Μικροπράγματα
Μουσική:
Όταν τα πράγματα ζορίζουν, επιστρέφεις πάντα στην παρηγορητική μήτρα της πρώτης σου συναισθηματικής αγωγής σαν διαρκές comfort food για ψυχή και μυαλό. Κάπως έτσι, ασυναίσθητα, επέστρεψα στη λυρική ποπ του Behaviour των Pet Shop Boys και στο κελαρυστό drum’n’bass του Walking Wounded των Everything But The Girl, δύο άλμπουμς που κατάφεραν αντί να τα κάμψει ο χρόνος, αυτός να τα ανεβάζει ολοένα και πιο ψηλά. Κάπου ενδιάμεσα βρήκαν χώρο το Kiwanuka του Michael Kiwanuka και το Suddenly του Caribou, όμως το άλμπουμ που ακούω περισσότερο αυτές τις μέρες είναι το Stronger Than Pride της Sade. Έχοντας κυκλοφορήσει το 1988, αποτελεί την πρώτη παραγωγή που η τραγουδίστρια έκανε εξ ολοκλήρου μόνη της.
«Ήθελα έναν ήχο άδειο και κοίλο, ώστε μόνο τη φωνή να έρχεται προς το μέρος σου», δήλωνε η ίδια τότε στους New York Times και πράγματι το Stronger Than Pride αποτελεί ακριβώς αυτό: Το ιδανικό καταφύγιο για να χωθείς μέχρι η μπόρα να περάσει, όπως εκείνη σχισμή στο δέντρο που σε προστάτευσε όταν χάθηκες μέσα στο δάσος ως παιδί. Ψευδαίσθηση ή όχι, το ακούω τόσο συχνά που σχεδόν μοιάζει με νέα κυκλοφορία. Ακόμα κι όταν δεν είμαι στο δωμάτιο, αυτό παίζει εκεί για να του κάνει παρέα.
Sade – Nothing Can Come Between Us (Official Music Video)
Sade – Nothing Can Come Between Us (Official Video) Listen on Spotify -http://smarturl.it/Sade_TopTracks Listen on Apple Music -http://smarturl.it/SadeEssent…
Βιβλία:
Ως συνήθως, θα διαβάζω 2-3 βιβλία ταυτόχρονα και αυτό το διάστημα, με τον χρόνο λόγω έλλειψης συγκεκριμένης ρουτίνας να μοιάζει ατελείωτος, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Έτσι, τελείωσα τη συλλογή δοκιμίων 21 Μαθήματα για τον 21ο Αιώνα του Ισραηλινού ιστορικού Yuval Noah Harari, το εθιστικό Σώμα: Ένας Ταξιδιωτικός Οδηγός του Bill Bryson και την ‘πειραγμένη’ αυτοβιογραφία του Karl Hyde των Underworld, I Am Dogboy.
Όλα τους βιβλία που είχα αγοράσει καιρό πριν και περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους, όπως και η δίγλωσση ανθολογία Φύλλα Χλόης του Walt Whitman. Ποίηση δεν διαβάζω ποτέ γραμμικά, από την αρχή ως το τέλος. Προτιμώ να γυρίζω μπρος-πίσω σαν να παίζω με το βιβλίο και το παιχνίδι αυτό πάντα με αποζημιώνει, πράγμα που, για περίπου 600 σελίδες, συνέβη αδιαλείπτως κι εδώ.
Κληροδοτώ τον εαυτό μου στο χώμα για να γεννηθεί μέσα στη χλόη που
αγαπώ,
Αν με επιθυμήσεις, ψάξε με κάτω από τις σόλες των παπουτσιών σου…
Κι αν με την πρώτη δεν με βρεις, μη χάσεις το κουράγιο σου,
Άμα δεν είμαι σε ένα μέρος, ψάξε σε κάποιο άλλο,
Κάπου έχω σταθεί και σε περιμένω.
Πέφτει μέσα σου σαν στιβαρό διαμάντι και αν σε βρει στην κατάλληλη στιγμή, έχει τη δύναμη να σε ορίσει για πάντα.
Τέλος, επειδή είχα την τιμή το έργο του εξωφύλλου να είναι φωτογραφία μου, διάβασα πριν κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία την εκπληκτική συλλογή διηγημάτων Σπασμένα Τσιγάρα, από μια νέα συγγραφέα, τη Βάσω Χρυσοστομίδου.
Δέκα λογοτεχνικές βινιέτες για θραύσματα και θαύματα τόσο ανεπάντεχα που μοιάζουν σχεδόν κινηματογραφικά και διαβάζονται απνευστί.
Σειρές:
Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, από τότε που ξεκίνησε το Μένουμε Σπίτι δεν έχω υποκύψει στον πειρασμό του να ξεκινήσω μια νέα σειρά. Ίσως η μόνη τελευταίας εσοδείας που είδα αυτό το διάστημα να είναι το ελληνικό (και περιέργως πολύ καλό) Έτερος Εγώ – Χαμένες Ψυχές.
Αντ’ αυτού, ξαναείδα με βουλιμία αγαπημένα ορόσημα της βρετανικής τηλεόρασης, όπως τα εξόχως φλεγματικά και πάντοτε επίκαιρα Yes, Minister και Yes, Prime Minister, την κλασική σειρά μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι Miss Marple, με την Joan Hickson να κεντάει στον ομώνυμο ρόλο και το εξωφρενικά αστείο Absolutely Fabulous από τα ‘90s, με τις Edina (Jennifer Saunders) και Patsy (Joanna Lumley) να ανταλάσσουν ατάκες με ρυθμό πολυβόλου. Ελπίζω, όταν τελειώσει η καραντίνα και τα ατελείωτα γλυκά που καταναλώνω βλέποντας σειρές, να μην αναφωνήσω κι εγώ όπως η Edina, ‘Μέσα μου υπάρχει ένας αδύνατος άνθρωπος που φωνάζει για να δραπετεύσει!’ και το Σύμπαν ρητορικά αποκριθεί, ‘Μόνο ένας αγαπητέ μου;’
*Κι άλλα του ίδιου συντάκτη, εδώ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΚΟΣ
