίτα με μόνωση από γυαλί. Μύριζε ναφθαλίνη και υπήρχαν παγίδες ποντικιών και σκοροκτόνα παντού. Η μητέρα μου το χρησιμοποιούσε σαν αποθήκη, για παλιά ρούχα. Η ιδέα ότι ο χώρος θα μπορούσε ενδεχομένως να υπάρχει ένα εν λειτουργία ηλεκτρικό σετ τρένων που πήγαινε με ράγες γύρω-γύρω στη σοφίτα είναι απλά εξωπραγματική. Ένας από τους αδελφούς μου είχε όντως ένα τρενάκι, αλλά το είχε εγκατεστημένο στο δωμάτιο των αγοριών, στον πρώτο όροφο. Ίσως αυτό ήταν το τρενάκι που θυμάται η αδερφή μου.
Φυσικά κι ο Γούντι δεν κακοποιούσε την αδερφή μου. Η Ντίλαν τον αγαπούσε και ανυπομονούσε να τον δει όταν ερχόταν για επίσκεψη. Ποτέ δεν κρύβονταν από αυτόν μέχρι που η μητέρα μας να καταφέρει να δημιουργήσει ατμόσφαιρα φόβου και μίσους προς αυτόν. Τη συγκεκριμένη μέρα ήμασταν έξι ή επτά άτομα στο σπίτι. Ήμασταν όλοι σε κεντρικούς χώρους και κανείς, ούτε ο πατέρας μου ούτε η αδελφή μου, δεν απομακρύνθηκε. Δεν ξέρω αν η αδελφή μου πιστεύει πραγματικά ότι κακοποιήθηκε ή προσπαθεί απλώς να ευχαριστήσει τη μητέρα της. Η ευχαρίστηση της μητέρας μου είναι πολύ ισχυρό κίνητρο επειδή κανείς δεν ήθελε να της πάει κόντρα και να την έχει εναντίον της…»
Ναι, η Φάροου μπορεί να είχε-έχει τρελαθεί αλλά ποιος δεν την δικαιολογεί;
Ο πρώην άντρας της παντρεύτηκε τη θετή της κόρη. Πολύ δύσκολη κατάσταση. Εδώ φίλος σου τα φτιάχνει με πρώην σου και τρελαίνεσαι, πόσο μάλλον αυτό.
Η κακοποίηση που αναφέρει ο γιος της συνέβαινε για τουλάχιστον μία δεκαετία πριν καν χωρίσει με τον Άλεν. Ήταν η καθημερινότητά τους έτσι κι αλλιώς, υποστηρίζει.
Νομίζω πως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ηθική η συμπεριφορά κάποιου να παντρευτεί την θετή κόρη της πρώην συζύγου του με την οποία είχε και παιδί. Είναι τρομερά σκληρό από άποψη ανθρώπινων σχέσεων. Σχεδόν βγαλμένο από αρχαία τραγωδία.
Δεν βρίσκω τον λόγο λοιπόν να σπαταλάμε τόση ενέργεια για την υπεράσπιση ενός τύπου (πολύ καλού καλλιτέχνη κατά τα άλλα) που έκανε κάτι τέτοιο. Μόνο αυτό που έκανε στη Φάροου γνωρίζοντας τις συνέπειες στην ψυχολογία της (είναι σαφές από το έργο του πόσο βαθιά γνωρίζει τις ανθρώπινες σχέσεις) αρκεί για να μην ασχολείται κανείς αν είναι αθώος ή ένοχος.
Καταλαβαίνετε ότι οι καταγγελίες απ’ το γιο της αναφέρονται στην περίοδο ΠΡΙΝ προκύψει το θέμα με τον Γούντι Άλεν;
Συνειδητοποιείτε ότι υποστηρίζει πως η μητέρα του τους έδερνε ανεξέλεγκτα και τους έκανε μαρτύριο τη ζωή για χρόνια πριν καν γνωρίσει τον Άλεν;
Είναι δυνατόν να διαβάζετε καταγγελίες για σκληρή παιδική κακοποίηση από μια μητέρα και να λέτε «ναι, αλλά έπειτα από από 8 χρόνια ο Άλεν της έκανε κάτι κακό οπότε όλη η συμπεριφορά της δικαιολογείται»;
Η λέξη κλειδί είναι το “υποστηρίζει”. Η εν λόγω οικογένεια είναι τόσο δυσλειτουργική που κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι συνέβαινε. Ακόμα και αν η Φάροου ήταν ένα τέρας, το ίδιο ήταν και ο Αλεν με τον οποίο ήταν κοντά στα 10 χρόνια μαζί στη ζωή και στην οθόνη (γύρισαν πραγματικά εξαιρετικές ταινίες) και του οποίου η μετέπειτα πορεία έδειξε πως ήταν επίσης ένα τέρας, όχι για την σεξουαλική κακοποίηση της Σουν φυσικά, αυτά είναι κουραφέξαλα. Γιατί απλά κατέστρεψε με αυτό που έκανε τη ζωή και της Φάροου και των παιδιών της/του αφού δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω πως είστε εκτός θέματος..
Το πρόβλημα εδώ είναι η κακοποίηση των παιδιών της Φάροου, που έχει εγκατασταθεί απο πολύ παλιά και είναι εντελώς ανεξάρτητη απο την σχέση της με το Γούντι!
Και στο κάτω κάτω αν είναι να μιλάμε γι αυτό που συνέβη ΜΕΤΑ, είναι τυχαίο το ότι η κόρη έφυγε με τον Γούντι, κι εκεί αυτός φταίει;
Φυσικά και είναι ένοχη, ΠΑΝΤΑ Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ, ό,τι κι αν γίνει.
Ακόμα κι έτσι, το να κακοποιείς τα παιδιά σου επειδή σου φέρθηκε άσχημα ο πρώην άντρας σου ΟΧΙ δεν ειναι αποδεκτό.
Σίγουρα αν έγραφε κάποιος άντρας κάτι τέτοιο για έναν άντρα, θα έκραζες απο κάτω και δεν θα έγραφες τέρατα για να τον δικαιολογήσεις.
Δυστυχώς, ενώ όλα αυτά είναι γνωστά και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, κανένα από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης δεν τολμάει να δημοσιεύσει την εκδοχή του Moses. Επίσης, συμφωνώ με το ότι είναι παντελώς γελοίοι όλοι οι ηθοποιοί που διαπομπεύουν τον Woody Allen. Όσοι πιστεύουν στα αλήθεια ότι είναι ένοχος, θα έπρεπε να σκεφτούν καλύτερα πριν κατηγορήσουν δημόσια έναν άνθρωπο για παιδεραστία, δίχως να είναι εκατό τοις εκατό σίγουροι – πράγμα αδύνατον μιας και δεν υπάρχουν αποδείξεις. (Παρεμπιπτόντως, ο άνθρωπος αυτός έχει δύο ανήλικα παιδιά με την τωρινή του γυναίκα, τα οποία είναι υποχρεωμένα να υποστούν τις συνέπειες του να βρίζει όλος ο… Διαβάστε περισσότερα »
Πως έμεινε τόσα χρόνια με μία τόσο διαταραγμένη γυναίκα αυτός ο άνθρωπος;;;;;
Από την πρώτη στιγμή που έσκασε το θέμα,μου φάνηκε κατασκευασμένο.
O Moses ήταν εκεί, θυμάται αυτά και τον πιστεύεις. Η Dylan ήταν εκεί με τον Woody στη σοφίτα, θυμάται τι της έκανε ο Woody αλλά δεν την πιστεύεις. Μάλιστα…. Γράψατε ήδη 3-4 άρθα, κε.Δημοκίδη, δικαιολογώντας μετά μανίας το Woody. Aς αντιγράψω κι εγώ έστω δυο λόγια του άλλου αδερφού των Dylan, Moses και Sun-Yi, τον Ronan, για να ακουστεί κι ο άλλος αδερφός πέρα από το θύμα που ήταν εκεί και ξέρει καλύτερα από εμάς: “I believe my sister. This was always true as a brother who trusted her, and, even at 5 years old, was troubled by our father’s… Διαβάστε περισσότερα »
Μια διόρθωση: Ο Άλεν δεν σχετίστηκε με την Σουν Γι όταν ήταν έφηβη, αλλά όταν ήταν ενήλικη. Άρα καμία σχέση με τον Κορκολή. Αυτά που περιγράφει ο Moses έγιναν όταν απ’ όταν ο ίδιος ήταν παιδάκι μέχρι όταν ήταν 18 ετών και έφυγε απ’ το σπίτι. Όταν συνέβη η υποτιθέμενη κακοποίηση της 7χρονης Ντίλαν ο Ronan ήταν μόλις 4 – και φυσικά δεν μπορούσε να ξέρει για ρουφήγματα δαχτύλου παρά μόνο από μετέπειτα ισχυρισμούς της μητέρας του) ενώ ο Moses ήταν 15 ετών. Ναι, προφανώς θα πιστέψω τον 15χρονο και όχι τον 4χρονο σε σχέση με τα γεγονότα των αρχών… Διαβάστε περισσότερα »
Άρη ας μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλο μας. Πρόκειται, κατά την άποψη μου για 2 διατάραγμένες προσωπικότητες (στο Γούντυ και τη Μία αναφέρομαι) οι οποίες δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να γίνουν γονείς.
Ο προβολέας πρέπει να μείνει και στους 2 προκειμένου να αποφανθεί η δικαιοσύνη τι πραγματικά συμβαίνει.
Νομίζω πάντως οτι η κατάσταση ‘βρωμάει’ και απο τις δύο πλευρές…
Η δικαιοσύνη απεφάνθη τι συνέβη το 1993. Αν ήθελε (και μπορούσε) η Dylan θα είχε προσφύγει στη δικαιοσύνη ξανά μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, μιας και σύμφωνα με τον αμερικάνικο νόμο δεν έχει περάσει ο χρόνος παραγραφής τέτοιοιου είδους εγκλημάτων και ποινών. Επίσης, ο Woody Allen και η γυναίκα του, η Soon-Yi, έχουν υιοθετήσει δύο παιδιά, πράγμα το οποίο δεν θα επιτρεπόταν από τις αρμόδιες υπηρεσίες εαν υπήρχε έστω και η παραμικρή υποψία ότι ο ένας υποψήφιος γονέας έχει παιδοφιλικές τάσεις.
Τίτλος άρθρου: Pedophile ro adopt child in Sweden https://www.google.es/amp/www.nydailynews.com/amp/news/world/pedophile-adopt-child-sweden-article-1.1532833 Γενικά, εάν έχεις λεφτά, όλα γίνονται, όπως θα ξέρεις. Το ότι η Dylan δεν το κυνήγησε μέσα στο νόμιμο χρονικό πλαίσιο το θέμα, δεν ακυρώνει την εμπειρία της. Κι εμένα 15-20 χρόνια μετά την εφηβεία μου πήρε για να παραδεχτώ (στον εαυτό μου) άκρως απαράδεκτες συμπεριφορές από μεγαλύτερους άνδρες (π.χ. από προπονητή μου), παρότι εκείνη την ώρα ήξερα καλά ότι η συμπεριφορά τους ήταν ανήθικη. Και γενικώς γύρω στα 20 χρόνια λένε οι στατιστικές ότι παίρνει σε έναν ενήλικα για να αρχίσει να παραδέχεται ή να μιλάει εκ νέου για σεξουαλική… Διαβάστε περισσότερα »
Κι όμως, η Ντίλαν μπορεί ακόμα να το κυνηγήσει δικαστικά! («Good news for @RealDylanFarrow: The statute of limitations for the crime you say your father perpetrated has not expired. You can still press charges in civil court.» https://twitter.com/BobWeide/status/958531691240304640
Παρόλα αυτά δεν το κάνει φυσικά, κι ούτε θα το κάνει ποτέ. Είναι πολύ πιο εύκολο απλά να αμαυρώνει τη φήμη του Άλεν μέσω συνεντεύξεων παρά να προσπαθήσει καν να αποδείξει ότι λέει αλήθεια.
Ας μείνουμε μια φορά στο θέμα όμως, που στο συγκεκριμένο άρθρο είναι κάποιες καταγγελίες για τη Μία Φάροου…
Ναι όντως, στη Νέα Υόρκη έχει λήξει η προθεσμία. Αλλά στο Κοννέκτικατ που έγινε το τελευταίο περιστατικό που θυμάται η Dylan, μπορεί να υποβάλλει μήνυση. Ελπίζω να βρει το κουράγιο και να το κάνει. Ποτέ δεν είναι αργά.
Αυτό που με τρελαίνει εμένα είναι οτι έχουμε ξαφνικά χωριστεί σε 2 στρατόπεδα και υποστηρίζουμε τους μεν ή τους δε, λες και ξέρουμε, απο πρώτο χέρι, τι συνέβη τότε. Ότι διαβάζουμε απο το διαδίκτυο ξέρουμε.
Έδω βγαίνουν στη φόρα άπλυτα ανθρώπων που τους γνωρίζαμε προσωπικά και δεν είχαμε πάρει μυρωδιά και ερχόμαστε τώρα οι μισοί να την πούμε στους άλλους μισούς για την Μία και τον Γούντυ που τους γνωρίζουμε μόνο απο τις δουλείες και τις συνεντέυξεις τους.
Εντάξει καλοί στη δουλειά τους αλλά στην οικογένεια τους μάλλον τα έκαναν μαντάρα.
Δεν ξέρουμε τι έγινε αφού δεν ήμασταν εκεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και η Φάροου και ο Άλεν μάλλον δεν ήταν κατάλληλοι γονείς, πόσο μάλλον για υιοθεσία. Κρίμα για τα παιδιά τους γιατί όλοι κατέληξαν λίγο ως πολύ fucked up. Τα δικά μας δικαστήρια είναι μάλλον ανούσια.
Άρη έχουμε πολύ κοντινό τρόπο σκέψης και διαβάζω καθημερινά τα άρθρα σου. ..
Για το ζήτημα αυτό όμως έχουμε πλήρης ταύτιση και χαίρομαι πραγματικά. .
ποσο επικινδυνες ειναι οι γυναικες ; Και γινομαι πιο σαφης , οι γυναικες αυτες που διαβασανε αργα και βασανιστικα τις μαρτυριες του Μοουζες και αμεσως βγαλανε λαδι την Μια Φαροου για γεγονοτα πριν απο 10 χρονια απο το χωρισμο της με τον αντρα της .Ποσα παιδακια κακοποιουνται απο τετοιες γυναικες ; Φαντασου και αυτα που υιοθετουνται απο περιεργα ζευγαρια .