Ευθύμης Κάλφας
Η εβδομαδιαία στήλη «Καρτ ποστάλ θανάτου» θέλει να εξετάσει λιγότερο γνωστές ανεξιχνίαστες υποθέσεις ανά τον κόσμο όπου πάντα υπάρχει έστω ένα θύμα (δείτε εδώ την πρώτη ιστορία). Τι αντίκρισαν οι αστυνομικοί; Τι ρόλο έπαιζε η οικογένεια του θύματος; Γιατί δεν έχει αποδοθεί ακόμα δικαιοσύνη; Ποιος τελικά σκότωσε το θύμα;
Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax. (Γνωρίστε καλύτερα τον Βαγγέλη εδώ)
Υπόθεση #5 – Ο μοναχικός θάνατος του David Lytton
Saddleworth Moor, Ηνωμένο Βασίλειο, 2015
Λίγο έξω από το Machester βρίσκεται το Peak District National Park, μία έκταση 1.437 τετραγωνικών χιλιομέτρων, το οποίο δέχεται περισσότερους από δέκα εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Στην καρδιά του εθνικού δρυμού βρίσκεται ο χερσότοπος του Saddleworth, ένα μέρος με ιστορία στενά συνδεδεμένη με τον θάνατο. Εκεί, ο Ian Brady και η Myra Hindley διάλεξαν να θάψουν τουλάχιστον τρία από τα πέντε παιδιά που δολοφόνησαν. Εκεί είναι ο τόπος στον οποίο συνετρίβησαν τέσσερα αεροπλάνα, με πιο γνωστό το DC-3 της British European Airways, η πτώση του οποίου το 1949 κόστισε τη ζωή σε είκοσι τέσσερις ανθρώπους. Εκεί, το 1963 πέθαναν δύο από τους γνωστότερους Άγγλους ορειβάτες.
Στις 11 Δεκεμβρίου 2015, ένας άντρας επιβιβάζεται σε ένα τρένο, στο σταθμό του Ealing Broadway στο δυτικό Λονδίνο. Είναι ψηλός, με λεπτό σκαρί, γκρίζα μαλλιά που μετά βίας καλύπτουν το κρανίο του, γαλάζια μάτια και μεγάλη, πλακουτσωτή μύτη. Φοράει ελαφρύ μπουφάν, πουκάμισο, πουλόβερ, κοτλέ παντελόνι και εσπαντρίγιες. Ένας άνθρωπος ανάμεσα στους εκατοντάδες χιλιάδες που ταξιδεύουν εκείνη τη μέρα. Στις 9.50 εκείνο το πρωί θα φτάσει στον σταθμό του Euston και εκεί θα αγοράσει ένα εισιτήριο μετ’ επιστροφής για το Manchester. Στις 12.07 θα αποβιβαστεί στην πλατφόρμα 6 του Manchester Piccadilly.
Εκεί θα περάσει την επόμενη ώρα. Οι κάμερες ασφαλείας θα καταγράψουν τις κινήσεις ενός ανθρώπου ο οποίος μοιάζει χαμένος σε ένα άγνωστο μέρος. Αφού εγκαταλείψει την πλατφόρμα, θα επισκεφθεί ένα μαγαζί με ηλεκτρονικά παιχνίδια, δίχως ωστόσο να ξοδέψει χρήματα. Έπειτα, θα πάει στο γειτονικό φαρμακείο, σε ένα χαρτοπωλείο, στο Marks & Spencer από το οποίο θα φύγει και θα επιστρέψει μερικά λεπτά αργότερα, για να αγοράσει ένα σάντουιτς. Στη συνέχεια, θα αφήσει το σταθμό και τα ίχνη του θα χαθούν για περίπου μία ώρα, μέχρι να εμφανιστεί σε μία παμπ, στο χωριό Greenfield, όπου θα ζητήσει οδηγίες για την κορυφή του βουνού. Ο Melvin Robinson, ο ιδιοκτήτης, θα προσπαθήσει να τον μεταπείσει, καθώς δεν υπήρχε αρκετό φως, αλλά ο άντρας θα κάνει μεταβολή και θα ακολουθήσει το μονοπάτι για την κορυφή, το οποίο ξεκινά λίγο έξω από την παμπ.
Είκοσι μία ώρες αργότερα ένας ποδηλάτης θα βρει νεκρό τον άγνωστο άντρα στην άκρη του μονοπατιού, ξαπλωμένο ανάσκελα, παράλληλα με το δρόμο. Στις τσέπες του θα βρεθούν 13 χαρτονομίσματα των δέκα λιρών, τα εισιτήρια των τρένων που ο άντρας είχε αγοράσει και ένα διαφανές πλαστικό κουτί, μέσα σε μπλε περιτύλιγμα από χαρτόνι. Ο άντρας δεν έχει μαζί του ούτε κλειδιά, ούτε πορτοφόλι, ούτε ταυτότητα ή δίπλωμα. Τις επόμενες ημέρες θα διενεργηθούν τρεις νεκροψίες-νεκροτομές, οι οποίες θα δημιουργήσουν περισσότερα ερωτήματα, παρά θα δώσουν απαντήσεις.
Η πρώτη νεκροτομή θα φανερώσει πως ο άντρας ήταν υγιής και δεν υπέφερε από κάποια ασθένεια. Αιτία θανάτου ήταν δηλητηρίαση από στρυχνίνη, μία ουσία που συναντάται συχνά στα βιβλία της Agatha Christie, αλλά όχι σε πραγματικές περιπτώσεις. Το δηλητήριο βρέθηκε στο δοχείο που ο άγνωστος άντρας είχε στην κατοχή του. Οι ετικέτες ήταν γραμμένες στα Αγγλικά και στα Ουρντού, ενώ το δοχείο αρχικά περιείχε νατριούχο θυροξίνη, μία ουσία η οποία χορηγείται σε άτομα με υποθυρεοειδισμό. Η παρασκευάστρια εταιρεία ενημέρωσε την αστυνομία πως η συγκεκριμένη παρτίδα του φαρμάκου είχε παρασκευαστεί στο Πακιστάν, μία χώρα στην οποία η στρυχνίνη πωλείται ελεύθερα.
Με τη δεύτερη νεκροτομή θα ανακαλυφθεί μία πλάκα από τιτάνιο στο αριστερό μηριαίο οστό, η οποία θα αφαιρεθεί με την τρίτη και τελευταία νεκροτομή. Η πλάκα από τιτάνιο είχε κατασκευαστεί στο Πακιστάν από μία εταιρεία, η οποία προμηθεύει μονάχα 12 νοσοκομεία στην επικράτεια της χώρας με το συγκεκριμένο είδος πλάκας. Δύο χρόνια αργότερα, έπειτα από συνεχές επαφές της αστυνομίας με τις πακιστανικές αρχές, θα έρθει η αναγνώριση του άντρα.
Πρόκειται για τον εξηνταεφτάχρονο David Lytton, έναν πρώην μηχανοδηγό και κρουπιέρη, ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε το 2006 και στη συνέχεια άφησε το Λονδίνο για να μεταναστεύσει στο Πακιστάν, όπου και πέρασε σχεδόν δέκα χρόνια, πριν γυρίσει στην Αγγλία στις 10 Δεκεμβρίου του 2015, δύο μέρες προτού βρεθεί νεκρός. Η αστυνομία θα χαρακτηρίσει τον θάνατό του David Lytton ως αυτοκτονία, ωστόσο δεν θα καταφέρει να δώσει απάντηση σε βασικά ερωτήματα, τα οποία ρίχνουν τη σκιά τους πάνω στην υπόθεση.
Αρχικά, για ποιο λόγο ο David Lytton προτίμησε να συνταξιοδοτηθεί στο Πακιστάν και όχι, λόγου χάρη στην Ελλάδα, ή την Ισπανία, όπως αρκετοί συμπατριώτες του; Έπειτα, γιατί επέστρεψε στην πατρίδα του, δέκα χρόνια αργότερα, για να αυτοκτονήσει -φαινομενικά- δύο μέρες μετά την άφιξή του και, μάλιστα, με στρυχνίνη, μία ουσία που προκαλεί βίαιο και δυσάρεστο θάνατο; Και, αν όντως ήταν σκοπός του να βάλει τέλος στη ζωή του, γιατί επέλεξε το Saddleworth Moore και γιατί αγόρασε εισιτήριο τρένου μετ’ επιστροφής από το Λονδίνο; Ίσως οι απαντήσεις να κρύβονται στη ‘χαμένη’ μία ώρα, από τις 13.07, όταν ο Lytton έφυγε από τον σταθμό του Manchester Piccadilly, μέχρι τις 14.00, που εμφανίστηκε στην παμπ του Greenfield. Άραγε, ο David Lytton πήρε μόνος του τη θανάσιμη δόση στρυχνίνης, ή κάποιος άλλος τον ώθησε σε αυτό; Πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ.
*Διαβάστε ακόμα
Ποιος σκότωσε το κορίτσι με τη μεταξωτή πιτζάμα; Μια ανεξιχνίαστη υπόθεση από το 1934
