Μικροπράγματα
Το διπλό φονικό που έγινε στις 27 Νοεμβρίου 1990 στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Ηράκλειο ήταν πρωτόγνωρο. Ένας φοιτητής σκότωσε εν ψυχρώ πυροβολώντας με καραμπίνα δύο επιφανείς καθηγητές μέσα στο αμφιθέατρο του Φυσικού Τμήματος. Από τα σκάγια της καραμπίνας του τραυματίστηκαν ακόμη δύο καθηγητές και μια φοιτήτρια, ενώ ο ίδιος εξαφανίστηκε, βρίσκοντας καταφύγιο στο βουνό.
Σύμφωνα με το αστυνομικό.gr, ο 32χρονος μεταπτυχιακός φοιτητής Γιώργος Πετροδασκαλάκης, είχε μόλις επιστρέψει στα φοιτητικά έδρανα μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας. Εκείνη τη μέρα παρακολουθούσε το μάθημα της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών για την εκτέλεση πολύπλοκων αλγεβρικών υπολογισμών. Έδειχνε ευδιάθετος και λίγο νωρίτερα μιλούσε και αστειευόταν με τους συμφοιτητές και τους καθηγητές του. Τίποτα δεν προμήνυε το κακό που είχε βάλει στο μυαλό του.
Κάποια στιγμή σηκώθηκε, βγήκε από το αμφιθέατρο και επέστρεψε οπλισμένος με μια καινούργια επαναληπτική καραμπίνα. Χωρίς να πει λέξη, πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ τους καθηγητές Βασίλη Ξανθόπουλο 39 χρόνων και Στέφανο Πνευματικό 33 χρόνων. Από τα μονόβολα φυσίγγια του τραυματίστηκαν ακόμη ο καθηγητής Σωτήρης Περσίδης, ο οποίος προσπάθησε να τον ακινητοποιήσει και να τον αφοπλίσει, ο συνάδελφός του Θωμάς Ευθυμιόπουλος και η φοιτήτρια Εύα Σταθάκη. Στο Πανεπιστήμιο εκτυλίχτηκαν σκηνές πανικού.
Ο άνθρωπος που σκόρπισε το θάνατο στο αμφιθέατρο διέφυγε με ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο, ξεσηκώνοντας μεγάλη επιχείρηση από την Αστυνομία για τον εντοπισμό του.
Τον βρήκαν νεκρό οκτώ μήνες αργότερα, κρεμασμένο από ένα δέντρο. Οι ιατροδικαστής διαπίστωσε ότι είχε αυτοκτονήσει από τις πρώτες ημέρες…
Η επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό
Ένα κείμενο που είχε γράψει όταν υπηρετούσε τη θητεία του και απευθυνόταν προς τον πρωθυπουργό, αποκάλυπτε μια διαταραγμένη αντίληψη περί ανθρώπινων σχέσεων:
«Επειδή η κατάστασή μου έχει γίνει αφόρητη και οι κινήσεις μου παρακολουθούνται αυστηρά, σκέφτηκα πως εάν μάθαιναν οι καθηγητές μου ότι έψαχνα όπλο, θα με άφηναν ήσυχο.
Σε κάποια φάση κάποιοι Ολλανδοί προσπάθησαν με διακριτικές και επανειλημμένες προσπάθειες να περάσουν στα χέρια μου ένα όπλο με σιγαστήρα και αρκετά φυσίγγια. Επειδή με ένα τέτοιο όπλο μπορεί να δολοφονήσει κανείς όλους τους καθηγητές του Πανεπιστημίου Κρήτης, σας ερωτώ: ποιος θέλει να τους δολοφονήσει;».
Οι αδικοχαμένοι καθηγητές
Συγκλονισμένη η εκπαιδευτική κοινότητα της Κρήτης μίλησε για τους δύο λαμπρούς ερευνητές, με διεθνή ακτινοβολία και αναγνώριση. Κορυφαίοι επιστήμονες από όλο τον κόσμο επισήμαναν με επιστολές τους το μέγεθος της απώλειας για τη διεθνή επιστημονική κοινότητα και εξέφραζαν την συντριβή τους για το αποτρόπαιο έγκλημα. Όπως έγραφαν, οι δύο καθηγητές δεν ήταν μόνο λαμπροί ερευνητές, αλλά και πραγματικοί δάσκαλοι. Πρόσφεραν απλόχερα τη γνώση, οργάνωναν θερινά σχολεία και άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες, ξοδεύοντας μήνες εθελοντικής εργασίας. Δημιούργησαν μαζί με συναδέλφους τους τις πρώτες οργανωμένες μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα, χωρίς κρατική συμπαράσταση και αμοιβή.
Όταν το 1987 ο Γιώργος Πετροδασκαλάκης αποφάσισε να διακόψει τις σπουδές του και να καταταγεί στο στρατό, παρά την επιτυχή παρακολούθηση των μεταπτυχιακών μαθημάτων, ο Βασίλης Ξανθόπουλος ήταν αυτός που τον προέτρεψε να συνεχίσει, εξασφαλίζοντάς του υποτροφία από ερευνητικές επιχορηγήσεις. Αλλά και ο Στέφανος Πνευματικός τον βοήθησε να διεκδικήσει υποτροφία από ερευνητικό εργαστήριο της Γαλλίας. Κι όταν εμφανίστηκε στο Πανεπιστήμιο τρία χρόνια αργότερα, οι δύο καθηγητές ήταν που του επέτρεψαν τη συμμετοχή στο τελευταίο τους μάθημα…
Κατά τη διάρκεια ενός σεμιναρίου οι συνάδελφοι των δύο δολοφονημένων καθηγητών προσπάθησαν να εξηγήσουν τους λόγους που όπλισαν το χέρι του μεταπτυχιακού φοιτητή. Αρκετοί υποστήριξαν ότι έτρεφε ανεξήγητο μίσος για τους καθηγητές του. Είχε καλές επιδόσεις στα μαθήματα, αλλά, σύμφωνα με την επιτροπή κρίσης, αδυναμία στο μάθημα της Κβαντικής. Του είπαν να ξαναδώσει το μάθημα σε έξι μήνες, αφού πρώτα κάλυπτε τα κενά του. Όπως φάνηκε, όμως, δεν το ανέχτηκε…
Στις 9 Ιουλίου 1991 ο βοσκός Γιώργος Τρευλάκης βρήκε το άψυχο σώμα του κρεμασμένο από ένα δέντρο, 500 μέτρα από το εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος, στα όρια των νομών Ηρακλείου – Λασιθίου.
Ο κόσμος της θεωρητικής αστροφυσικής στερήθηκε τη λαμπρή επιστημονική παρουσία του Βασίλη Ξανθόπουλου στα 39 του χρόνια, στο ζενίθ της ακαδημαϊκής του σταδιοδρομίας. Γεννημένος στη Δράμα, σπούδασε Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και πήρε διδακτορικό στη Φυσική. Εργάστηκε ως ερευνητής στα αμερικανικά πανεπιστήμια Μοντάνα, Σύρακιουζ, Χάρβαρντ και Σικάγο, στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ στη Γερμανία και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Συνέγραψε πάνω από 50 πρωτότυπες ερευνητικές εργασίες, καθώς και το μικρό βιβλίο «Περί αστέρων και Συμπάντων». Προς τιμή του το μεγάλο αμφιθέατρο της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης πήρε το όνομά του.
Ο Στέφανος Πνευματικός σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1979 και με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Βουργουνδίας, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1982. Για την ερευνητική του συμβολή στη Μη Γραμμική Φυσική Συμπυκνωμένης Ύλης του απονεμήθηκε το 1984 ο ανώτατος διδακτορικός τίτλος Φυσικών Επιστημών της Γαλλίας.
Οι εργασίες του δημοσιεύθηκαν στα εγκυρότερα επιστημονικά περιοδικά, ενώ διοργάνωσε σημαντικά διεθνή επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας καθιερώθηκε το 1991 το ετήσιο «Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας Β. Ξανθόπουλου – Σ. Πνευματικού», η απονομή του οποίου γίνεται από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
TRUE CRIME Archives – Μικροπράγματα
No Description
