Δημήτρης Καβατζικλής
Και η φετινή χρονιά ήταν γεμάτη τηλεοπτικές σειρές που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον. Ο Hugh Montgomery, η Amy Charles και ο Eddie Mullan του BBC επέλεξαν τις καλύτερες από αυτές.
1. Maid
Εν μέσω της συνεχιζόμενης εμμονής της τηλεόρασης με τις ζωές των υπερπλούσιων δεν χρειάζεται να πούμε ότι δεν δίνεται αρκετή προσοχή σε αυτούς που βρίσκονται στο άλλο άκρο του κοινωνικοοικονομικού φάσματος. Αυτό είναι που έκανε αυτήν την σειρά του Netflix, που βασίζεται στα απομνημονεύματα της Stephanie Land σχετικά με τη ζωή της ως ανύπαντρη μητέρα, τόσο ευπρόσδεκτη. Η Margaret Qualley υποδύεται την Alex, μια νεαρή γυναίκα που ζει στις βορειοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ και αγωνίζεται να βρει τη θέση της στην κοινωνία. Όταν την βλέπουμε για πρώτη φορά, φυγαδεύεται από τον αλκοολικό φίλο της με τη μικρή τους κόρη, κάτι που την οδηγεί σε δρόμους εφιαλτικής γραφειοκρατίας, καθώς προσπαθεί να βρει σπίτι και δουλειά ώστε να επιβιώσουν.
2. Squid Game
Για μια μάλλον πιο σουρεαλιστική αντίληψη του διαχωρισμού πλουσίων-φτωχών, υπάρχει η σειρά που σάρωσε τα πάντα φέτος: το Squid Game. Αυτό το νοτιοκορεατικό δράμα αφορά απελπισμένους ανθρώπους που λόγω χρεών συμμετέχουν σε μια σειρά από σαδιστικά παιχνίδια ζωής και θανάτου με σκοπό να κερδίσουν ένα τεράστιο χρηματικό έπαθλο. Τρεις μόλις μήνες μετά την πρεμιέρα της, η σειρά εξελίχθηκε σε ποπ πολιτιστικό προϊόν, αλλά εξακολουθεί να αποτελεί ένα έξοχα φτιαγμένο αριστούργημα, του οποίου ο σουρεαλιστικός σχεδιασμός και οι στρεβλωμένες αναφορές στη παιδική ηλικία συνωμοτούν ώστε να φαίνεται σαν να είναι βγαλμένο από το βάθη του υποσυνείδητου μας.
3. Succession
Μετά από δύο χρόνια απουσίας λόγω της πανδημίας, το Succession επέστρεψε αυτό το φθινόπωρο με μια τρίτη σεζόν συνεχίζοντας τον ατελείωτο κύκλο παιχνιδιών εξουσίας της οικογένειας Roy, που οδήγησε πολλούς κριτικούς στο συμπέρασμα ότι η σειρά ήταν στη βάση της κωμική, μεταμφιεσμένη σε δράμα. Εκτός από την βασανιστική ερμηνεία του Jeremy Strong η σειρά αναμφίβολα έδειξε τους περιορισμούς και τις ελλείψεις της, ιδίως την απόφασή της να περιθωριοποιήσει τις πραγματικές συνέπειες της άρρωστης εξουσίας των Roys. Ωστόσο, παρά τη χυδαιότητα των χαρακτήρων της η σειρά μα κερδίζει με τον εκλεπτυσμό και το γούστο της.
4. Ted Lasso
Αρχικά η σειρά που αφηγείται την ιστορία ενός υπερβολικά εύθυμου προπονητή αμερικανικού ποδοσφαίρου (Jason Sudeikis) που αναλαμβάνει τη διεύθυνση μιας βρετανικής ομάδας ποδοσφαίρου, δεν έκανε πολύ θόρυβο. Αλλά σε διάστημα μηνών, έγινε επιτυχία από στόμα σε στόμα, καθώς το κοινό λαχταρούσε αυτό που πρόσφερε: όχι τόσο το χιούμορ του όσο την ειλικρίνεια, τη ζεστασιά και τη δύναμη της ανθρώπινης καλοσύνης. Φέτος, επέστρεψε για μια δεύτερη σεζόν με πολλές περισσότερες προσδοκίες. Είναι μια σειρά που σου αφήνει ένα θολό συναίσθημα για το πνεύμα της συντροφικότητας, την απεριόριστη αγάπη της για τους χαρακτήρες της και την απρόβλεπτη ανατροπή των στερεοτύπων.
5. Only Murders in the Building
Ο Steve Martin, ο Martin Short και η Selena Gomez υποδύονται ένα απίθανο τρίο των ερασιτεχνών ντετέκτιβ που ερευνούν μια δολοφονία στην πολυκατοικία τους στο Upper West Side της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια αποφασίζουν να μετατρέψουν την υπόθεση σε true-crime podcast. Το ζωηρό, νευρωτικό χιούμορ της θυμίζει Woody Allen, αν και έχει μια ειλικρινή, ανοιχτόκαρδη ποιότητα από μόνη της, ενώ η ξεχωρίζει η χημεία των δύο Martins που βασίζεται στη μακροχρόνια φιλία μεταξύ των συμπρωταγωνιστών. Η σειρά είναι αρκετά συνεπής, στην εξερεύνηση θεμάτων όπως η απώλεια, η μοναξιά και η φιλία.
