Πίστη χωρίς ευθύνη δεν είναι πίστη

Η Κερκόπορτα που έψαχνε ο Κορονοϊός δυστυχώς βρέθηκε μέσα από όσους διαστρέβλωσαν τις επιταγές της ίδιας μας της Εκκλησίας

Θα ξεκινήσω με ένα δεδομένο και κάποιες μικρές ιστορίες.

Καταρχήν το ένα πτυχίο μου και άρα η μία ιδιότητα μου είναι αυτή του Θεολόγου.

Πράγμα το οποίο σημαίνει, ότι αφενός διάκειμαι θετικά σε αυτό που ονομάζεται παγκοσμίως “Πίστη στον Θεό”, όποια μορφή και αν του δώσανε οι διάφοροι πολιτισμοί και αφετέρου θέλω να πιστεύω, ότι οι επόμενες γραμμές δεν γράφονται αποκλειστικά από το στομάχι μου.

Έχω ένα πολύ καλό φίλο Θεολόγο και πιστό, που κάποια στιγμή είχε πει χαριτολογώντας, όταν τον ρώτησαν αν πιστεύει σε κάτι αρκετά τραβηγμένο, από τα πολλά τραβηγμένα που υπάρχουν στην πίστη μας, ότι άλλο να πιστεύεις στον Θεό και άλλο να συμπεριφέρεσαι σαν τις γριές στις Εκκλησίας.

Έχω και το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου, που όταν σε ένα από τα ταξίδια του είχε επισκεφτεί την πόλη της Θεσσαλονίκης και τους είπε, ότι η Βασιλεία του Θεού είναι κοντά, αυτοί το πήραν τις μετρητοίς και απείχαν από τις δουλειές τους και υποχρεώσεις τους, υποχρεώνοντας τον να διευκρινίσει, ότι άλλο πράγμα η πνευματική προετοιμασία και άλλο η κοινωνική παραίτηση.

Κλείνω επίσης με τον αγαπημένο προσωπικά, π.Γεώργιο Μεταλληνό, που είχε αναλύσει σε ένα από τα βιβλία του την μάστιγα -κατά την γνώμη μου- της ιδιωτικής Θεολογίας, της προσαρμογής δηλαδή των βασικών αρχών της πίστεως μας, στα προσωπικά πιστεύω που κάθε άνθρωπος κουβαλάει κατά τη διάρκεια της ζωής του και που δεν πρέπει αυτά να γίνονται ξαφνικά από το πουθενά επίσημη θέση της Εκκλησίας.

Η Θεία Κοινωνία είναι ένα μυστήριο Μέγα για την Εκκλησία μας σίγουρα. Η επίσκεψη στην γενέτειρα του Ιησού Χριστού, επίσης ένας προορισμός ζωής για πολύ κόσμο.

Όλα αυτά όμως πολύ λίγη σχέση έχουν με τις οδηγίες που έδωσε ένας ολόκληρος πλανήτης, βασισμένες στην επιστημονική κοινότητα, ως προς το τι πρέπει να κάνει ο μέσος άνθρωπος για να προστατευτεί από τον Κορονοϊό.

Ξαφνικά λες και μια μερίδα κόσμου και κλήρου, ψάχνει ευκαιρία αντιπαράθεσης με τη λογική και σε μια τόσο απλή και προσωρινή προτροπή και θέτει διλήμματα που πολύ λίγη σχέση έχουν με την πίστη που πρεσβεύουν.  Ποιος ο λόγος αμφισβήτησης και ποιος ο λόγος της πολεμικής απέναντι στο ότι η επιστήμη είπε το πιο απλό πράγμα του κόσμου. Ότι προφανώς και μπορεί να μεταδοθεί μεταξύ πάρα πολλών τρόπων και με τον συγκεκριμένο ο συγκεκριμένος ιός.

Θέλω να πω σε όλους αυτούς, ότι δεν γίνεται κάποιος λιγότερο πιστός με το να μην δημιουργεί διλήμματα εκεί που δεν χρειάζεται να υπάρχουν διλήμματα. Ούτε η Εκκλησία έχει ανάγκη από δοκιμές της αγιότητας αυτής και των μελών της. Και σίγουρα δεν χρειάζεται να αποτραβιέται και να τραβάει τον δικό της δρόμο εκεί που δεν χρειάζεται να το κάνει.

Η γνώμη μου είναι, ότι η επιμέρους διαφοροποίηση μέρους του κλήρου και των απλών πιστών από κάτι απλό που πρέπει να κάνουν σε μια τέτοια περίοδο, δείχνει ανευθυνότητα, επικίνδυνη εσωστρέφεια και σίγουρα ανασφάλεια ως προς το ίδιο τους το δόγμα.

Θα κλέψω τον τίτλο από ένα βιβλίο που γράφτηκε από την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και λέγεται “O Θεός δεν έχει ανάγκη εισαγγελέα”. Αντίστοιχα δεν έχει ανάγκη ούτε από συνήγορο, ούτε φυσικά από κατήγορο και σίγουρα όχι από δοκιμές που μόνο  το μόνο που θα καταφέρουν είναι, να τραυματίσουν για άλλη μία φορά την σχέση του με τους ανθρώπους.