Ηλίας Τουμασάτος
Καημό το έχω, χρόνια και ζαμάνια. Εκείνο το “μου” χτυπάει στο αυτί μου σαν μουγκρητό από γκαζωμένο μηχανάκι, σαν βρυχηθμός λιονταριού με φαρυγγίτιδα, σαν μουγκρητό ταύρου απέναντι σε τρομοκρατημένο ερασιτέχνη ταυρομάχο (όρμα του, ταυρούκο μου, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Αδέλφια, έλεος. Όχι άλλον ΟκτώΜβριο. Δεν λέγεται ΟκτώΜβριος. Λέγεται Οκτώβριος. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ. Βλέπετε μωρέ παιδιά κανένα “ΜΟΥ” πουθενά; Εγώ δεν το βλέπω.΄Είμαι μύωψ, αλλά και με το γυαλί μου το καλό, δεν το βλέπω. “Μου” έχει ο Σεπτέμβριος. “Μου” έχει ο Νοέμβριος. “Μου” έχει ο Δεκέμβριος. Ο Οκτώβριος δεν έχει “μου”. Δεν το έχει, δεν το θέλει, δεν το γουστάρει. Τι να κάνουμε; Μα ούτε οι Άγγλοι, ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Πορτογάλοι τού βάζουνε “μου” για να πούμε ότι το κάνουμε εμείς εκ ξενομανίας. Γιατί του το φερμάρετε το “μου” με το ζόρι; Τι να το κάμει ο δόλιος; Σαν χαλκάς στο λαιμό του Οκτώβρη ακούγεται, μέσα στη μέση της λέξης.
Γραμμένο δεν θα το βρείτε πουθενά. Όλα κι όλα. Αν και τώρα με τη βιασύνη και την προχειρότητα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, όλο και κάπου μπορεί να βρούμε κανένα “μου”. Αλλά θα το ακούσετε πλειστάκις στην τηλεόραση. Δημοσιογράφοι, παρουσιαστές, καλεσμένοι, πολιτικοί, όλοι θα χώσουνε το “μου” στον Οκτώβρη. Κι από αυτούς θα το ακούσουνε πολλοί, και θα το αντιγράψουνε πολλοί. Σ’ έναν κόσμο που ο λόγος γίνεται όλο και περισσότερο προφορικός, όλο και περισσότερο θα κατσικώνεται εκείνο το αχώνευτο “μου” στον Οκτώβρη. Και σε λίγο όλοι θα τονε λέμε ΟκτώΜβριο, κι εγώ θα είμαι ένας μουρλογεροταρνανάς που θα κυνηγάει “μου”.
Αλλά επειδή είμαι ΜΟΥλάρι ξεκαπίστρωτο εγώ, θα το φωνάζω.
“Έξω το “ΜΟΥ” απ’ τον Οκτώβρη”.
Πάμε μια όλοι μαζί: (Ή, καλύτερα, πάμε να ακούσουμε τον “Οκτώβριο” των αγαπημένων ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ)
ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ. LP ΤΕΛΣΟΝ I don’t own the music
