Άρης Δημοκίδης
Είδα τη συνέντευξη του Καπουτζίδη στην τηλεόραση. Τα είπε πολύ ωραία, συγκροτημένα, ψύχραιμα κλπ. Όπως πάντα άλλωστε. Αν δεν έχετε διαβάσει την εξαιρετική πρόσφατη συνέντευξή του στην Χριστίνα Γαλανοπούλου, να η ευκαιρία:
Γιώργος Καπουτζίδης: “Δεν είναι ντροπή να είσαι γκέι. Ντροπή είναι να είσαι κουτσομπόλης και αχαΐρευτος”
Όταν μπήκε στην ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα ο Γιώργος Καπουτζίδης, εισήγαγε όχι μόνο μερικές επιτυχημένες σειρές, αλλά μια νέα τηλεοπτική γλώσσα. Εκεί δεν υπήρχαν βωμολοχίες, άβολα αστεία, ενοχλητικά ή θολά σημεία. Ξαφνιάστηκε ευχάριστα ο τηλεθεατής, κούρνιασε σ’ αυτό το καινούριο, το έξυπνα φιλικό, το ενδιαφέρον που του ανοιγόταν.
Στην τηλεόραση λοιπόν, είπε εκτός των άλλων κάτι που μου έκανε αρχικά μεγάλη εντύπωση:
Όταν το 2009 είδε στο YouTube το βιντεάκι που τον έβριζε ο αθλητικογράφος (;) Γιώργος Γεωργίου, έπαθε μεγάλο σοκ διαβάζοντας τα σχόλια από κάτω. Λέει σήμερα:
«Στο βιντεάκι που με βρίζει ο Γεωργίου και υπάρχει στο Youtube με εκατομμύρια views, έχει γράψει από κάτω ο κόσμος σχόλια, τι να πάθω καρκίνο, τι να με κάψουν στο Σύνταγμα… Έλεγα τι γίνεται ρε παιδιά; Υπάρχει αυτό στην Ελλάδα; Κι όμως υπήρχε αυτό στην Ελλάδα.»
Αφηγείται την αντίδρασή του και πώς πήρε όλο αυτό το μίσος κι έφτιαξε κάτι καλό εδώ
Γιώργος Καπουτζίδης: ” Όταν με έβρισε ο Γεωργίου στην εκπομπή του δεν το πίστευα” | DoT
Subscribe: https://goo.gl/k9WvPc Ο Γιώργος Καπουτζίδης δίνει την πρώτη του απολαυστική συνέντευξη για αυτή τη χρονιά και εξηγεί γιατί έγινε το viral της φετινής σεζόν. Ακόμη, μιλάει για τη σχέση του με τους γονείς του και τη ζωή του εκτός δουλειάς. Facebook: https://goo.gl/nfXrEg Instagram: https://goo.gl/6rM7qh
Δείτε μετά το 8ο λεπτό (αλλά όλη η συνέντευξη αξίζει)
Η έκπληξη της έκπληξης
Μου προκάλεσε έκπληξη η έκπληξή του. Τι πιο λογικό, κάτω από ένα βιντεάκι στο ίντερνετ να σε βρίζουν όλοι οι τραμπούκοι κι οι ομοφοβικοί και οι μισάνθρωποι.
Μετά όμως συνειδητοποίησα πότε ακριβώς έγινε αυτό, και κατάλαβα κάπως την έκπληξή του. Το βιντεάκι είναι του 2006 (ο Καπουτζίδης είχε την ατυχία να πέσει πάνω του το 2009), και τα σχόλια αυτά, ακόμα κι αν δεν ήταν τελείως ασυνήθιστα στο ελληνικό ίντερνετ, δεν εκφράζονταν και τόσο δημόσια στην ελληνική κοινωνία.
Μιλάμε για την περίοδο Καραμανλή, με μια Χρυσή Αυγή στο 0.000001%, με λεφτά που υπήρχαν, με μια επίπλαστη ευτυχία και έναν εύθραυστο (απ’ ό,τι αποδείχτηκε) ανθρωπισμό.
Πριν απ’ τους «ψόφους» και τις κρεμάλες των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, πριν τις επιθέσεις σε πολιτικούς, πριν αποθρασυνθούμε όλοι μας. Τότε που η κρίση δεν είχε έρθει ακόμα για να μας κάνει άγρια θηρία έτοιμα να κατασπαράξουν τον οποίο εχθρό, ήταν, τελικά, λογικό ένας άνθρωπος ευγενής που έκανε παρέα με μη-τραμπούκους να πάθαινε σοκ με το πόσο υπόγειο -μέσω ίντερνετ δηλαδή- μίσος υπήρχε τότε. («Υπάρχει αυτό στην Ελλάδα;» είχε αναρωτηθεί τότε. Ναι υπήρχε, απλώς ήταν κάτω απ’ την επιφάνεια.)
Αυτό που μας κατέστρεψε ήταν πως αυτό το υπόγειο μίσος μετά το ’09 έγινε όχι απλά υπέργειο, αλλά και κυρίαρχο στην κοινωνία. Φταίει η κρίση, τα μνημόνια, ο λαϊκισμός, το μυαλό μας, όλα μαζί; Πάντως απ’ το 2010 η συναισθηματική έκρηξη των Ελλήνων άλλαξε το τοπίο δια παντός.
Πριν 10 χρόνια, σε ποιον θα λέγαμε (και θα το πίστευε!) ότι τα λόγια των ακραίων εκείνων σχολιαστών θα τα έλεγαν στη συνέχεια πολιτικοί ακόμα και μέσα στη Βουλή;! Ότι θα είχαμε βουλευτές της Χρυσής Αυγής – να και κάτι άλλο που δεν θα πιστεύαμε τη δεκαετία του ’00: ανοιχτά νεοναζιστικό κόμμα να παίρνει 500.000 ψήφους!
Ποιος θα περίμενε πως οι νταήδες και τα τρολ που κρύβονταν πίσω απ’ τα πληκτρολόγια το ’06 μετά θα έβγαιναν στο φως και θα χτυπούσαν πολίτες, κι εμείς θα το είχαμε συνηθίσει τόσο που δεν θα γινόταν καν μεγάλη είδηση; Ποιος θα περίμενε εκείνη την εποχή ότι τόσο σύντομα ο ρατσισμός θα αποενοχοποιούνταν τόσο πολύ που θα γινόταν η μέινστριμ τάση της εποχής; Ότι όσοι πίστευαν σε ψεκασμένες συνωμοσίες σύντομα δεν θα ήταν μια μικρή μειοψηφία μερικών χαζών αλλά σχεδόν η πλειοψηφία;
Ότι το μίσος που φώλιαζε μέσα μας και τότε έβγαινε διστακτικά στην επιφάνεια μέσω μόνο ορισμένων ανώνυμων θα αποκτούσε ονοματεπώνυμο, και εκπροσώπους -διαφόρων κομμάτων- στη Βουλή; Ότι η ακροδεξιά του Καμμένου θα γινόταν συγκυβέρνηση (πρώτη φορά αριστερά!) κι ότι οι συνωμοσιολογίες και οι ψεύτικες ειδήσεις θα διαδίδονταν τόσο εύκολα παντού;
Αυτά τα 10 χρόνια που πέρασαν από τότε που ο Καπουτζίδης έπαθε σοκ με τα χυδαία σχόλια, μας άλλαξαν εντελώς. Όχι, δεν ήταν όλα τέλεια τότε, κι εννοείται πως το σημερινό μίσος δεν δημιουργήθηκε απ’ το πουθενά – ήταν εν υπνώσει και κάποτε ξύπνησε απότομα και εκκωφαντικά.
Δέχομαι πως είναι στην ανθρώπινη φύση η τερατώδης συμπεριφορά. Μήπως όμως μπορούμε να την τιθασεύσουμε και πάλι; Μπορούμε να τη μετουσιώσουμε σε κάτι πιο δημιουργικό; Μπορούμε να προσπαθήσουμε αυτό το μίσος να το επενδύσουμε σε κάτι πιο χρήσιμο;
Το ότι υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Καπουτζίδης που μιλάνε έτσι δημόσια μου δίνει την ελπίδα πως μπορούμε.
Αξίζει τον κόπο η προσπάθεια.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
