Μικροπράγματα
Η εβδομαδιαία στήλη «Καρτ ποστάλ θανάτου» εξετάζει λιγότερο γνωστές ανεξιχνίαστες υποθέσεις (δείτε εδώ την πρώτη ιστορία). Τι αντίκρισαν οι αστυνομικοί; Τι ρόλο έπαιζε η οικογένεια του θύματος; Γιατί δεν έχει αποδοθεί ακόμα δικαιοσύνη; Ποιος τελικά σκότωσε το θύμα;
Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax. (Γνωρίστε καλύτερα τον Βαγγέλη εδώ
Υπόθεση #20 – Η δολοφονία του Tristan Brübach
Φρανκφούρτη, Μάρτιος 1998
Κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Frankfurt-Höchst, τον δεύτερο μεγαλύτερο στην πόλη, βρίσκεται το τούνελ Liederbach. Παιδιά κι έφηβοι συνηθίζουν να το διασχίζουν πηγαίνοντας στο σχολείο, ή επιστρέφοντας σπίτι. Είναι μία απόδειξη θάρρους. Μόνο οι πραγματικά ατρόμητοι τολμούν να διασχίσουν το σκοτεινό τούνελ, μέσα από το οποίο περνάει ένα φουσκωμένο ρέμα, το οποίο βρυχάται απόκοσμα.
Στις 26 Μαρτίου 1998 μία παρέα μαθητών του δημοτικού θα αποφασίσει να διασχίσει το τούνελ, για να αποδείξουν στους φίλους τους πως έχουν τα κότσια. Τα αγόρια, όταν δέχτηκαν την πρόκληση των συμμαθητών τους δεν φαντάζονταν πως θα έρχονταν αντιμέτωπα με το πιο φρικιαστικό πρόσωπο του θανάτου. Εξαιτίας του σκοταδιού, πιθανότατα δεν πρόσεξαν την έκταση της κακοποίησης που είχε υποστεί το πτώμα του εφήβου που ανακάλυψαν. Δεν είδαν τις μελανιές από τα χτυπήματα στο πρόσωπό του. Δεν είδαν το τραύμα στον λαιμό του, ο οποίος έχασκε ανοιχτός από αυτί σε αυτί. Δεν είδαν τις πολλαπλές μαχαιριές στο σώμα του, ούτε το κομμάτι σάρκας που έλειπε από τη γάμπα του. Άρχισαν να τρέχουν και δε σταμάτησαν μέχρι που έφτασαν στο σχολείο και πληροφόρησαν τους δασκάλους τους για το μακάβριο εύρημα. Εκείνοι θα ειδοποιούσαν την αστυνομία. Ήταν 17:08. Οι ερευνητές θα φτάσουν στον τόπο του εγκλήματος και σύντομα το σώμα του εφήβου θα ταυτοποιηθεί. Πρόκειται για τον δεκατριάχρονο Tristan Brübach.
Ο Tristan γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1984 στη Φρανκφούρτη. Η μητέρα του πέθανε το 1995, όταν ο Tristan ήταν μόλις 11 χρόνων και από τότε ζούσε μαζί με τον πατέρα του, Bernd. Πήγαινε σχολείο στο Meister-School Sindlingen. Ήταν παιδί ήπιων τόνων, δεν του άρεσαν οι τσακωμοί, ωστόσο συχνά έπεφτε θύμα bullying από τους συμμαθητές του. Ο πρόωρος θάνατος της μητέρας του είχε αναγκάσει τον Tristan να ωριμάσει απότομα και γρήγορα, με αποτέλεσμα στα δεκατρία του να είναι αρκετά ανεξάρτητος, σε σύγκριση με παιδιά της ηλικίας του.
Την τελευταία μέρα της ζωής του ο Tristan είχε παραπονεθεί στον πατέρα του πως πονούσε στην πλάτη. Ο Bernd Brübach του είπε πως μπορούσε να πάει στον γιατρό, ωστόσο αφού σχολάσει. Στις 13:30, έπειτα από συνεχή παράπονα, οι δάσκαλοί του θα επιτρέψουν στο αγόρι να φύγει νωρίτερα από το σχολείο, ώστε να πάει στο κοντινό κέντρο υγείας. Ο Tristan θα πάρει το λεωφορείο και θα κατέβει κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό. Υλικό από κάμερες ασφαλείας στον σταθμό θα τον τοποθετήσουν σε ένα από τα καταστήματα, στις 13:46. Οι αστυνομικοί μέχρι σήμερα δε γνωρίζουν εάν ο άντρας που βρίσκεται δίπλα του τον συνοδεύει, ή απλά είναι ένας τυχαίος περαστικός, που απλά βρέθηκε στο πλάνο. Συμμαθητές του θα καταθέσουν πως είδαν τον Tristan άλλες δύο φορές, μεταξύ 14:15 και 14:45. Στις 15:20, σε ένα πάρκο νοτιοανατολικά του σταθμού, ο Tristan θα χαϊδέψει τον σκύλο μίας κοπέλας και θα μιλήσει για λίγο μαζί της, προτού εκείνοι συνεχίσουν τη βόλτα τους. Ήταν η τελευταία φορά που κάποιος τον είδε ζωντανό.
Σύμφωνα με την έκθεση των εμπειρογνωμόνων, η δολοφονική επίθεση διήρκεσε περίπου ένα τέταρτο. Ο δράστης, έπειτα από σύντομη πάλη στην αρχή του τούνελ, στη διάρκεια της οποίας βγήκε το ένα παπούτσι από το πόδι του Tristan, αφού χτύπησε και στραγγάλισε το αγόρι μέχρι εκείνο να αναισθητοποιηθεί, του έκοψε τον λαιμό, με αποτέλεσμα ο Tristan να αιμορραγήσει μέχρι θανάτου στο ρέμα. Η επίθεση δε σταμάτησε με τον θάνατο του θύματος. Ο δράστης μαχαίρωσε αρκετές φορές τον Tristan, έκοψε ένα μεγάλο κομμάτι σάρκας από τη γάμπα του και στη συνέχεια αφαίρεσε τους όρχεις. Προτού φύγει, τοποθέτησε το θύμα σε διαφορετικό σημείο του τούνελ και έφερε το παπούτσι που είχε χαθεί στην πάλη δίπλα στο πτώμα. Οι ερευνητές δε βρήκαν ούτε τη σάρκα, ούτε τους όρχεις του αγοριού, τα οποία ο δράστης πήρε μαζί του, όπως και τη σάκα του.
Μία παρέα παιδιών που επέστρεφαν σπίτι από το σχολείο θα καταθέσουν πως στις 15:30 είδαν τη φιγούρα ενός άντρα, σκυμμένου πάνω από κάτι, στο βάθος του τούνελ. Αφού τον παρατήρησαν για μερικά λεπτά, αποφάσισαν να μην κάνουν παράκαμψη διασχίζοντας το τούνελ κι έφυγαν. Με βάση την κατάθεση των αγοριών, η αστυνομία θα δημιουργήσει το πορτρέτο του άντρα, ο οποίος πιστεύεται πως είναι ο δολοφόνος του Tristan. Ένα κορίτσι θα δει έναν άντρα με μακριά μαλλιά και χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του σκίτσου να βγαίνει από το τούνελ. Έπειτα από την κηδεία του Tristan, ένας άντρας θα τηλεφωνήσει στην αστυνομία και, αφού ομολογήσει τη δολοφονία του αγοριού, θα ζητήσει από την αστυνομία να έρθει στον σταθμό Höchst για να τον συλλάβει, ωστόσο όταν οι αστυνομικοί φτάσουν, εκείνος έχει ήδη εξαφανιστεί.
Δώδεκα μήνες αργότερα θα βρεθεί η σάκα του Tristan σε ένα δάσος, 25 χιλιόμετρα από το τούνελ. Οι ερευνητές θα ανακαλύψουν στο εσωτερικό έναν χάρτη της Γερμανίας στα Τσέχικα, ο οποίος πιθανότατα δεν ανήκε στο αγόρι. Συμπτωματικά, ένας μάρτυρας θα καταθέσει πως στο ίδιο δάσος, την ημέρα του φόνου, είδε έναν άντρα με εμφάνιση ζητιάνου να περιπλανιέται, λέγοντας ασυναρτησίες. Υποστήριζε πως υπηρετούσε στη Λεγεώνα των Ξένων, ότι καταγόταν από την Τσεχία και πως αναζητούσε τα πρόβατά του. Με τη συνδρομή της Γαλλικής αστυνομίας, ο άντρας εντοπίστηκε και, πράγματι, υπηρετούσε στη Λεγεώνα των Ξένων, ωστόσο είχε ακλόνητο άλλοθι.
Έπειτα από μερικά χρόνια, ένα ντοκιμαντέρ θα φέρει στην επιφάνεια ορισμένα τρομακτικά στοιχεία. Μία καθηγήτρια του Tristan θα καταθέσει πως είχε δει το αγόρι αρκετές φορές συνοδεία αγνώστων ενηλίκων. Ένας από αυτούς, μάλιστα, θα μπορούσε να είναι ο άντρας που απεικονίζεται στο σκίτσο του υπόπτου. Ο Sasha Klumpp, συμμαθητής του Tristan, θα καταθέσει πως είδε τον ίδιο άντρα να πλησιάζει τον Tristan έπειτα από το σχόλασμα. Δύο χρόνια έπειτα από τη δολοφονία του αγοριού, ο Sasha επιστρέφοντας σπίτι από το σχολείο θα δει τον ύποπτο για μία τελευταία φορά. Έπειτα από τη δολοφονία του Tristan, το τούνελ αποκλείστηκε με κάγκελα και, αν κάποιος ήθελε να μπει στο εσωτερικό του, θα έπρεπε είτε να έχει κλειδί, ή να βουτήξει στο ρέμα και να περάσει κάτω από τα κάγκελα. Ο άντρας με τα χαρακτηριστικά του υπόπτου στεκόταν πίσω από τα κάγκελα και τον παρατηρούσε αμίλητος.
Η Γερμανική αστυνομία συνεργάστηκε δίχως αποτέλεσμα τόσο με την Interpol, όσο και με το Behavioral Analysis Unit του FBI. Είκοσι χρόνια αργότερα, η δολοφονία του Tristan παραμένει ανεξιχνίαστη, ενώ καμία απάντηση δεν έχει δοθεί σε κρίσιμα ερωτήματα: το αγόρι έπεσε θύμα ενός αγνώστου δράστη, ή γνωριζόταν με αυτόν; Πώς είναι δυνατόν κάποιος να περνάει απαρατήρητος μέσα σε μία πόλη, όταν πιθανότατα τα ρούχα του είναι λεκιασμένα με αίμα; Ο Tristan ήταν το πρώτο και μοναδικό θύμα του αγνώστου, ή ένα ακόμα σε μία σειρά δολοφονιών, οι οποίες δεν έχουν ακόμα συνδεθεί; Το σίγουρο είναι πως ένας άγνωστος άντρας με αποκλίνουσα συμπεριφορά, που έχει γευτεί το αίμα τουλάχιστον ενός θύματος —η σάρκα του Tristan πιθανότατα αφαιρέθηκε προκειμένου να καταναλωθεί— και που έχει κρατήσει ως ενθύμιο αυτής της εμπειρίας τους όρχεις του αγοριού, βρίσκεται ασύλληπτος.
* Διαβάστε επίσης
Ποιος (και γιατί) σκότωσε και τεμάχισε την πόρνη Otylia Vranska;
