Μικροπράγματα
Από το Instagram της dolores_hz
Γενικά δεν πολυσυμπαθώ τις γάτες. Παραείναι αυτόνομες, σε αγαπάνε μόνο όταν θέλουν οι ίδιες, όποτε τους καπνίσει έρχονται και όποτε θυμηθούν φεύγουν. Πιο πολύ μου αρέσει ο σκύλος μας ο Φιντέλ, που όσους μήνες και να έχει να με δει κάνει πάρτυ κάθε φορά που έρχομαι (κι ας είναι και λίγο τσάτσος και όταν βλέπει τον αδερφό μου τον Αντρέα εμένα με ξεχνάει σαν να ήμουν η παράνομη ερωμένη).
Οι γάτες λοιπόν των Κυκλάδων είναι μια ξεχωριστή κατηγορία του είδους. Είναι φιλικές και σου δείχνουν την αγάπη τους, σε καλωσορίζουν στο νησί τους. Οι γάτες των Κυκλάδων ανήκουν στις γειτονιές τους αλλά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Οι ταβερνιάρηδες δεν παθαίνουν αμόκ κάθε φορά που τις βλέπουν να ανεβαίνουν στα τραπέζια τους, δεν τις διώχνουν, τις σέβονται και συνυπάρχουν μαζί τους.
Η γάτα που γνωρίσαμε στη Δήλο είχε και χιούμορ. Όταν καθίσαμε με την ξεναγό την Αθηνά στο θέατρο, και η Αθηνά μας έλεγε για κάτι αρχαίους, η γάτα ήρθε να μας κάνει παρέα και χαϊδεύτηκε σε όλους μας. Αλλά πιο πολύ στον παχουλό κύριο που έτρωγε λουκάνικα Φρανκφούρτης και στο γυμνασμένο ζευγάρι που την φοβόταν και έτρεχε μακριά της.
Εδώ στην φωτογραφία ο Παναγιώτης, που ήρθε και μας κατσικώθηκε εχθές εκεί που τρώγαμε μπαρμπουνάκια και όλο και μου έκανε νάζια και δεν έλεγε να φύγει.
Και όταν του είπα “Έλα ρε Παναγιώτη μου να σε χαρώ, να σε πάρω μαζί μου στην Ελβετία”, ούτε να το ακούσει δεν ήθελε ο Παναγιώτης. Στην Ελβετία δεν έχει τόσα πολλά και ωραία ψάρια σου λέει, άσε που οι Βερνέζες γάτες είναι χοντρές και θα με παχύνετε και εμένα.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
