Άρης Δημοκίδης
Από τις 4 Νοεμβρίου και κάθε Σαββατοκύριακο στις 3:30 το μεσημέρι ξεκινά στον κινηματογράφο Δαναό (Λ. Κηφισίας 109, μετρό Πανόρμου) η προβολή του ντοκιμαντέρ της Μαργαρίτας Μαντά με τίτλο «Ο μεγάλος περίπατος της Άλκης» («Alki’s long walk»). Πρόκειται για έναν κινηματογραφικό περίπατο στον βίο και το έργο της σπουδαιότερης εν ζωή Ελληνίδας συγγραφέα. Μέσα από τον φακό της, η σκηνοθέτρια παρουσιάζει τη ζωή της Άλκης Ζέη που κουβαλάει ολόκληρη την ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα και το συγγραφικό της έργο που έχει καταξιωθεί διεθνώς, επηρεάζοντας πολλές γενιές ανθρώπων. Κυρίαρχη είναι η μαρτυρία της ίδιας της Άλκης Ζέη, η οποία πλαισιώνεται από μαρτυρίες της αδελφής της Ελένης Κόκκου και των αγαπημένων φίλων και συνοδοιπόρων της, του σκηνοθέτη Μάνου Ζαχαρία και του ποιητή Τίτου Πατρίκιου.
TRAILER – Ο Μεγάλος Περίπατος της Άλκης
Ένα ταξίδι στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας μέσα από τη ζωή και το έργο της Άλκης Ζέη. Μια ταινία της Μαργαρίτας Μαντά. Από το Νοέμβριο στους κινηματογράφους. Φαντασία Οπτικοακουστική ©2017
Λέει η σκηνοθέτης Μαργαρίτα Μαντά περιγράφοντας την εμπειρία της απ’ την περιπέτεια του ντοκιμαντέρ:
«Όταν οι φίλοι και συνάδελφοί μου, Πέτρος Σεβαστίκογλου, Στέλλα Θεοδωράκη και Θάνος Αναστόπουλος, μου πρότειναν να κάνω μια ταινία για την Άλκη Ζέη, είπα αμέσως “ναι”, θεωρώντας την πρότασή τους εξαιρετικά τιμητική.
Όταν συνειδητοποίησα την ευθύνη του εγχειρήματος, προς στιγμήν τρομοκρατήθηκα αλλά είπα μέσα μου πως αυτή ακριβώς η τεράστια ευθύνη –κινηματογραφική και ηθική– είναι μια πρόκληση απ’ αυτές που μία φορά έρχονται στη ζωή και στη δουλειά σου, και οφείλεις να αναμετρηθείς μαζί της.
Η Άλκη Ζέη δεν είναι μόνο η πολυδιαβασμένη σε όλο τον κόσμο συγγραφέας εξαιρετικών βιβλίων, παιδικών και μη [τώρα κυκλοφορούν απ’ τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ]. Είναι μία συγκλονιστική προσωπικότητα, μια γυναίκα που έχει βιώσει σωματικά, στο πετσί της, ολόκληρη την ελληνική ιστορία του 20ού αιώνα.
Μ’ αυτήν την προσωπικότητα, μ’ αυτή την ιστορία, έπρεπε να αναμετρηθώ κινηματογραφικά στον “Μεγάλο περίπατο της Άλκης”).
«Ξεκίνησα γνωρίζοντας την Άλκη σαν άνθρωπο – δεν την είχα συναντήσει ποτέ ως τότε. Στις διάφορες συναντήσεις μας για καφέ και κουβέντα, μου άνοιξε το σπίτι της και την καρδιά της με εμπιστοσύνη και χαρά για το εγχείρημα της ταινίας.
Στα δύο χρόνια που κράτησε αυτή η ωραία περιπέτεια, πάνω στα γυρίσματα, κατά τη διάρκεια του μοντάζ, κατά τη διάρκεια του post production, εγώ συνέχεια μάθαινα την ιστορία της χώρας μου μ’ έναν τρόπο που κανένα βιβλίο δεν μπορεί ποτέ να σ’ τη μάθει.»
«Όταν είδα την ταινία για πρώτη φορά στην οθόνη, ολοκληρωμένη, συνειδητοποίησα το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα από αυτούς τους ανθρώπους που έζησαν πόλεμο, πείνα, κατοχή, εμφύλιο, εξορίες, φυλακές, δικτατορίες, διαψεύσεις, προδοσίες: η ζωή είναι πάντα πιο μεγάλη από οποιαδήποτε δυσκολία, πιο όμορφη από οποιαδήποτε ασχήμια.
Σε εποχές σαν τη σημερινή, εξαιρετικά δύσκολες, οδυνηρά αγοραίες, στερημένες από οράματα και όνειρα, η γνώση της Ιστορίας από ανθρώπους που τη βίωσαν και, με κάποιον τρόπο, την έφτιαξαν με πράξη την ίδια τους τη ζωή, νομίζω συνιστά μεγάλη δύναμη για επιμονή και πίστη προς ό,τι φαντάζει αδύνατο αλλά είναι δυνατό.»
