Η γενιά των ravers των ’90s το ζει ακόμα

Δεν είμαι καθόλου γνώστης της 90s uplifting trance κουλτούρας, εκείνη την εποχή ήμουν το απέναντι μουσικό άκρο, αυτό της Metal μουσικής. Τότε που τα μακριά μαλλιά έρχονταν αντιμέτωπα με μαλλιά “τασάκι” των ravers, οι μπότες τύπου γκέτα με το μέταλλο μπροστά με τα πολύχρωμα αθλητικά παπούτσια με αερόσολες και εξτρά πάτους και τα μαύρα τι-σερτ με στάμπες συγκροτημάτων με τις FRONT πολύχρωμες μπλούζες των οπαδών της σκληρής ηλεκτρονικής μουσικής. Ουκ ολίγον φορές, αυτές οι μουσικές και οι αισθητικές διαφορές, οδηγούσαν και σε “αγνό, παρθένο”, βρομόξυλο πέριξ της Αθήνας. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τον μύθο (που μπορεί και να μην ήταν μύθος απλά κανείς δεν είναι σίγουρος) για τους μεταλλάδες που πέταγαν πέτρες στους ravers που είχαν πάει στη συναυλία των Prodigy το 1995 στο Θέατρο Βράχων.

Προσωπικά, δεν είχα καμία αντιπάθεια για τους πολύχρωμους ravers και τη μουσική τους και μάλλον αυτό με οδήγησε στα 40+ να προσπαθώ να κάνω ένα retrospective- catchup με τη μουσική αυτή αλλά και την κουλτούρα της με την οποία είχα επιδερμική σχέση στα 90s για να καταλήξω, 25 χρόνια μετά, αν είχε τελικά κάποια πολιτιστική αξία.

Το αγαπημένο style trance από ό,τι ξέρω στη χώρα μας ήταν το λεγόμενο Uplifting trance ή κατά τους ειδικότερους από μένα σε uplifting-psytrance. Ένα είδος της trance με ευκολόπεπτες κολλητικές μελωδίες με πολλές φορές, έντονους ανατολικους ρυθμούς. Ένας είδος που αγαπήθηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα και το Ισραήλ. Μάλιστα η χώρα μας έβγαλε τους δικούς της καλλιτέχνες που διακρίθηκαν σε αυτή τη σκηνή, όπως ήταν οι Cherouvim, οι Star Children και οι Space Oddysey. Θρυλικές ήταν και οι συλλογές Transistance που περιείχαν μουσική από Έλληνες δημιουργούς. Η ουσία όμως όλης αυτής της underground μουσικής σκηνής, που στα 90s κυνηγήθηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ της εποχής, ήταν τα πάρτι.

Πάρτι σε ανοιχτούς χώρους, συνήθως με μεγάλη κατανάλωση “μπίου” εκ του κουμπιού, δηλαδή των χαπιών ecstasy που ήταν τότε της μοδός. Αυτά τα πάρτι, τις περισσότερες φορές, όταν δεν τους έκανε ντου η αστυνομία, κρατούσαν μέχρι το μεσημέρι και φυσικά πάρτι αλλά και σαββατιάτικα ξεφαντώματα σε ιστορικά μαγαζιά, όπως το Battery και το Umatic. Για να μη σας κουράζω, ας προσπαθήσουμε να εισχωρήσουμε σε αυτή την εποχή και την κουλτούρα, μέσα από τα youtube comments αυτών που την έζησαν.

“Flyers και διαφημίσεις από τον κορυφαίο σταθμό τον life fm να μας θυμίζει για άλλη μια φορά πόσο όμορφα περάσαμε εκείνα τα χρόνια….” 

“Θέλω να μου πει κάποιος γι’ αυτή τη φάση ρε φίλε λίγα πράγματα. Ήμουν παιδάκι το ’90 αρχές και μέσα που είχε ανθίσει αυτή η κουλτούρα στην Αθήνα και γενικά με τα χρόνια τη γούσταρα γιατί ήταν αλητεία φουλ. Είχα γνωστούς που έχωναν psychedelic & trance φάση αλλά οι περισσότεροι δεν είχαν καλή κατάληξη δυστυχώς, άλλοι πήγαν από ζαπρέ, άλλοι παλεύουν για τη ζωή τους ακόμα σε κέντρα αποτοξίνωσης. Θέλω να μάθω περισσότερα πράγματα για τη φάση γιατί ήταν η αλητεία του ’90. Αν μπορεί να πει κανείς κάτι”

“ΦΙΛΕ ΜΠΕΣ ΣΤΗΝ ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ Κ ΓΥΡΝΑ ΣΤΟ 1990 ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΦΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΖΗΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΑΣΕΣ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΑ!!! ΥΓ. ΠΑΡΕ ΜΕ Κ ΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ RAVE KINHMA ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!”

“Όντος με στέλνουν χρόνια πίσω… Αλλά είναι ωραία… Άλλη φάση τότε άλλη ζωή αλλά μυαλά… Εκείνη την εποχή ζούσαμε όλοι στους κόφτες… Εγώ είμαι το 84, Μαζευόμασταν Από το Αιγάλεω Σάββατο βράδυ και πηγαίναμε στο soda. Δεν ξέρω γιατί αλλά ρίζωσε αυτή η αποχή μέσα μου και όταν ακούω τέτοια κομμάτια άμεσος μου έρχονται όλα στο μυαλό… Χαιρετώ όλους όσους ζήσαμε εκείνη την εποχή με αυτή τη μουσική”

“etsi re! epikes epoxes! autosxedia party se amfitheatra, theika party sto Alsos, akoma pio theika party se spitia!kai pantou uplifting!!! osoi ta ezisan katalavainoun!”

“”Παρεξηγημένο” κομάτι όπως και γενικότερα το είδος της μουσικής….. Την “ταμπελώσαν” άγρια την uplifting….. Την άκουγα από μικρό παιδάκι, Ροδίτης…. βγαίναμε απ τα 13-14 μας στα λεγόμενα “Junior party” (Γινόντουσαν στα δημοφιλέστερα κλαμπς του νησιού) όπου μετά τις 11μιση-12 έπρεπε να φύγουμε οι κάτω των 18 για να βγουν οι ενήλικες, στο ίδιο μαγαζί.Και ναι, εκτός από φρουιτ μπανς έπαιρνες και αλκοόλ βότκα πορτοκάλι-λεμόνι έκανε θραύση…. Σίγουρα ναρκωτικά διαφόρων ειδών έπαιρνε πολύς κόσμος που την άκουγε, εγώ προσωπικά ΠΟΤΕ κ χτυπιόμουν σαν τον τρελό. Αργότερα μέχρι τα 20-22 μου που κράτησε αυτό το είδος και έπαιζε σε λίγα μέρη πήγαινα φυσικά, ήταν “χορευτική” μουσική και μου αρέσει να χορεύω.. Κρίμα, αν θες να ΧΟΡΕΨΕΙς και να βγάλεις το γούστο σου μη λέμε μλκίες, ήταν μια χαρά μουσικούλα.

“Αυτο, το weaver. το last universe ο κοκκινος κυκλος και καποια ακομα και να μην ακους αυτη τη μουσικη αποκλειετε να μην σου αρεσουν.Ωραιες εποχες πιτσιρικαδες παρτυ στην Παρο στο umatic και αλλα ωραια.”

“Όσα χρόνια και αν περάσουν όταν το ακούω με πιάνει η ανατριχίλα η ίδια όπως το είχα πρώτοακουσει στο πάρτυ την ώρα που μου τα σκαγανε όλα μαζί….Όλα ευθειααα μάγκες !!!!!!”

“20χρόνια πίσω…Λύκειο…3μερες…πάρτυ σε σπίτια…αγόρια&κορίτσια όλοι χορεύαμε…’πίνοντας’ την μουσική!Psychedelic-uplifting-trance… αξέχαστα χρόνια..που φτιάχναμε μελωδίες με τα 3310 κλπ..κ να που είμαι ακόμα εδώ..κ τα ακούω..μαζί με την κόρη μου..μήπως κ όταν μεγαλώσει..καταλάβει έστω λίγο..πόσο όμορφα νιώθαμε με το να ακούμε&να χορεύουμε σε αυτές τις μελωδίες!”

“Το “TRANSISTANCE 3” ήταν το πρώτο UPLIFTING CD που είχα αγοράσει από το “STUDIO 2000”,πριν από 20+ χρόνια, όταν πήγαινα στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου Σούδας! Στο κατόπι μετά από 1-2 χρόνια, κυκλοφόρησε και το TRANSISTANCE 5 το οποίο και ξαναγόρασα απ’ το STUDIO 2000,Στο 5 transistance, δε θα ξεχάσω την παραπάνω ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ, που μας είχε αφηνιάσει ΌΟΟΟΛΟΥΣ τους τότε UPLIFTERS, καθώς μιλάει στην μητρική μα γλώσσα, στη εισαγωγή, όπως έχουμε ακούσει όλοι μας!!!! Δεν ήταν, είναι και θα είναι κορυφαίο, το παραπάνω/αυτό κομμάτι,ρε guys????

“1997 BATTERY ΑΙΓΑΛΕΩ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΚΟΥΜΠΟΣΤΕ”

“Οι συμμαθητες μου λεγανε οτι ειμαι κομπλεξικος επειδη ακούω τετοια κομματια και αυτοι ακουνε λαικα κλπ και τους εξηγούσα οτι το uplifting δεν ειναι απλα ειδος μουσικης ειναι ειδος ζωης……….ΔΩΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ”

“Το καλύτερο uplifting album που έχει φτιαχτεί ποτέ από την αρχή ως το τέλος με διαφορά.Πολύ απλά εκείνες τις εποχές το άκουγαν και τα έσπαγαν όλοι,οποιοδήποτε είδος μουσικής και να άκουγαν (ροκ μεταλ χιπ χοπ low bap λαϊκά)και κάνεις δεν την έλεγε σε κανέναν υπήρχε σεβασμός για κοινό σκοπό που ήταν η αληθινή παρέα .Ήταν τέτοια η ενέργεια εκείνων των εποχών βέβαια ,όχι clubaki τάχα μου και δήθεν φράγκα π@π@ριες και κινητό στο χέρι στόρι και λάικ..”

Δεν έχω κάποιο ξεχωριστό name γιατί με το uplifting ασχολήθηκα εκείνη τη χρονιά. Ήταν να μπούμε με τους Ραδιαλιενς στο Melodic Morning 1 , άλλα μετά το πέσιμο στο Amnesia του Πειραιά για ναρκωτικά , κάπου ξενερώσαμε και το διαλύσαμε το group. Ο ίδιος ο Βέρος μας πήρε τηλέφωνο και μας είπε τότε ότι ένα κομμάτι μας έπαιζε πολύ γτ το γούσταρε ο κόσμος , άλλα είχαμε διαλυθεί ήδη. Οι άλλοι 2 ασχολήθηκαν με τα πριόνια και γω με το εμπορικό Trance. End of Στόρι!

Αυτό το κομμάτι ήταν στο transistance 4 και στο σχολικό πάρτι 2ας γυμνάσιου έπαιζε μαζί με weaver και dance with the devil και zombιε nation και φρεεστυλερ… σαν να ήταν ένα μουσικό κομμάτι ίδιου επίπεδου…

“1995-2005 10 χρονιά τοπ music Ελλάδα Psychedelic, uplifting Trance πολλαααα ναρκωτικά και πολλούς φίλους που χάσαμε από Μαρούσι-Χαλάνδρι μεριά και από όλη την Αθήνα αλάνια πολλά… ξεχαστήκανε στο όνειρο… Χαιρετίσματα σε όλα τα αλάνια που γυρνάνε πίσω που κ που ακουνε κάνα τέτοιο κομμάτι να θυμούνται τις εποχές που μπάλα,αλητεία, μηχανάκια,φράπες, τσιγάρα, ξυλίκια και τριbαλ παίζανε σε όλες τις σωστές γειτονίες με την καγκουρια των νιάτων τις εποχής και δεν ήταν στα ίντερνετ καφέ και στο πλαυστατιον να πίνουνε κόκα κόλα κεράσι και να παίζουνε wow… άλλα όλη μέρα έξω στους δρόμους με τα flight μπουφανακια τους και τα vans,reef,Όσιρις με τα φωσφόριζε κορδόνια……”

To “κίνημα” της trance στην Ελλάδα, δεν είχε κάποιο πολιτικό ιδεολογικό υπόβαθρο, ήταν απλά έφηβοι που ήθελαν να χορέψουν και να ξεφύγουν από τις νόρμες της μεταπολιτευτικής Ελλάδας που στα 90ς άρχισε να πλησιάζει φοβισμένα τη δύση και μαζί της την ηλεκτρονική μουσική. Δεν ήταν επανάσταση, δεν κράτησε πολύ, αλλά ήταν μία δυνατή υποκουλτούρα, που άφησε όπως βλέπουμε και από τα πρόσφατα σχόλια στα uplifting ελληνικά trance κομμάτια που αριθμούν εκατοντάδες χιλιάδες views  στο youtube το στίγμα της.

Για μεγαλύτερη εμβάθυνση στα της ελληνικής rave, τσεκάρετε το υπερκλασσικό (για κάποιους υπερκάλτ) πλέον ρεπορτάζ για την σκηνή το “Η γενιά των ρέηβερς” του Αργύρη Ντινόπουλου.