Μικροπράγματα
Από το Facebook της Alexandra Charitatou
Την πέσανε κάποιοι στον Nick Cave όταν έμαθαν πως θα παραστεί στην τελετή στέψης του Καρόλου.
Αυτή ήταν η απάντησή του μέσω του blog του.
(Η προτελευταία παράγραφος -ως μητέρα εφήβου- μίλησε απευθείας στην καρδιά μου !)
«Αγαπητοί Jon, Adrian, Roger και Matt,
Σας απαντάω στα γρήγορα γιατί πρέπει να σκεφτώ τι θα φορέσω στη στέψη.
Δεν είμαι μοναρχικός, ούτε βασιλικός, ούτε καν ένθερμος ρεπουμπλικανός – αυτό που επίσης δεν είμαι, είναι τόσο θεαματικά αδιάφορος για τον κόσμο και τον τρόπο που λειτουργεί, τόσο ιδεολογικά στενόμυαλος, τόσο μίζερος, ώστε να αρνηθώ μια πρόσκληση σε αυτό που πιθανότατα θα είναι το πιο σημαντικό ιστορικό γεγονός στο Ηνωμένο Βασίλειο της εποχής μας. Όχι απλώς το πιο σημαντικό, αλλά το πιο παράξενο, το πιο περίεργο.
Κάποτε συνάντησα την βασίλισσα σε μια εκδήλωση στο παλάτι του Μπάκιγχαμ για τους “φιλόδοξους Αυστραλούς που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο” (ή κάτι τέτοιο). Ήταν μια κυρίως αμήχανη εκδήλωση, αλλά η ίδια η βασίλισσα, ντυμένη με ένα σομόν twin-set, έμοιαζε σχεδόν εξωγήινη και ήταν η πιο χαρισματική γυναίκα που έχω συναντήσει ποτέ. Ίσως έφταιγε ο φωτισμός, αλλά πραγματικά έλαμπε.
Καθώς τα διηγόμουν στη μητέρα μου -η οποία είχε την ίδια ηλικία με τη βασίλισσα και, όπως και η βασίλισσα, πέθανε στα ενενήντα της-, τα γέρικα μάτια της γέμισαν δάκρυα.
Όταν παρακολούθησα την κηδεία της βασίλισσας στην τηλεόραση πέρυσι, διαπίστωσα, προς μεγάλη μου έκπληξη, ότι έκλαιγα κι εγώ καθώς το φέρετρο απογυμνωνόταν από το στέμμα, τη σφαίρα και το σκήπτρο για να ενταφιαστεί στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Υποθέτω ότι αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι, πέρα από τις ατελείωτες αλλά αναγκαίες συζητήσεις για την κατάργηση της μοναρχίας, διατηρώ μια ανεξήγητη συναισθηματική σύνδεση με τους βασιλείς – την παραδοξότητά τους, τη βαθιά εκκεντρική φύση της όλης υπόθεσης που αντανακλά τόσο τέλεια τη μοναδική παραδοξότητα της ίδιας της Βρετανίας.
Με ελκύουν αυτού του είδους τα πράγματα – το παράξενο, το αλλόκοτο, το εκπληκτικά θεαματικό, το εμπνευσμένο από το δέος.
Και όσον αφορά το τι θα σκεφτόταν ο νεαρός Nick Cave – λοιπόν, ο νεαρός Nick Cave ήταν, με όλο το σεβασμό προς τον νεαρό Nick Cave, νέος και, όπως πολλοί νέοι άνθρωποι, κυρίως παράφρων, οπότε είμαι λίγο προσεκτικός στο να τον χρησιμοποιώ ως μέτρο σύγκρισης για το τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνω.
Ήταν χαριτωμένος όμως, αυτό του το αναγνωρίζω.
Παράφρων, αλλά χαριτωμένος.
Έτσι, με όλα αυτά κατά νου, ανυπομονώ να πάω στη Στέψη.
Νομίζω ότι θα φορέσω κοστούμι.
Με αγάπη,
Nick
