Άρης Δημοκίδης
Καλή ακρόαση
***
Υπάρχει και στα Apple Podcast εδώ, και στα Google Podcasts εδώ
***
**Ακολουθήστε τα podcast μου «Μικροπράγματα» στην Αpple, το Spotify ή τη Google, πατώντας τα παρακάτω εικονίδια. Εκεί μπορείτε ακόμη να τα κατεβάζετε δωρεάν και να τα ακούτε όποτε θέλετε, ακόμη και εκτός δικτύου. >>
Ακολουθήστε τα Μικροπράγματα στο Google News, για άρθρα και κουίζ που θα σας φτιάχνουν τη μερα.
Προσωπικά μιλώντας θα ήταν ένας από τους ανθρώπους που με χαρά και θαυμασμό θα έκανα παρέα ή απλά θα άκουγα. Δεν βρίσκω κανένα μειονέκτημα στο ότι ήτανε πομπώδης ή ότι είπε “εμείς είμαστε το φως”. Δεν άκουσα συνάδελφό του να του κάνει κριτική σε ακαδημαϊκό επίπεδο, οπότε τα μειονεκτήματά του ήταν θέμα γούστου. Ο έρωτάς του με τον θάνατο δεν έχει καμία σχέση με την “κατανόηση” της πράξης του στις μέρες μας σε σχέση με πριν από 25 χρόνια. Σήμερα υπάρχει άκριτη αποδοχή οιασδήποτε “διαφορετικότητας”. Κανείς δεν συμμερίζεται, επί της ουσίας, την βαθιά λακωνική θεώρηση του Λιαντίνη, ο οποίος έκανε… Διαβάστε περισσότερα »
Ευχαριστούμε. Παραμένει για εμένα γοητευτικός, τουλάχιστον γοητευτικότερος από κάποιους «ακαδημαϊκούς» που σε κάνουν να νυστάζεις μόλις ανοίγουν το στόμα τους…. Δεν τον έχω διαβάσει, έχω ακούσει τα πάντα από τις σωζόμενες ομιλίες & διαλέξεις του. Ο Λιαντίνης είναι ένα μυστήριο με αρκετές αντιθέσεις. π.χ. Απέναντι στον Χριστιανισμό έχει την πάγια αντίληψη κάποιων εραστών του αρχαιοελληνικού πνεύματος πως κατέστρεψε την αληθινή Ελλάδα κλπκλπ. αλλά από την άλλη σε αρκετές αποστροφές του λόγου του δηλώνει γοητευμένος από το Ευαγγέλιο. κ.α. Το ηχητικό μου έμαθε πράγματα που δεν ήξερα (όπως την διφορούμενη στάση της γυναίκας του), άκουσα πράγματα που ήδη είχα δει στο… Διαβάστε περισσότερα »
Ευχαριστω! Η νεκροψία δεν έριξε φως στο θάνατό του. Βρήκε απλώς ότι δεν είχε πάρει κάποιο δηλητήριο. Στη σπηλιά βρέθηκαν πολλά και στο βιβλίο του Αλικάκου (δυστυχώς δεν το έχω μαζί μου τώρα) έχει την πλήρη λίστα. Απ’ όσο ξέρω ηχογράφησε μόνο αυτό που ακούσαμε.
Αν όντως αφέθηκε παθητικά να πεθάνει στα στοιχεία της φύσης και στην ασιτία , έχοντας σώας τας φρένας και όντας απόλυτα υγιής με πλήρη επίγνωση των πράξεων του χωρίς παράλληλα να διεκδικεί τίποτε, νομίζω (νομίζω ξαναλέω), πως αποτελεί μία μοναδική περίπτωση στην παγκόσμια ιστορία.
Ανεξάρτητα από το πώς την κρίνει ο καθένας.
Η Αρβελέρ δίνει μια απάντηση για τον Λιαντίνη μιλώντας για τον Καστοριάδη. Με ευκρίνεια λέει ότι η παρερμηνεία του Βυζαντίου και του κλίματος που έχει φτάσει σε εμάς για αυτό είναι προϊόν (δυτικών) ιστοριογράφων και όχι των πηγών αυτών καθεαυτών. Η ίδια λέει σε συνέντευξή της ότι προέτρεπε τον Καστοριάδη να διαβάσει για το Βυζάντιο από τις πηγές του και όχι από τον Runciman. Εξάλλου καλό είναι να έχουμε εμπιστοσύνη και στους δικούς μας ιστορικούς έστω και σαν εναλλακτικές πηγές αναφοράς: Ζαμπέλιος, Παπαρρηγόπουλος, Σάθας. Ο Μιχαήλ Μάρουλος Ταρχανειώτης, από αυτό που σήμερα είναι Κάτω Αχαγιά (Δύμη), έγραψε στα λατινικά ύμνους… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν είχα φυλλομετρήσει την Γκέμμα, είχα δεί όντως τα γνωστά περί της “δυτικής υπεροχής έναντι των ανατολικο/βαλκάνιων εβραιοοπάπαδων”, αλλά, ταυτόχρονα και μία ρομαντική ανάγνωση του Ευαγγελίου το οποίο οι Χριστιανοί έχουν ξεχάσει κλπκλπ. Ίσως, όντως είναι η ενσάρκωση μίας αντίφασης ο Λιαντίνης.. Στην ομιλία του στην επίδαυρο (αν θυμάμαι;) με τίτλο “ο Θεός πέθανε”, ο Λιαντίνης μου απέδειξε πως ένας άνθρωπος μπορεί να είναι εξαιρετικά ικανός και ταυτόχρονα προκατειλημμένος. Αφού απαγγέλλει κομμάτια από τον Πλούταρχο, τον Ηρόδοτο και άλλα από στήθους, στα καπάκια, ουσιαστικά, ισχυρίζεται πως η ανθρώπινη σκέψη (!), πεθαίνει το 33 μ.Χ. και την ξαναβρίσκουμε το 13 αι.… Διαβάστε περισσότερα »
Και πάλι προσωπικά μιλώντας, η προσωπική φαντασίωση έχει Λιαντίνη, Καστοριάδη, Αρβελέρ. Σπάρτη, Αθήνα, Κωνσταντινούπολη. Εις έκαστος εξ αυτών να επιχειρηματολογεί για αυτό που θεωρεί ο ίδιος πληρέστερο ή επαρκέστερο. Τις τρεις πόλεις που έδωσαν το στίγμα του ελληνισμού μέχρι σήμερα. Ο Γιανναράς μου αρέσει αλλά οι θρησκευτικές μου αναζητήσεις είναι παρεπόμενες. Ο ελληνισμός είναι η πρώτη μου έγνοια. Και η θρησκεία είναι ένα γνώρισμα του ελληνισμού. Κοίτα εδώ να τρελαθείς πώς εναλλάσσονται οι έννοιες χωρίς αιδώ: https://www.lifo.gr/longstories/poios-tha-se-thapsei-stin-athina-eisai-allothriskos-i-aporos Στην αρχή λέει ο άτυχος θανών Πακιστανός ήταν εδώ χωρίς άδεια παραμονής και με ληγμένο διαβατήριο και το άρθρο συνεχίζει “είμαστε Έλληνες πολίτες,… Διαβάστε περισσότερα »
Και χωρίς να ψέγω κανέναν. Οι δεκαετίες 60-70 ήταν αυτές που έντονα αμφισβήτησαν όλες τις αξίες που οδήγησαν την Ευρώπη στον όλεθρο των δύο παγκοσμίων πολέμων. Ο Λιαντίνης ανδρώθηκε πνευματικά και βιολογικά μέσα σε αυτό το κλίμα. Σήμερα, ζούμε το τέλος εκείνης της εποχής. Μια διορθωτική κίνηση. Γιατί πήγαμε στο άλλο άκρο. Και έρχονται όσοι θέλουν το πλήρες ξεχαρβάλωμα και βαφτίζουν τα πάντα “εθνικισμό” και “ακροδεξιά”, που προφανώς υπάρχουν και τα δύο στις μέρες μας αλλά είναι εκ του πονηρού αυτό το άπλωμα των όρων. Αλλά το πρόβλημα σήμερα δεν είναι ο εθνικισμός αλλά η ταχύτητα της παγκοσμιοποίησης που ισοπεδώνει… Διαβάστε περισσότερα »
Εξαιρετικό podcast. Τελικά μάθαμε τι έκανε ο Λιαντίνης τις Πέμπτες;