Σταματίνα Σταματάκου
Κάποιοι την γνωρίζετε από τα ομώνυμα κρασιά Τσάνταλη, κάποιοι άλλοι την έχετε γνωρίσει ως μέσα από τα παιδικά της βιβλία και κάποιοι άλλοι -όπως εγώ- την έχετε αγαπήσει μέσα από την φιλοζωική της δράση.
Θα μπορούσε να ανεβάζει στο Instagram αποκλειστικά ηλιοβασιλέματα και φωτογραφίες από κοκτέιλ στα πιο ακριβά νησιά αλλά εκείνη επιλέγει να χρησιμοποιεί τη δημοφιλία της τόσο για να διασώσει ζώα μεμονωμένα αλλά και μαζικά να προωθεί την αγάπη για τα ζώα ως lifestyle, αποδεικνύοντας παράλληλα ότι lifestyle δεν είναι τα κουτσομπολιά.
‘Εχει κάνει δύο εθελοντικά ταξίδια με την Action Aid Hellas για τα παιδιά της Αφρικής κάνοντας τη ζωή τους λίγο καλύτερη στη Ρουάντα και τη Ζιμπάμπουε.
View this post on Instagram
View this post on Instagram
—Ποια είναι η σειρά στη ζωή σου: Κρασί, ζώα, παιδικά βιβλία; Και γιατί;
Όλα είναι κομμάτια της καρδιάς μου. Θα σου πω για το καθένα: Το κρασί είναι… η ρίζα μου, η βάση μου. Γεννήθηκα σε μία οικογένεια απολύτως συνδεδεμένη με το κρασί. Τα παιδικά βιβλία είναι ένα πολύ δικό μου κομμάτι. Η προσωπική μου ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας. Τα ζώα τα αγαπώ και τα θαυμάζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
—Γιατί ξεκίνησες να γράφεις παιδικά βιβλία;
Σε μια βόλτα μου στο κέντρο της Αθήνας ένα 4χρονο αγοράκι κλώτσησε την Μούφα. Θα φύγω από αυτό το σκηνικό όμως και θα σε πάω σε δική μου ανάμνηση, όταν ήμουν στην πρώτη δημοτικού. Άκουσα στο σχολείο το ποίημα του Ιωαννη Πολέμη «Τα ζώα»… Το ξέρεις σίγουρα. «Ποτέ δε θα πειράξω τα ζώα τα καημένα μη τάχα σαν εμένα και εκείνα δε πονούν;..» Θυμάμαι ΑΚΟΜΗ τα συναισθήματα που ένιωσα. Μέχρι σήμερα με συγκινεί αυτό το ποίημα. Και εσύ που με ξέρεις, καταλαβαίνεις ότι είναι ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Κάθε του λέξη. (Σαφώς τεράστιο ρόλο έπαιξαν και οι γονείς μου που επίσης αγαπούν πολύ τα ζώα). Όμως, με αφορμή το ποίημα αυτό αποφάσισα να φτιάξω παιδικά βιβλία με στόχο να δημιουργήσουν όμορφα συναισθήματα σε ένα παιδί και που ξέρεις, ίσως να παίξουν ρόλο στο χτίσιμο της προσωπικότητας του. Ένα λιθαράκι για να γίνουμε ίσως τόσο δα καλύτεροι άνθρωποι.
—Τι μήνυμα περνάει κάθε παιδικό σου βιβλίο;
Το Σοφάκι και ο Ντο (2017) μιλά για την αγάπη ναι την φροντίδα στα ζώα και συγκεκριμένα στα αδέσποτα. Μέσα από τα αδέσποτα τα παιδιά μπορούν να μάθουν σπουδαία πράγματα. Όπως το να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, μαθαίνοντας να βάζουν απλώς νεράκι και φαγάκι στα περαστικά αδέσποτα της γειτονιάς που πιθανότατα να μη χαϊδέψουν ποτέ, κάποια μπορεί να μη τα δουν καν. Το μικρό αγόρι και τα 4 αβγά (2018) είναι μια ταξιδιάρικη περιπέτεια που θέλει να περάσει το μήνυμα πως οι άνθρωποι, όσο και να διαφέρουμε εξωτερικά, μέσα μας, είμαστε το ίδιο.
To Οικογένεια είναι (2020) είναι από τα πιο αγαπημένα μου. Ο στόχος αυτού του βιβλίου είναι ο εξής: ΑΝ τύχει κάποιο παιδί να έχει στην τάξη του, στο σχολείο, ένα άλλο παιδί του οποίου η οικογένεια να μη μοιάζει με των περισσότερων παιδιών να μην απομονώσουν αυτό το παιδάκι. Να πάρει πρόσκληση στα πάρτι. Να πάνε όλα τα παιδάκια στο δικό του πάρτι. Είναι τρομερό που ακόμη και σήμερα οι γονείς ξεχωρίζουν τα παιδιά επειδή «δεν συμφωνούν» με την μορφή μιας οικογένειας. Και δεν μιλάω μόνο για τις ομόφυλες οικογένειες. Αποκλεισμό αντιμετωπίζουν μονογονεϊκές οικογένειες, παιδάκια που η μαμά τους είναι από άλλη χώρα, που οι γονείς τους είναι άλλης θρησκεία κι ένα σωρό άλλα.
Μια θάλασσα Πλαστικά (2020): Η πλαστική ρύπανση είναι από τα πιο σοβαρά θέματα των ημερών μας. Όταν οι επιστήμονες προβλέπουν πως μέχρι το 2050 θα υπάρχουν στις θάλασσες περισσότερα πλαστικά από ψάρια. Και δεν είναι όσο μακριά ακούγεται το 2050. Τα σημερινά 5χρονα θα είναι μόλις 33 ετών. Όταν φέτος πρώτη φορά φάνηκαν ξεκάθαρα μικροπλαστικά στο ανθρώπινο αίμα αντιλαμβανόμαστε πως η πλαστική ρύπανση είναι ένα ζήτημα που δεν πρέπει να αγνοούμε. Για την ακρίβεια δεν μπορούμε.
Ο Ιπποπόκαμπος (2021): Ανήκει στην βρεφική σειρά, είναι από τα βιβλία που εγώ λέω πως είναι από 0-100 ετών. Αυτοπεποίθηση, πίστη και αγάπη στον εαυτό μας. Αν έλεγα το ποιηματάκι του Ιπποπόκαμπου όταν ήμουν μικρή και είχε γράψει στο υποσυνείδητο μου… θα γλίτωνα νομίζω 10 χρόνια ψυχοθεραπείας! Και μη σας μοιάζει ακραίο, δυστυχώς ή ευτυχώς όλα από τόσο νωρίς ξεκινάνε. Καληνύχτα Σ’ αγαπώ (2021): Επίσης από την βρεφική σειρά.. Νανούρισμα που μιλάει για την αγάπη της γιαγιάς… Αφιερωμένο στη δική μου γιαγιά Καίτη. Το μικρό κοτοπουλάκι (2021): Επίσης από την βρεφική σειρά – Για τα πρόωρα μωράκια και την δύναμη των γονιών τους. Το ποσοστό μου από τις πωλήσεις ενισχύει τον σύλλογο Μωρά Θαύματα. Γράμματα στο Έλατο Κρυμμένα (2021): Το Χριστουγεννιάτικο αυτό παραμύθι μιλάει για μια πολύ σημαντική λέξη: Την Ευγνωμοσύνη. Σπουδαίο συναίσθημα και εργαλείο για μια ευτυχισμένη ζωή.
—Αν τα παιδιά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, τα παιδικά βιβλία μπορούν να γίνουν το όπλο για την αλλαγή;
Τα διαβάσματα, τα ακούσματα, τα βιώματα. Αυτά είναι τα όπλα. Άλλωστε είναι γνωστό πως είμαστε ότι ζήσαμε από 0 εώς 7 ετών. Ό,τι κατέγραψε το υποσυνείδητο μας τότε, ορίζει σε μεγάλο βαθμό την ενήλικη ζωή μας.
—Έχετε γίνει αποδέκτης επιθέσεων από γονείς ή και γενικότερα ενήλικες που διαφωνούν με τα μηνύματα που πρεσβεύουν τα βιβλία σας και τι τους απαντάτε;
Για το μόνο βιβλίο που είχα αντιδράσεις και μόνο στην αρχή της κυκλοφορίας του ήταν το «Οικογένεια είναι». Όχι πως δεν το περίμενα. Και φυσικά αφορούσε στο κομμάτι των δυο μπαμπάδων και δυο μαμάδων. Το βιβλίο μου, αρχικά, δεν μιλάει για τίποτα άλλο πέρα από το ότι εν έτη 2022 μπορεί να τύχει να έχει ένα παιδί, ένα συμμαθητάκι με δυο μπαμπάδες ή δυο μαμάδες. Και θα είναι πραγματικά εγκληματικό για το παιδί αυτό να βιώσει αποκλεισμό, εκφοβισμό… Κανένα παιδί δεν πρέπει να περνάει τόσο σκληρά τα παιδικά του χρόνια. Και ναι, ακόμη και σήμερα, υπάρχουν παιδιά που δεν παίρνουν πρόσκληση στα πάρτι. Μόνο αυτά από όλη την τάξη. Ή καλούν όλη την τάξη στο δικό τους πάρτι και εμφανίζονται ένα, άντε δυο παιδάκια. Εκεί στέκομαι και είμαι πολύ περήφανη για αυτό το βιβλίο. Για κάθε ένα αρνητικό σχόλιο που έχω λάβει , έρχονται άλλα 20 θετικά. Πόσο ελπιδοφόρο! Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τι συζητάμε ακόμη στο 2022.
Σε τελική ανάλυση, ποιος νομίζει πως είναι ο καθένας που μπορεί να κρίνει πως επιλέγει ο άλλος άνθρωπος να αγαπήσει και να φτιάξει την οικογένεια του; Οικογένεια είναι Αγάπη και Ασφάλεια. Τελεία. Και αυτό αρκεί για τα παιδιά. Αυτό λέει το βιβλίο μου.
—Έρχονται και άλλα παιδικά βιβλία;
Κλασικά από τις εκδόσεις Διόπτρα, θα κυκλοφορήσει άλλο ένα πριν φύγει το 2022 για το οποίο ανυπομονώ και στην αρχή του 2023 ακόμη ένα για το οποίο ανυπομονώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ! Είναι ήδη στην διαδικασία εικονογράφησης από το αγαπημένο μου υπερταλαντούχο ταίρι, την Little Miss Grumpy, κατά κόσμον Μαρία Παγκάλου. Και εδώ είμαστε… Να είμαστε καλά να φανταζόμαστε, να γεμίζουμε συναισθήματα και όνειρα και να δημιουργούμε.
View this post on Instagram
—Πώς φτάσατε στην ίδρυση του A Little Shelter και ποιοι είστε μπροστά και πίσω από τα φώτα αυτού του μικρού αλλά τόσο γνωστού πια καταφυγίου;
Εσύ και αν ξέρεις καλά πως όταν κάποιος ασχολείται με την φροντίδα των αδέσποτων, είναι σχεδόν από πάντα! Αποφάσισα πως για να έχει μεγαλύτερο νόημα αυτό που κάνω να δημιουργηθεί μια μη κερδοσκοπική εταιρία που να κάνει πραγματικά μεγάλο έργο. Στοχευμένο. Ουσιαστικό. Μαζί με την Τόνια (Σωτηροπούλου) δημιουργήσαμε το A little shelter, που μόνο little δεν είναι πια. Μετράμε μόλις 2 χρόνια λειτουργίας (αρχές Οκτώβρη κλείνουμε τα 2 χρόνια για την ακρίβεια) και ήδη έχουν βρει υπέροχες οικογένειες περισσότερα από 400 γατάκια και σκυλάκια. Έχουν λάβει κτηνιατρική φροντίδα, θεραπείες, χειρουργεία.
Έχουμε κάνει μηνύσεις για κακοποιήσεις (όχι μόνο για γάτες και σκύλους). Αυτή τη στιγμή η ομάδα μας είναι 2 βασικοί κτηνίατροι, ο Παναγιώτης και η Μαρία, ένας σημαντικός συνεργάτης κτηνίατρος ο Αλέξανδρος, η Ελισάβετ που είναι στα social media και υπεύθυνη υιοθεσιών (συνεντεύξεις κλπ) , η Γιώτα που είναι στο λειτουργικό κομμάτι και στο eshop μας, ο Sueb που φροντίζει για τα ζώα μας στο καταφύγιο, ο Σπύρος ο λογιστής μας και ο Αλέξανδρος ο δικηγόρος μας που τον τρέχω από άκρη σ´ άκρη της Ελλάδας για περιστατικά κακοποίησης. Επειδή πιστεύω πολύ πως στο «ισχύς εν τη ενώσει» , έχουμε εξαιρετική συνεργασία με την Έλενα Δέδε και το καταπληκτικό Dogsvoice (ειδικά στη διαχείριση κρίσεων δεν υπάρχει κάτι άλλο στην Ελλάδα).
Επίσης συνεργαζόμαστε με άλλες φιλοζωικές όπως την Zem Rescues στα Μέγαρα και την φιλοζωική στα Τρίκαλα με τον Νίκο Μερίτση. Μεγάλη βοήθεια λαμβάνω από τον Νεκτάριο στο Athens Happy House, ο οποίος φιλοξένησε ΟΛΑ μου τα ζώα όταν εκκενώσαμε το καταφύγιο πέρυσι τον Αύγουστο με την φωτιά της Βαρυμπόμπης (κάηκε σχεδόν εξολοκλήρου). Πέρα από αυτό, κρατάει τα πολύ γερασμένα με ανάγκη μεγάλης θεραπείας ζώα στον χώρο του.
—Γνωρίζω πως από την διατροφή σου έχεις βγάλει το κρέας εδώ και πολλά χρόνια. Σωστά; Θέλεις να μου μιλήσεις αυτό;
Ολόσωστα. Θα προσπαθήσω να στα πω μαζεμένα αλλά δεν γλιτώνεις την… έκθεση! Μεγάλωσα όπως ο περισσότερος κόσμος. Δεν έκανα την σύνδεση του ζώου με το φαγητό στο πιάτο μου. Έλεγα πως αγαπούσα όλα τα ζώα, μαχόμουν για αυτά αλλά βίωνα το παράλογο να συμβάλω στην θανάτωση τους ή και στην κακοποίησή τους.
Στην Κίνα τρώνε σκύλους… Και ναι, δεν έχει διαφορά ο σκύλος από ένα γουρούνι ή μια κατσίκα. Βιώνουν αγάπη, χαρά, πόνο, φόβο, τρόμο, πανικό με τον ίδιο τρόπο. Φροντίζουν τα μικρά τους και τα ψάχνουν ανήσυχε όταν τα χάσουν με τον ίδιο τρόπο. Και μάλιστα έχει αποδειχθεί επιστημονικά πως οι αγελάδες είναι ίσης νοημοσύνης με τα σκυλιά και τα γουρούνια είναι εξυπνότερα. Προφανώς, η ευφυία δεν είναι αξιακό κριτήριο…
Είδα μετά και ντοκιμαντέρ, διάβασα και βιβλία (συστήνω πάντα το Τρώγοντας Ζώα του Φοερ), μελέτησα πολλά είδη ζώων από δική μου αγάπη και ενδιαφέρον. Ε δεν θέλει κάτι άλλο… Δες στο Netflix το πιο ήπιο… ο Δάσκαλος μου το Χταπόδι. Και άντε να ξαναφάς μόλις μάθεις τι πολύπλοκα, τι έξυπνα και σπάνια πλάσματα είναι τα χταπόδια. Και στις μέρες μας έχουμε τόσες μα τόσες επιλογές διατροφής. Άλλωστε η συνιστώμενη μηνιαία ποσότητα κόκκινου κρέατος από τον ΠΟΥ είναι τα 500γ. Για την υγεία. Αν δεν θες να το κόψεις, κάνε έστω αυτό. Μπορώ να μιλάω ώρες αν θέλεις για τις ορμόνες, τα αντιβιοτικά, τα μικροπλαστικά που λαμβάνει ο ανθρώπινος οργανισμός τρώγοντας ζώα. Για την κακοποίηση στην βιομηχανία αυτή. Για την αδιανόητη περιβαλλοντολογική ρύπανση. Και για τα παράγωγα. Ειδικά από τότε που έκοψα τα γαλακτοκομικά, άλλαξε η υγεία μου. Το δέρμα μου. Πόσες έρευνες πρέπει να διαβάσουμε πια για το ότι το αγελαδινό γάλα συνδέεται με καρκίνο του μαστού και του προστάτη; Αλλά βλέπεις… Money makes the world go round!
Ποια υγεία… Και δεν θα ανοίξω ούτε εδώ την συζήτηση για την βαρβαρότητα της βιομηχανίας των γαλακτοκομικών. Είναι όλη η πληροφορία στο internet για όποιον θέλει να γνωρίζει την αλήθεια. Φυσικά εδώ και χρόνια δεν ψωνίζω τίποτα δερμάτινο. Άλλωστε βγαίνουν συνέχεια νέες τεχνολογίες. Δέρμα από κάκτο, μήλο, σταφύλι. Και θα δεις σε λίγα χρόνια έτσι θα είναι όλα. Δες ντοκιμαντέρ ή βιντεάκια της peta στο youtube για τα δερμάτινα. Τα περισσότερα έρχονται από Κίνα και δεν ξέρεις τι ζώο έχει μέσα σε αυτό το… μείγμα. Άλλο τι γράφει η ετικέτα. Και αν δεν σε νοιάζει το μοσχαράκι και το αρνάκι… έχει μέσα και σκυλάκι και γατούλα και ότι μπορείς να φανταστείς. Οτιδήποτε για να είναι η τιμή εκεί που πρέπει.
Γούνα δεν φόραγα ποτέ μου. Μία έχω στην ντουλάπα μου σαν ενθύμιο της γιαγιάς μου που αγόρασε το 1980! 17 ευρωπαϊκές χώρες έχουν σταματήσει την αδιανόητα βάρβαρη παραγωγή γούνας. Οι μεγαλύτεροι οίκοι μόδας την έχουν αποκλείσει. Παγκόσμια περιοδικά μόδας έχουν ασκήσει βέτο και δεν παίζει πουθενά γούνα στις σελίδες τους (βλέπε Elle). Και από καλλυντικά, μόνο cruelty free & vegan. Αλλάζει η εποχή, αλλάζει ο κόσμος. Οφείλουμε να αλλάξουμε.. Και μόνο όταν ο άνθρωπος καταλάβει πως δεν είναι αυτός που κάνει κουμάντο στη φύση και τα ζώα, γιατί τα έχουμε κάνει μαντάρα.. Μόλις καταλάβουμε πως είμαστε μέρος και όχι πάνω από το οικοσύστημα.. τότε μόνο -ίσως- υπάρξει σωτηρία για τον πλανήτη μας και για εμάς τους ίδιους.
Photo Credis: Nectario & Nikos Zikos
