10 απίστευτες μ@λ@κίες που θα ακούσεις στην κηδεία του πατέρα σου

Γράφει ο Θοδωρής Διάκος

Σε έναν ιδανικό κόσμο, όταν έχανες κάποιον, θα περνούσες τα στάδια του πένθους ένα-ένα, με την σωστή τους σειρά· γραμμικά, όμορφα, τακτοποιημένα. Τίποτα όμως σχετικό με τον θάνατο δεν είναι όμορφο και τακτοποιημένο, ειδικά όταν ο πατέρας σου πεθαίνει μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες από έναν καρκίνο τόσο επιθετικό, που πρακτικά έκανε τους γιατρούς του να πουν “Περάστε λίγο χρόνο μαζί του, δώστε του ένα τσιγάρο”.

Σε έναν ιδανικό, επίσης, κόσμο, οι άνθρωποι θα είχαμε απόλυτο έλεγχο πάνω στα λόγια μας, και αυτό σίγουρα θα βοηθούσε να ζούμε τα πέντε στάδια όπως πρέπει να τα ζήσουμε. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Και σίγουρα δεν συμβαίνει όσο ετοιμάζεσαι να βάλεις τον άνθρωπο που έδωσε το DNA του για να δημιουργηθείς στο χώμα.

Που είναι εντάξει, ειλικρινά. Όλοι πενθούμε διαφορετικά και μερικές φορές το πένθος σου με το πένθος μου δεν είναι συμβατά. Και αυτές οι διαφορές είναι που μας κάνουν μοναδικούς.

Δεν το εννοούσα αυτό. Ελπίζω αυτοί οι δέκα άνθρωποι να έχουν μια πολύ κακή μέρα. Συγγνώμη αν αυτό ήταν μικροπρεπές, φταίει που μερικές φορές ακούς πράγματα που, σε όποιο στάδιο του πένθους κι αν βρίσκεσαι, θα σε στείλουν πίσω στην οργή.

1. “Γιατί δεν έκλαψες;”

Επειδή δεν ήθελα να με δεις. Επειδή έχω πολύ ζωντανή ανάμνηση να μου λες ότι οι άντρες δεν κλαίνε όταν ήμουν παιδάκι, αλλά επίσης επειδή θα κλάψω όποτε στο διάολο θέλω εγώ, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ήξερα τον πατέρα μου καλύτερα από εσένα και ο πατέρας μου άξιζε μόνο χαμόγελα. Ας ήσουν περισσότερο στην ζωή του.

2. “Γιατί δεν τον θάψατε στο χωριό;”

Επειδή η μαμά μου θα προτιμούσε να μπορεί να επισκέπτεται τον άντρα της χωρίς να πηγαίνει σε ένα μέρος που προκαλεί έρπη στην ψυχή σου. Επίσης, οι αριθμοί θανάτων σας από δυστύχημα με μηχανάκι είναι αρκετά υψηλοί για να δικαιολογούν κοινωνιολογική έρευνα. Επόμενο.

3. “Πρέπει να κλάψεις”

Το πρόβλημα με αυτή την ατάκα είναι ότι θα την ακούσεις από άτομα που ποτέ δεν ήταν εκεί. Οι άνθρωποι που είναι δίπλα σου δεν νοιάζονται να σε δουν να κλαις—θα είναι εκεί όποτε επιλέξεις να ανοίξεις τις βρύσες. Που με κάνει λιγάκι να μετανιώνω που δεν έγινα Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στα χέρια της γειτόνισσας που είχε να με χαιρετήσει δέκα χρόνια. Δεν μου αρέσει να μην ικανοποιώ τους ανθρώπους.

4. “Τώρα η μαμά σου έχει μόνο εσένα”

Σε γενικές γραμμές, το να είσαι μοναχοπαίδι είναι μια ζωή γεμάτη προνόμια. Μεγαλώνεις πιστεύοντας – όχι, ξέροντας – πως είσαι ο μεγαλύτερος πρωταγωνιστής που πρωταγωνίστησε ποτέ. Εκτός από την στιγμή που χάνεις έναν από τους γονείς σου. Τότε νιώθεις μόνος και αβοήθητος και ευχαριστώ που μου το θυμίζεις πίνοντας καφέ της παρηγοριάς. Τι θα μου φέρει το μέλλον; Δεν ξέρω, αλλά ήδη ανησυχώ.

5. “Τώρα να βρεις και μια δουλίτσα εδώ και να γυρίσεις”

Όλοι ξέρουν πως η ζωή είναι μόνο κάτι που συμβαίνει μέχρι να πεθάνει ένας γονιός, και μετά επιστρέφεις στην μικρή σου πόλη για να βρεις μία δουλίτσα, και άλλα πράγματα σε υποκοριστικό. Ευχαριστώ, Αθήνα. Ήταν καλό όσο κράτησε.

6. “Τώρα θα αναλάβεις και χρέη συζύγου”

Σε κάποια γλώσσα αυτό δεν θα μεταφραζόταν ως “Τώρα πια θα γαμάς την μαμά σου”, αλλά είμαι αρκετά σίγουρος ότι η γλώσσα αυτή δεν υπάρχει.

7. “Κλάψε, μην φοβάσαι”

Σ’ εκείνο το σημείο, ήμουν έτοιμος να σκοτώσω το επόμενο άτομο που θα μου το έλεγε. Αντί να κάνω αυτό, πήγα στην τουαλέτα και τράβηξα ένα βίντεο με εμένα να κλαίω. Με μια κατάθεση 5 ευρώ στον λογαριασμό μου, μπορεί να γίνει δικό σου. Είναι σαν πορνό, αλλά για την ψυχή.

8. “Μετανιώνω που δεν έφερα ναρκωτικά μαζί μου”

Αυτό το είπα εγώ. Κανείς δεν είπε ότι θα έμενα στο απυρόβλητο από αυτήν την λίστα. Προφανώς δεν θα έπαιρνα ναρκωτικά στην κηδεία του πατέρα μου, εκτός κι αν κάποιος μου τα έδινε κρυφά, αλλά δυστυχώς κανείς δεν πρόκειται να σου δώσει έτσι τζάμπα ναρκωτικά, και είναι αυτό κάτι που λέω για πλάκα ή μια απελπισμένη προσπάθεια να καλύψω τις ενοχές που σου προκαλεί ο θάνατος ενός γονέα με μαλακισμένο χιούμορ; Δεν έχω ιδέα, αλλά προσπαθούμε να βρούμε την άκρη με την ψυχολόγο μου.

9. “Καπνίζεις, ε; Σαν τον μπαμπά σου…”

Ναι, ξεκίνησα πριν μερικά χρόνια. Θες επίσης να μάθεις ένα μυστικό; Από τότε που ο μπαμπάς μου διαγνώστηκε με καρκίνο των πνευμόνων σε τελικό στάδιο, μετράω τις τζούρες μου ως καρκινικά κύτταρα. Ελπίζω αυτό να ικανοποίησε την περιέργειά σου, μιας και το να με βλέπεις με ένα αναμμένο τσιγάρο στο στόμα δεν ήταν αρκετή πληροφορία.

10. “Ναζήσετενατονθυμόσαστεκαλόπαράδεισοναέχεικαλήσαςημέρα”

Αν είσαι παπάς που πληρώνεται από το κράτος για να θάβει νεκρούς, μπορείς να δοκιμάσεις να παίρνεις ανάσες. Ίσως η τελετή να κρατήσει δύο λεπτά παραπάνω, αλλά σίγουρα θα φανεί ότι βαριέσαι λιγότερο, και ίσως ότι σέβεσαι τους συγγενείς. Και ίσως κάποιος πολύ νευριασμένος αρθρογράφος που πενθεί δεν θα τελείωνε το κείμενό του θυμίζοντας σε όποιον διαβάζει πως κάθε παπάς είναι πιθανός παιδόφιλος μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

ΤΕΣΤ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ: Πόση ενσυνειδητότητα έχεις;