Μικροπράγματα
Το να διοργανώνεις και να προγραμματίζεις οτιδήποτε σε περιόδους κρίσης ενέχει μεγάλο ρίσκο και ταυτόχρονα μεγάλη ελπίδα. Το φεστιβάλ reworks θα το επιδιώξει και δηλώνει το παρών και αυτό το Σεπτέμβριο. Ο μουσικός διευθυντής του reworks, Aναστάσης Διόλατζης, μας εξηγεί πώς πάρθηκε η απόφαση για να βουτήξουν στα αχαρτογράφητα νερά μιας διοργάνωσης την εποχή της πανδημίας.
-Σε γενικές γραμμές και σύμφωνα με τη νέα πραγματικότητα τα δεδομένα για πολιτιστικές εκδηλώσεις είναι άκρως περιοριστικά – πώς βλέπεις να εξελίσσεται το καλοκαίρι που έρχεται σε σχέση με τον πολιτισμό;
Πρόκειται ίσως για το πιο ιδιαίτερο καλοκαίρι πολιτιστικά για την χώρα τουλάχιστον, τις τελευταίες δεκαετίες που μπορώ να έχω γνώμη. Με δεδομένη την απαγόρευση κάθε μορφής εκδηλώσεων στο πρώτο μισό του καλοκαιριού και τους περιορισμούς που υπάρχουν για την ώρα για το δεύτερο μισό, ο πολιτισμός θα είναι από τους μεγάλους χαμένους γενικώς. Προσωπικά λυπάμαι για το γεγονός ότι δεν έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό, είναι λες και δεν υπάρχουμε κάπως. Ωστόσο φύσει αισιόδοξοι ελπίζουμε πως έστω και την ύστατη στιγμή τα πράγματα να καλυτερέψουν και πως, όπως σε άλλους κλάδους να δοθεί η δυνατότητα και στα πολιτιστικά γεγονότα να πραγματοποιηθούν. Σεβόμενοι πάντα τις οδηγίες των ειδικών.
-Πιστεύεις πως φέτος οτιδήποτε πολιτιστικό φαντάζει σαν πολυτέλεια;
Δεν θα έπρεπε να φαντάζει ως πολυτέλεια ο πολιτισμός αλλά ως ανάγκη. Ο κόσμος βγαίνει όλο και περισσότερο έξω ούτως ή αλλιώς το βλέπουμε ξεκάθαρα πλέον τις τελευταίες ημέρες. Το πού θα κατευθυνθεί είναι το σημαντικό. Ο πολιτισμός πάντοτε στις δύσκολες περιόδους μπορεί να προσφέρει. Αρκεί να του το επιτρέψουν.
-Τι σας οδήγησε στην απόφαση να πραγματοποιήσετε το φεστιβάλ;
Το reworks αλλά και το reworks agora ήταν πάντα δραστήρια ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους μέσα στην κρίση. Το καλοκαίρι του 2015 είχαμε ζήσει κάτι ανάλογο μιας και τότε είχαν ακυρωθεί σχεδόν τα πάντα στην Ελλάδα λόγω των capital controls. Παρόλα αυτά το reworks είχε πραγματοποιηθεί δίχως καμία μεταβολή στον προγραμματισμό του. Είμαστε κάπως πεισματάρηδες και πιστεύουμε πως στις δύσκολες περιόδους ως διοργάνωση οφείλουμε να είμαστε παρόντες. Όπως ακριβώς οι φίλοι μας, το κοινό, μας στηρίζουν στις καλές μέρες, πρέπει και εμείς να κάνουμε το ίδιο για εκείνους στα δύσκολα και μαζί να περάσουμε όμορφες στιγμές που θα μας μείνουν. Θα ήταν σαφώς “πιο λογικό” να ακυρώναμε το φεστιβάλ και κανείς δεν θα μας κατηγορούσε.
Επικρατεί ο φόβος στον κόσμο για τον εαυτό του, τους δικούς του ανθρώπους, για τον ιό. Ακολουθεί η αβεβαιότητα για το τι ακολουθεί πως θα είναι στο μέλλον. Ο ρόλος του reworks και η πρόταση που θέλουμε να καταθέσουμε είναι αισιοδοξία, προτάσεις για το μέλλον μέσα από το περιεχόμενο του reworks agora και καλή μουσική μέσω του reworks. Γι’ αυτό και το φετινό κεντρικό θέμα του φεστιβάλ είναι η ελπίδα.
-Ποια είναι, θεωρείς, η μεγαλύτερη δυσκολία που είχατε/έχετε να αντιμετωπίσετε δεδομένων των συνθηκών;
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα 15 χρόνια διοργάνωσης, όσο και αν ακουστεί περίεργο ως τώρα ποτέ δεν τα βρήκαμε εύκολα. Αρχικά έπρεπε να παλέψαμε πολύ μιας και το reworks ήταν το πρώτο πρακτικά μουσικό φεστιβάλ στην Θεσσαλονίκη εκτός του φεστιβάλ Κινηματογράφου οπότε όλη η φεστιβαλική μουσική κουλτούρα έπρεπε να δημιουργηθεί από το μηδέν.
Προσθέτεις το ότι διαλέξαμε ένα μουσικό είδος το οποίο αποτελεί μειοψηφία στην Ελλάδα και αντιμετωπίζονταν με αρκετή δυσπιστία από τους περισσότερους με περιγραφές όπως “ντάπα ντούπα”, “τηγάνια”, “πριόνια” και λοιπά. Με πολλή προσπάθεια, φτάσαμε στο σημείο η μουσική αυτή να ακούγεται πλέον ακόμη και από εκείνους που δεν την άγγιζαν ποτέ και το φεστιβάλ να γίνει ραντεβού πλέον κάθε Σεπτέμβρη για τους Θεσσαλονικείς αλλά και επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αν με ρωτάς αυτό είναι η μεγαλύτερη χαρά προσωπικά και το ότι το reworks αποτέλεσε μια “καλή πρακτική” που ενέπνευσε και άλλες διοργανώσεις να δημιουργηθούν αργότερα στην Θεσσαλονίκη και όχι μόνο. Και πάνω που όλο το πράγμα είχε πλέον μια όμορφη ροή, ήρθε η κρίση με τις δικές τις προκλήσεις.
Όμως όλες αυτές οι προκλήσεις όσο και αν ακούγεται κλισέ, μας έκαναν πραγματικά πιο δυνατούς και με ακόμη περισσότερο πείσμα. Αυτός είναι ο λόγος που παραμείναμε ζωντανοί όλα αυτά τα χρόνια και το reworks να είναι το μακροβιότερο φεστιβάλ ηλεκτρονικής και σύγχρονης μουσικής στην χώρα σήμερα. Για να έρθω στο σήμερα λοιπόν, είμαι αισιόδοξος ότι και φέτος θα καταφέρουμε να κάνουμε κάτι ενδιαφέρον, διαφορετικό από την νόρμα και θέλω να ελπίζω αξιόλογο για τον κοινό μας.
-Χωρίς να θέλουμε να κάνουμε spoiler, τι πλάνο έχετε για το Σεπτέμβριο;
Είναι λιγάκι νωρίς να πούμε ακριβώς το τι θα κάνουμε, πάντως έχουμε διαφορετικά σενάρια διοργάνωσης αναλόγως με τις εξελίξεις. Έχουμε ήδη ωστόσο προχωρήσει στις πρώτες ανακοινώσεις και για φέτος ειδικά θα προχωρήσουμε σε συμπαραγωγή περιεχομένου με άλλα 3 φεστιβάλ του εξωτερικού.
Το TodaysArt από την Ολλανδία, το Unsound από την Πολωνία και το Sonar από την Ισπανία με τα οποία θα παρουσιάσουμε ταυτόχρονα αυτό το περιεχόμενο κάτι που φέρει ένα πολύ ιδιαίτερο συμβολισμο. Παράλληλα συνεργαζόμαστε και με τα φεστιβάλ c/o pop από την Γερμανία και Insomnia από Νορβηγία σε συνεπιμέλεια μέρους του προγράμματος των reworks & reworks agora στα πλαίσια του We are Europe.
Σε αυτή λοιπόν την περίοδο απομόνωσης δουλεύουμε πολύ ώστε ακριβώς από την πλευρά μας να υπάρχει ακόμη περισσότερη σύνδεση με πολιτιστικά γεγονότα και εκτός συνόρων ώστε και φέτος το reworks & reworks agora να διατηρήσουν αυτό τον χαρακτήρα εξωστρέφειας και σύνδεσης της Θεσσαλονίκης με το εξωτερικό που διαθέτουν διαχρονικά.
