Άρης Δημοκίδης
Με όπλο μια φιλία ετών, ο Δημήτρης Ζαφειρίου και η Δήμητρα Βλάχου συνεργάζονται ανοίγοντας ένα νέο χώρο (το Mimi & Mou) που θα φιλοξενήσει καλλιτεχνικές και δημιουργικές δραστηριότητες για παιδιά, εφήβους αλλά και ενήλικες στην Ζωοδόχου Πηγής.
Ήξερα τον Ζαφειρίου ως πετυχημένο σχεδιαστή μόδας και την Βλάχου ως ηθοποιό, και θέλησα να μιλήσω μαζί τους για το παρελθόν και το δημιουργικό τους μέλλον.
– Ανατρέχοντας στην παιδική σας ηλικία, πώς νιώθετε ότι συνδέονται όσα κάνετε σήμερα με αυτήν;
Δ.Ζ. : Θυμάμαι τον εαυτό μου από παιδί να φτιάχνω φανταστικούς κόσμους στο χαρτί, να ζωγραφίζω ώρες ατελείωτες στο παιδικό μου δωμάτιο, να σχεδιάζω πρόσωπα, να ντύνω σώματα, να θαυμάζω την μητέρα μου και το στυλ της, την κουλτούρα της, να φτιάχνω μάσκες από πορσελάνη και κοσμήματα από ένα είδος πηλού που λεγόταν FIMO. Θυμάμαι εκείνα τα Σάββατα που οι γονείς μου με πήγαιναν να αγοράσω υλικά, και μετά να γυρνάμε σπίτι, να φτιάχνω τις πρώτες μου δημιουργίες και ο πατέρας μου να ψήνει το FIMO στον φούρνο μας. Στιγμές ευτυχίας για μένα αυτά τα Σάββατα. Είχα την τύχη να έχω δύο γονείς που μου δίδαξαν την αγάπη και την ελευθερία, τις μεγαλύτερες τέχνες από όλες. Αργότερα ξεκίνησα το σχέδιο στην εφηβεία και όλα πήραν τον δρόμο τους…
Δ.Β. : Όπως ο Δημήτρης, έτσι κι εγώ, από πολλή μικρή ηλικία άρχισα να εξερευνώ την τέχνη του θεάτρου. Από ένστικτο, αλλά και λόγω των πολλών παραστάσεων για ενήλικες που παρακολουθούσα με την οικογένειά μου, μου άρεσε να μαζεύω τα παιδιά της γειτονιάς και να τους μοιράζω ρόλους, σε κείμενα που είχα φτιάξει μόνη μου, τους σκηνοθετούσα και μετά ανεβαίναμε όλοι μαζί στη φανταστική μας «σκηνή» και παίζαμε την παράσταση που είχαμε ετοιμάσει. – Και δεν συζητώ το γεγονός ότι όποιος έβλεπε την παράσταση πλήρωνε εισιτήριο! – Έπειτα, στα χρόνια του Γυμνασίου ανέλαβα να δημιουργήσω μια θεατρική ομάδα, η οποία κράτησε και στα χρόνια του λυκείου. Μετά, όλα πήραν το δρόμο τους πολύ φυσικά…
– Είστε πολυπράγμονες, ηθοποιός/θεατροπαιδαγωγός/εκπαιδευτικός η Δήμητρα, σχεδιαστής μόδας/εικαστικός/εκπαιδευτικός ο Δημήτρης, επίσης λαογράφοι και οι δύο. Πείτε μας για εσάς.
Δ.Β.: Οι πρώτες μου σπουδές ήταν στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στη Θεσσαλονίκη, όπου παράλληλα άρχισα να παρακολουθώ και κάποια μαθήματα υποκριτικής σε ένα εργαστήρι της πόλης. Όταν έκλεισε ο κύκλος στη Θεσσαλονίκη ήρθα στην Αθήνα ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη σχολή του Γιώργου Αρμένη και άρχισα να δουλεύω επαγγελματικά στο θέατρο ως ηθοποιός. Η πρώτη μου παράσταση ήταν στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού θεάτρου κι έπειτα σε διάφορα θέατρα – μικρά και μεγάλα – της πόλης. Παράλληλα, λόγω της ιδιότητας μου ως εκπαιδευτικού, συνδύασα τα δύο αντικείμενα και άρχισα να διδάσκω θέατρο σε παιδιά και εφήβους. Λίγα χρόνια αργότερα ήρθαν και οι ερασιτεχνικές ομάδες ενηλίκων. Άνθρωποι που αγαπάνε πολύ το θέατρο και ασχολούνται με αυτό με σεβασμό και πάθος. Η λαογραφία και το λαϊκό θέατρο ήταν μια μεγάλη μου αγάπη, και είχα την τύχη και την χαρά να κάνω την μεταπτυχιακή μου εργασία με θέμα τη ζωή και τη δράση των ηθοποιών στα θεατρικά μπουλούκια.
Δ.Ζ.: Όπως και της Δήμητρας οι αρχικές μου σπουδές ήταν στην Παιδαγωγική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου και γνωριστήκαμε. Φτιάχνοντας από τότε χειροποίητα αντικείμενα και αξεσουάρ άρχισα να βγάζω τα πρώτα μου χρήματα, πουλώντας τα σε μπουτίκ και μαγαζιά στην Θεσσαλονίκη. Η αγάπη μου για την μόδα γίνεται πάθος και αποφασίζω να σπουδάσω σχέδιο μόδας. Αποφοιτώ από την σχολή Βελουδάκη και ξεκινάει το ταξίδι μου στην μόδας. Παρουσιάζω τις συλλογές μου σε Ελλάδα και εξωτερικό, γίνομαι μέλος του συλλόγου Ελλήνων σχεδιαστών, παρουσιάζω την δουλειά μου σε εβδομάδες μόδας στην Αθήνα και Βερολίνο, συμμετείχα στο φεστιβάλ ταινιών μόδας ASVOFF στο Centre Pompidou στο Παρίσι, συνεργάζομαι με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για την παραγωγή θεατρικών ενδυμάτων, ενώ παράλληλα εργάζομαι ως ενδυματολόγος σε θεατρικές παράστασης στην Αθήνα. Σε πολλές από αυτές σε συνεργασία με την Δήμητρα σε παραστάσεις που πρωταγωνιστούσε. Το ενδιαφέρον μου για την παραδοσιακή φορεσιά με οδηγεί στις μεταπτυχιακές σπουδές μου στην Λαογραφία και τον Πολιτισμό, με κατεύθυνση την παραδοσιακή φορεσιά. Όλα αυτά βέβαια δεν με απομάκρυναν ποτέ την μεγάλη μου αγάπη, τα παιδιά και την διδασκαλία. Για όλα υπάρχει χώρος όταν τα αγαπάς.
– Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας;
Δ.Ζ. : Όλα ξεκίνησαν από μια δυνατή φιλία στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου. Θυμάμαι από τότε τη Δήμητρα στα πρώτα της βήματα ως ηθοποιός στη Θεσσαλονίκη, να μιλάει για πρόβες, παραστάσεις και πώς όλες οι τέχνες μπορούν να συνδυαστούν με το θέατρο.
Δ.Β. : Και φυσικά όταν γνώρισα τον Δημήτρη κατάλαβα ότι ήταν ο άνθρωπος που θα μπορούσα να συνεργαστώ μαζί του σε πολλά επίπεδα, μιας και έχοντας ένα ευρύ φάσμα ταλέντων, από τότε μπορούσε να σχεδιάζει, να φτιάχνει ρούχα και να ενσωματώνεται σε κάθε καινούργιο project. Από τότε μπορούσαμε να συνεργαστούμε αρμονικά. Αργότερα δουλέψαμε μαζί τόσο σε θεατρικές μου παραστάσεις, όσο και σε επιδείξεις μόδας και εικαστικά project του.
– Πώς δημιουργήθηκε ο χώρος MIMI & MOU; Το όνομά σημαίνει κάτι;
Δ.Ζ.: Η ανάγκη μας να δημιουργήσουμε έναν χώρο, που θα λειτουργεί ως φυτώριο νέων ταλέντων ήταν η αφορμή της ίδρυσης του theater and art workshop “Mimi & Mou”. Ο Πικάσο είχε πει ότι «Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας». Αυτό μας εκφράζει απόλυτα και υπήρξε η πηγή της έμπνευσής μας. Θέλαμε να φτιάξουμε έναν χώρο για παιδιά, εφήβους και ενήλικες που να σέβεται τη φαντασία, τη δημιουργικότητα, την ελευθερία και τα όνειρα.
Δ. Β.: Όσο για το όνομα του χώρου, όταν γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος, θέλοντας να του μιλήσω για τη δύναμη της φιλίας, σκαρφίστηκα δύο ήρωες, τη Μιμή και τον Μου, εμπνευσμένους από όλα αυτά τα όμορφα που είχα ζήσει με τον καλύτερό μου φίλο, τον Δημήτρη, που είναι και ο νονός του μικρού μου Αχιλλέα. Έτσι, κάθε βράδυ του μιλούσα για τις περιπέτειές τους και τον έπαιρνε ο ύπνος. Κάποια στιγμή, μετά από παρακίνηση του Δημήτρη, οι ήρωες αυτοί έγιναν βιβλίο που εικονογραφήθηκε από τον ίδιο και ψάχνει κι αυτό να βρει τον δρόμο του. Προς το παρόν, χάρισε το όνομά του στο νέο μας εγχείρημα.
– Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια ο καθένας για το project σας αυτό;
Δ.Β.:Στον κάτω όροφο του εργαστηρίου έχει φτιαχτεί μια μικρή θεατρική σκηνή, για να φιλοξενεί τα μαθήματα υποκριτικής, δημιουργικής έκφρασης και θεατρικού παιχνιδιού. Εδώ οι συμμετέχοντες (μικροί και μεγάλοι) θα μπορέσουν να νιώσουν σαν εκκολαπτόμενοι ηθοποιοί, να εκφράσουν τις σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους και σε ένα περιβάλλον ασφάλειας να απελευθερώσουν τη δημιουργικότητά τους και τη ανάγκη τους για έκφραση.
Δ.Ζ. : Στον επάνω όροφο, όπου το φως κι ένας μεγάλος πάγκος εργασίας κυριαρχούν, θα γίνονται τα μαθήματα του σχεδίου μόδας και των εικαστικών. Στο πλαίσιο αυτών των εργαστηρίων διδάσκεται η τέχνη του σχεδίου και της αισθητικής σε ρούχα και αξεσουάρ. Τα εικαστικά γίνονται αντικείμενο συζήτησης και επικοινωνίας, και μέσα από την καλλιτεχνική έκφραση στοχεύουμε στην ψυχική εφορία, στη διασκέδαση και την απόλυτη αγάπη στον πολιτισμό μας.
Δ. Β. : Τέλος, στο χώρο μας πραγματοποιείται ένα πρωτότυπο πρόγραμμα για τους πολύ μικρούς μας φίλους (παιδιά 2,5 – 4 ετών) στο οποίο με αφορμή τα κλασικά παραμύθια ή τους μύθους του Αισώπου, οι χαρακτήρες ζωντανεύουν , τα παιδιά έρχονται σε επαφή και διάδραση με αυτούς, παίζουν θεατρικά παιχνίδια, συνομιλούν μαζί τους και στο τέλος κάνουν μια εικαστική δημιουργία , την οποία παίρνουν φεύγοντας, ως ένα αναμνηστικό της εμπειρίας που βίωσαν.
– Ποια η συμβολή του θεάτρου στην διάπλαση του χαρακτήρα, του συναισθηματικού κόσμου και της συμπεριφοράς ενός παιδιού;
Δ.Β .: Από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά δίνουν ρόλους στον εαυτό τους και στους γύρω τους και βουτάνε στον κόσμο της φαντασίας. Ζωντανεύουν τα αντικείμενα και τους δίνουν φωνή. Αυτόν τον πλούσιο κόσμο του παιδιού αξιοποιούμε στα θεατρικά μας εργαστήρια. Μέσα από τη δημιουργική διαδικασία του θεατρικού παιχνιδιού τα παιδιά ανακαλύπτουν και ενεργοποιούν το σώμα τους,βρίσκουν τη θέση τους στο χώρο, παίζουν με ρυθμούς και ήχους, αυτοσχεδιάζουν, έρχονται σε επαφή με νέους φίλους. Μέσω του κόσμου του θεάτρου τα παιδιά αναπτύσσουν τα συναισθήματά τους, ανακαλύπτουν τον εξωτερικό κόσμο και τοποθετούν τον εαυτό τους μέσα σε αυτόν. Είναι πολλά και ποικίλα τα οφέλη που αποκτά ένα παιδί όταν βουτά ελεύθερο στην τέχνη του θεάτρου.
– Ο ρόλος των εικαστικών τεχνών στην διαμόρφωση ενός παιδιού;
Δ.Ζ.: Με την ζωγραφική, την γλυπτική και με οτιδήποτε δημιουργούν τα παιδιά με τα χέρια τους, αναπτύσσουν την δική τους εικαστική γλώσσα. Η τέχνη δίνει ερεθίσματα στα παιδιά, τα ενθαρρύνει, τονώνει την αυτοπεποίθησή τους και την καλλιτεχνική τους έκφραση. Χαρίζει χαμόγελα και καλλιεργεί την φαντασία και την αισθητική τους.
– Υποκριτική/αυτοσχεδιασμός και σχέδιο μόδας ενηλίκων. Τι μπορεί κάποιος να διδαχτεί σε αυτά τα τμήματα;
Δ.Ζ.: Στα μαθήματα για ενήλικες οι συμμετέχοντες έχουν την δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με ένα όνειρό τους που μέχρι τώρα δεν είχαν την ευκαιρία να υλοποιήσουν. Σκοπός είναι να αποκτήσουν μια τεχνική γνώση, αλλά και να βιώσουν την απόλαυση της ενασχόλησης με κάτι που αγαπούν. Τα εργαστήρια αυτά ο συμμετέχοντας γνωρίζει «από μέσα» τον κόσμο του θεάτρου και του σχεδίου μόδας. Η δουλειά που γίνεται σέβεται την επιθυμία του καθενός να εκφραστεί ελεύθερα και να δημιουργήσει.
– Οι έφηβοι είναι μια ηλικιακή ομάδα πολύ ιδιαίτερη. Πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε τμήματα για αυτούς ;
Δ.Β.: Ειδικά για τους εφήβους είχαμε παρατηρήσει ότι υπάρχει έλλειψη χώρων έκφρασης. Οι έφηβοι θέλουν να μας επικοινωνήσουν τον εσωτερικό τους διάλογο κι εμείς τους δίνουμε ελευθερία λόγου και ερεθίσματα. Οι εικαστικές τέχνες ως επανάσταση και το θέατρο να γίνεται η φωνή τους, η τέχνη που θα σώσει τον κόσμο.
