Ευθύμης Κάλφας
Διευκρινίσεις για το σχέδιο νόμου αναφορικά με τη διαδικασία της αναδοχής και της υιοθεσίας έδωσε η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώ Φωτίου, τονίζοντας πως στόχος είναι τα παιδιά να μην παραμένουν στα ιδρύματα. Μιλώντας στην ΕΡΤ, διαβεβαίωσε ότι προωθούνται επιστημονικές διαδικασίες αξιολόγησης των υποψήφιων γονιών, θετών ή αναδόχων.
Τι είναι όμως η αναδοχή και πόσο διαφέρει από τη διαδικασία της υιοθεσίας; Ποιοι μπορούν να υιοθετήσουν, σύμφωνα με το νόμο που βρίσκεται τώρα σε ισχύ και ποια παιδιά τοποθετούνται σε ανάδοχες οικογένειες; Ας τα εξετάσουμε όλα με τη σειρά.
Αναδοχή
Η αναδοχή είναι μια μορφή παιδικής προστασίας αναγνωρισμένη από το Ελληνικό κράτος με τον Νόμο 2082/1992. Με τον όρο «αναδοχή» δεν εννοείται υιοθεσία. Το παιδί δηλαδή δεν ανήκει νομικά στους ανάδοχους γονείς, χωρίς όμως να αποκλείεται η υιοθεσία του από αυτούς ως εξέλιξη της σχέσης τους ή η μετέπειτα ανάληψη της επιμέλειας του παιδιού από αυτούς. Στην αναδοχή, μια οικογένεια αναλαμβάνει υπό την προστασία της τη φροντίδα και ανατροφή ενός παιδιού που οι γονείς του δεν μπορούν να το φροντίσουν. Το παιδί μένει στη νέα του οικογένεια χωρίς όμως να διακόπτεται η επαφή με τους φυσικούς του γονείς. Η αναδοχή μπορεί να είναι είτε προσωρινή είτε μόνιμη. Ένα παιδί δηλαδή μπορεί να μείνει στην ανάδοχη οικογένεια από λίγα χρόνια έως πολλά ενώ τα περισσότερα παιδιά παραμένουν στις ανάδοχες οικογένειες και μετά την ενηλικίωση τους.
Η ηλικία των παιδιών που τοποθετούνται σε διαδικασία αναδοχής ποικίλει από τη νηπιακή ηλικία μέχρι την πρώτη παιδική ηλικία. Συνήθως τοποθετούνται σε ανάδοχες οικογένειες παιδιά που οι γονείς τους προσωρινά αδυνατούν να τα φροντίσουν, παιδιά που για σοβαρούς λόγους δεν μπορούν να μείνουν κοντά στους φυσικούς γονείς τους αλλά προγραμματίζουν να τα ξαναπάρουν κοντά τους.
Υιοθεσία
Όσον αφορά την υιοθεσία, τόσο η διαδικασία αυτής όσο και η ολοκλήρωση της, έχουν διαφορετική δυναμική. Η μεγαλύτερη διαφορά της αναδοχής με της υιοθεσίας, είναι ότι η υιοθεσία ολοκληρώνεται με μία τελεσίδικη νομική πράξη, την οποία καθορίζει ο Αστικός Κώδικας. Το παιδί δηλαδή, αποκόπτεται από τους φυσικούς γονείς και, συγχρόνως, ο θετός γονιός έχει πλήρη δικαιώματα στο παιδί, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να διατηρεί σχέσεις με τους φυσικούς γονείς του παιδιού.
Στην Ελλάδα τρεις τρόποι υιοθεσίας θεωρούνται νόμιμοι, η κρατική υιοθεσία, η διακρατική και η ιδιωτική ενώ με βάση τον ισχύοντα νόμο τα ιδρύματα στα οποία μπορεί να απευθυνθεί κάποιος για υιοθεσία είναι μόνο τα κρατικά και ανήκουν στα Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας ή και σε κάποιο Δήμο.
Διαβάστε ακόμα
Ποια είναι η διαδικασία για να υιοθετήσει κανείς παιδί σήμερα στην Ελλάδα;
Τι αλλάζει με το νέο νομοσχέδιο;
Με τις ρυθμίσεις του ν/σ του υπουργείου επιταχύνονται οι διαδικασίες για την αναδοχή και την υιοθεσία. Με το νέο νόμο, η διαδικασία είτε πρόκειται για αναδοχή είτε για υιοθεσία θα διαρκεί από 8 έως 12 μήνες. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, η αναδοχή θα έχει ολοκληρωθεί, ενώ στην υιοθεσία θα εκκρεμεί η δικάσιμος. Πλέον προωθούνται επιστημονικές και σαφείς διαδικασίες αξιολόγησης των υποψήφιων γονιών, θετών ή αναδόχων ενώ τίθενται και αυστηρές ημερομηνίες. Μάλιστα και για πρώτη φορά, η πολιτεία θα γνωρίζει, με προστασία των προσωπικών δεδομένων, πόσα παιδιά βρίσκονται στα Ιδρύματα. Θα υπάρχει ηλεκτρονικός φάκελος, καθώς όλη η διαδικασία ψηφιοποιείται. Δηλαδή, η πολιτεία θα γνωρίζει, ανά πάσα στιγμή, πόσα παιδιά υπάρχουν στα Ιδρύματα, αλλά και πόσα δίδονται απευθείας από τις οικογένειες. Σήμερα, είναι υποχρεωμένη μία οικογένεια που θα δώσει το παιδί της, χωρίς να περάσει το παιδί από το Ίδρυμα, να έχει δημιουργήσει, μέσα από κάποια κοινωνική υπηρεσία, τον ηλεκτρονικό φάκελο ανηλίκου. Με αυτήν τη διαδικασία, τελειώνουν οι τραγωδίες. Το παιδί δεν θα μπορεί να δοθεί για υιοθεσία ή αναδοχή, χωρίς να έχει τον ηλεκτρονικό φάκελό του στα εθνικά μητρώα. Κανένα παιδί στο μέλλον δεν θα αναζητά επί ματαίω τις ρίζες του.
Δείτε επίσης:
«O κίνδυνος για τα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών είστε εσείς που τάχα ανησυχείτε, κι όχι οι γονείς τους»
