Μικροπράγματα
Από την Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ανήκουν και οι δύο στους μεγαλύτερους και πιο σπουδαίους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Δύο ονόματα που απέκτησαν μυθικές μορφές, τόσο για την αυτοθυσία τους, όσο και για την τόλμη και τη φιλοπατρία τους.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (3 Απριλίου 1770- 4 Φεβρουαρίου 1843) αποτελεί ηγετική μορφή της Επανάστασης. Υπήρξε κορυφαίος αγωνιστής, οπλαρχηγός, πληρεξούσιος και σύμβουλος της Επικρατείας. Παρά τη μεγάλη του ηλικία, όταν ξεκίνησε η Επανάσταση το θάρρος και το μαχητικό του πνεύμα ήταν τόσο μεγάλο, ώστε του αποδόθηκε το παρατσούκλι «Γέρος του Μοριά». Ακόμα και μετά το πέρας της Επανάστασης, ο Κολοκοτρώνης διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στα δρώμενα της εποχής του με κύριες ενέργειες την υποστήριξή του στον Καποδίστρια και τη συμμετοχή του στις προσπάθειες για ενθρόνιση του Όθωνα. Βίωσε την αγνωμοσύνη της Πατρίδας σε ύψιστο βαθμό, όταν καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τον Πλαπούτα, στις 25 Μαΐου του 1834 με την κατηγορίας της εσχάτης προδοσίας. Ο μεγάλος ήρωας απεβίωσε στις 25 Μαΐου του 1834 σε ηλικία 72 ετών από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ο Γρηγόριος Δικαίος Παπαφλέσσας (1788- 25 Μαΐου 1825) υπήρξε κληρικός, πολιτικός και μεγάλη μορφή της Επανάστασης. Επαναστατικός χαρακτήρας από μικρός, φοίτησε στη σχολή Δημητσάνας από την οποία δεν αποφοίτησε, ενώ μόνασε σε πολλά μοναστήρια με πρώτο το μοναστήρι Παναγιάς της Βελανιδιάς στην Καλαμάτα και αργότερα στης Ρεκίτσας. Στη Ζάκυνθο γνωρίστηκε με το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και στην Κωνσταντινούπολη χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’. Βρήκε τραγικό θάνατο στη Μάχη στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου του 1825 με το κεφάλι του να αποχωρίζεται από το σώμα, προβάλλοντας και την τελευταία στιγμή ισχυρή αντίσταση με τους λίγους άνδρες που του είχαν απομείνει. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ιμπραήμ ζήτησε να βρουν το κεφάλι του και να το τοποθετήσουν στο σώμα του δένοντάς το σε ένα δέντρο. Ο Ιμπραήμ αναγνώρισε την ανδρεία, το θάρρος και την τόλμη του αντιπάλου του αναφωνώντας «Αμαρτία να χαθεί τούτος ο πολέμαρχος!»
Και όμως, ο δύο αυτοί γίγαντες της Επανάστασης, δεν είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους και ο Παπαφλέσσας έκανε το παν προκειμένου να βλάψει τον Κολοκοτρώνη.
Αιτία; Μία διαμάχη ανάμεσα στους δύο ήρωες…
Μία ημέρα, ο Κολοκοτρώνης βρισκόμενος στη Ζάκυνθο, διάβαζε το Ευαγγέλιο. Συνήθιζε να διαβάζει ιστορίες από την Αρχαία Ελλάδα και την Καινή Διαθήκη, διότι ήταν ιδιαίτερα θρήσκος.
Ο Παπαφλέσσας τότε, βλέποντας τον Κολοκοτρώνη να διαβάζει μία έκδοση του Ευαγγελίου που για κάποιο λόγο δεν είχε εγκρίνει ο Πατριάρχης, κάνει παρατήρηση στον ίδιο να σταματήσει να τη διαβάζει. Ο Κολοκοτρώνης ακούγοντας την παρατήρηση, συνέχιζε να διαβάζει απτόητος με τον Παπαφλέσσα να προσπαθεί να τον μεταπείσει και να τον ενοχλεί διαρκώς.
Τότε ο Κολοκοτρώνης, σε μία στιγμή νεύρων και θυμού, αρπάζει από τα πυκνά γένια του τον Παπαφλέσσα και τον έριξε με δύναμη καταγής.
Αυτό το γεγονός κλόνισε τις σχέσεις των δύο ανδρών και έκτοτε η έχθρα του ενός για τον άλλο τους συντρόφευσε μέχρι το θάνατό τους…
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
