«Για ποιο από όλα αυτά τα βραβεία είσαι περισσότερο περήφανος;» τον είχε ρωτήσει η Άλκηστη Γεωργίου όταν του πήρε συνέντευξη για το LIFO.gr. Αυτός απάντησε:
«Δεν είναι ένα, είναι αρκετά.
Αλλά το μεγαλύτερο “βραβείο” που πήρα ποτέ είναι άλλο:
Έφτιαχνα την προσωπογραφία ενός παλικαριού που είχε πεθάνει, στον αδερφό του. Κάποια στιγμή μπαίνει μέσα η μάνα του, μαυροφορεμένη -δεν υπάρχει μεγαλύτερος κριτής- το κοιτάει, δακρύζει, μου λέει μπράβο παιδί μου, και φεύγει. Έλα στην θέση μου. Μου κόπηκαν τα γόνατα, έκανα να ξαναπιάσω το μοτεράκι δυο ώρες!»
Δεν μου αρεσε κανενα.